Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2009

υπόγεια ρεύματα


Υπόγεια ρεύματα δονούν επιθυμίες...
Και ο λόγος πάντα γλυκός και πάντα λίγος
Και πάντα... αποσιωπητικά...
Αφού πάντα κι άλλα θέλω να πω...
Και πάντα το ελάχιστο θέλω ανάμεσά μας
Με ανάσα την ανάσα μου να σβήνω...

Και η αφή στο δέρμα κυρίαρχη
Μέχρι τον πόνο...


Μ' ένα κουρέλι σου θα σκέπαζα την αγρύπνια μου
Γιατί τα χείλη μου έμειναν στη ρίζα σου...
  υπόσχεση ανόθευτης ευτυχίας.

Ιεροσυλία να μιλάς για ευτυχία;
Η ψευδαίσθηση του έρωτα...
Να αναζητά το πάντα...πάντα...και παντού

Αφού μονάχα εκεί...
στο άπειρο ο έρωτας χωρεί...

Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου 2009

Ενάλια θαύματα


Kαι σου μιλώ...
Με ανεπαίσθητες κινήσεις ρόδινων κοχυλιών
Φθαρμένες λέξεις και σκονισμένους ήχους αποκληρώνοντας

Άκου...
Στα χείλη μου σπηλιά
δισέγγονα παραμύθια σου φυλώ

Έλα...
Και σου'χω κρατημένα
όσα σου στέρησαν βουνά χειμώνες
Στο δισκοπότηρο στόμα σου
δώσ' μου
του ανέμου θρόισμα να πιω

Ως το αντιφέγγισμα βλέμμα σου
ανυψώνονται τα θέλω μου

Στο έλατο σώμα σου εξοκέλλω
Έλικα παραισθήσεων γεννάει η πρόσκρουση

Τα λιόκλαδα χέρια μας
για μια στιγμη αιώνα
ξεδίψασαν ήλιο
Γι' αυτό ένα λιοστάσι έρωτα
γυρεύουν ν' απλωθούν

Ώρες μικρές...
Λαξεύουν ανάγκες
Εμφαίνουν πόθους
Ενσταλλάζουν όνειρα
Ενατενίζουν ενάλια τα θαύματα...

Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου 2009

φωτεινή απουσία


Aποταμιεύω την εικόνα...
Πρόσφορος εσύ...
Βλέμμα
Άγγιγμα
Μία λέξη
Ένα δειλό χαμόγελο
Συλλέγω τα κομμάτια...
Όλα εσύ...
Και τ' άψυχα που άγγιξες εσύ
Και τα βήματα που μόλις πάτησες εσύ
Και εγώ τ'ακολουθώ...να τα κρατήσω ζωντανά...
Και τ' άψυχα που μόλις άφησες κρατώ
Την αφή να βρω...
Την θέρμη των δαχτύλων να βρω...
Να βρω...
Εσένα να βρω στον άνεμο
που του Σεπτέμβρη φύλλα ερωτεύεται
Εσένα...να βρω στη φωτιά
που καίει την καύτρα του τσιγάρου
και τα σωθικά μου
Εσένα να βρω στις σταγόνες
που θολώνουν τα τζάμια
και χαράσσω τ'όνομά σου
Εσένα στις φωνές των ανθρώπων
Στο καλημέρα του γείτονα
Στο αχ! παιδιού με χτυπημένο γόνατο
Εσένα στ' αγιασμένο κρασί
Στην αναγεννημένη μου ζωή
Εσένα στ' άγραφά χρόνια
Στα ανείπωτα λόγια
Στα λόγια...λόγια μου γλυκά
Εσένα και πώς να μιλώ για σένα...
Με νότες...Μουσική...
Σιωπή...
Εσύ...που και την απουσία σου αγαπώ
Αφού τόσο γλυκά... πληγή μου...
την παρουσία σου φωτίζει...

Σάββατο 5 Σεπτεμβρίου 2009

Σεπτέμβρης...


Σεπτέμβρης...

Στα πρώτα μακρυμάνικα έντυσα τις απουσίες μου...

Νοτισμένες λέξεις γυρεύει,στυπόχαρτο,η ψυχή μου.

Χνάρια του καλοκαιριού μαζεύω στην ποδιά.

Κίτρινα, κόκκινα φύλλα οι συλλαβές που δεν προλάβαμε...

Δίψασαν τα χέρια μου αφή,

τα μάτια μου βυθό

κι η ανασεμιά μου ανάσα...