Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2009

νότες


Μάτια στην ανατολή βυθισμένα.
Κι ήταν σκοτάδι...


Χρύσισε ο ήλιος
την άφταστή του αχτίνα.
Κι ήταν νύχτα βαθιά...


Υπόγεια θέρμη,γλυκιά,
ύπουλα νάρκωνε τα μέλη.
Έβρεχε γοερά...
Καλοκαίρι στα δάχτυλά μας.
Έξω Φθινόπωρο...


Δίψα στέγνωνε ζωές.
Τόση βροχή χαμένη...


Νότες ποτίζανε ψυχές.
Το άγγιγμα άρωμα.
Η πλάση αισθαντική...


Πόθησα το πιο πέρα από το όνειρο.
Βγήκα στη βροχή.


Λαχτάρησα το επερχόμενο.
Ήρθε...
Ως αμοιβαιότητα εκρηκτικού παρόντος χρόνου.
Εδώ θέλω να...

ΖΩ!

Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2009

Ρόδα


Mε δάχτυλα αιχμάλωτα

σε άσπιλα χαρτιά τι

να ιχνηλατήσω για σένα;


Σιγή του απείρου...
Aποξεχαμένος ένας ήχος

κάποιο στρώμα θα βρει κι αυτός να γείρει...


Δεν ξαγρυπνούν τα πλάσματα της μέρας.

Μονάχα χάνονται

σε σκοτεινών σπηλιών τις διαδρομές.

Δεν ευκαιρούν,

διπλανής ψυχής να δουν την αύρα.


Πού να'σαι τώρα μορφή αγαπημένη;

Ποιος καημός κινεί δάχτυλα...

Νοσταλγία πόση σωπαίνει λογια...


Ποιες ζωές ξελογιάζονται στα μύρα σου

και σπίθα ποια στ' αφίλητά σου χείλη...


Ρόδα...λένε οι ποιητές...

όσα δε δώσαμε φιλιά στο στόμα.

Και η άνοιξη...αργεί ακόμα.

Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου 2009

Δεκέμβρης










Ήταν μέρες που φλόγα ντύθηκε η ζωή
και ξόβεργες έστησε στα όνειρά μας.

Πόλος έλξης η ύπαρξή σου στέρεα
με ρυμολκούσε...όχι σε σένα...
μα πίσω στους αιώνες.
Να σε ανταμώσω πριν από το πριν...

Ακόρεστα μάτια σε ατέρμονη αναζήτηση.
Ξαφνικά...όλο το σύμπαν...μόνο δίπλα σου ανάσαινε.

Άλογα λευκά κατέβαιναν πεδιάδες
καλπάζοντας το επερχόμενο.
Άνοιξη φτερωτή
τιτίβιζε το μελλούμενο
που χρόνια πριν είχε συντελεστεί...

Δεκέμβρης υφαίνοντας με κρίνα χιόνι
ερμήνευε σημάδια.

Μετέωροι...μα τόσο προσανατολισμένοι.
Αισθήσεις πυκνές ανέβλυζαν επιθυμίες.
Αρχέγονος χορός
ανέγγιχτο άφηνε το χώμα.

Λάμψη σφάλιζε μάτια
την ώρα που κλείδωνε ψυχές
τη μια μέσα στην άλλη.

Πρώτο φιλί...
Δε θυμάμαι
ούτε πώς ούτε πότε ξύπνησα...

Θυμάμαι γεννήθηκα
παλλόμενη μουσική
στη φλέβα του λαιμού σου...
Θυμάμαι τα χέρια σου
σε σχήμα απεγνωσμένης αγκαλιάς...

Είμαι μόλις λίγων στιγμών γυναίκα.
Ελάχιστα όσα έζησα
μπροστά σε όσα
όνειρα θέλω...