με την γραμμένη κίνηση στα πόδια και στα χέρια
κλωνάρια ελιάς κισσού και γεροπλάτανου
σελίδες χορού αέναου στοιχειώνεις...
διόνυσος θεός ακροβατώντας μέθη
μα απολλώνιο δωρίζει φως ισορροπία
γι'αυτό σε βάφτισα κρήτη της γης μου
και καπετάν μιχάλη...
είναι που δεν ξόφλησες τόσους πυκνούς αιώνες
τους τραγικούς προγόνους σου κι ακόμα τους πληρώνεις
ύβρη πλοκή κορύφωση και ειρωνεία
γι'αυτό αρχέγονο σε γνώρισα...
είναι που τον πνιγμό κατάματα κοιτάς υπνωτισμένος
μα στα ψηλά εκτινάζεσαι με δύναμη το γέλιο
γι'αυτό σε παραδέχτηκα ελπιδοφόρα νίκη...
είναι που αντιστέκεσαι και της αγάπης τάζεις
δείχνοντας στις παλάμες σου σημάδια απ'τα καρφιά σου
για αυτό σε ονειρεύτηκα
μια λέξη μόνο
εσένα...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
6 σχόλια:
φωτεινό σκοτάδι
αφήνω κατά μέρος το κιάλι των υπερύθρων
δεν το χρειάζομαι
ξένε μου
που τώρα αλλιώς σε ορίζω
φτερούγισε ένα χτύπο η καρδιά
εκεί που στο σκοτάδι
πίκρα κέρασες
ξανά να μας φωτίσεις
να είσαι μες την αγάπη...
"φίλιον χείλι
εξέπεμψε σήμα
καλού δρόμου
και ασμάτων
δε μένει
παρά
τον κουμπαρά να σπάσεις
των ήλιων χρησμών
των μελιταίων νομισμάτων..."
Μια λέξη μόνο... εσένα... πολύ τρυφερό... Το όνειρο δε χωρά δεύτερη εξάλλου... Όμως, μου αρέσει έστω και μέσα σε αυτό να αντιστέκεται ο "εσένα"
Καλημέρα Ιππολύτη :)
θυμάσαι που στο 'λεγα;
πάντα κάποιος ήλιος
πίσω απ' τα σύννεφα σε περιμένει...
παράδωσε του σκότους τα κλειδιά
και εγέννετο φως
Καλά τι έγινε ή έκανα σήμερα;;; Ούτε κι αυτό στάλθηκε; Τέσπα... Γράφεις όμορφα Ιππολύτη. Μα μη με ρωτάς τι σχόλιο έγραψα το μεσημέρι γιατί δε θυμάμαι :)
Δημοσίευση σχολίου