τα σύννεφα μάτια μου τη θάλασσα μοίρα
ερωτεύτηκαν
και έπρεπε στο νερό να μάθω να περπατώ
με κάβους λυμένους
και δάχτυλα ξέμπλεκα
επιστρέφω στο αίμα μου
σφυρήλατο πουλάω το σφυγμό μου
ατόφιο κερδίζοντας το όνειρο
θαλερή αμοιβή μου...
Ανθρώπου μόνο προσφορά
Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2008
Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 2008
ίχνη
εκεί
στο τρέμισμα της κόρης,
στις χαρακιές της πονεμένης πέτρας,
στην κίνηση την παλίδρομη
του στοιχειωμένου υγρού,
εκεί
που βράχοι ματώνουν
αιώνια παλεύοντας διεκδικώντας όχι,
που η ερημιά του κόσμου
σε κάθε σκαλοπάτι γράφεται
εκεί
με γυμνωμένη την ψυχή
σε τέσσερις τοίχους ανέμους
εκεί
με ουρανό υπόστεγο
απάνεμο λιμάνι
εκεί θα με βρείς...
στο τρέμισμα της κόρης,
στις χαρακιές της πονεμένης πέτρας,
στην κίνηση την παλίδρομη
του στοιχειωμένου υγρού,
εκεί
που βράχοι ματώνουν
αιώνια παλεύοντας διεκδικώντας όχι,
που η ερημιά του κόσμου
σε κάθε σκαλοπάτι γράφεται
εκεί
με γυμνωμένη την ψυχή
σε τέσσερις τοίχους ανέμους
εκεί
με ουρανό υπόστεγο
απάνεμο λιμάνι
εκεί θα με βρείς...
Τετάρτη 9 Ιανουαρίου 2008
ανεμόσκαλα
φύλαξέ με,Μάνα,από ενεπίγραφα μάτια
δος μου αίθρια τα σχοινιά
ν'απλώσω ανεμόσκαλα
σε ό,τι έρχεται
και στο φιδοπουκάμισό μου
δος μου
ξέφτι περιπαικτικό
γλώσσα να βγάζει
στα προκαθορισμένα
δος μου αίθρια τα σχοινιά
ν'απλώσω ανεμόσκαλα
σε ό,τι έρχεται
και στο φιδοπουκάμισό μου
δος μου
ξέφτι περιπαικτικό
γλώσσα να βγάζει
στα προκαθορισμένα
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)