στη δομή της φωνής σου
κατέπεσα
μια μετατόπιση φορτίου εντός σου
στάθηκε μοιραία
και να σκεφτείς...
σε αυλή που πλάκα λιθάρι δεν μας έστρωσε
κουτσό ένα δυο πώς παίξαμε κι οι δυο;
και να σκεφτείς...
πώς βούλιαξαν
πατούσες όνειρα τόσων στιγμών;
πέρα βαθιά,
κόκκινα κίτρινα βαρκάκια
γαντζώθηκαν στην άγκυρα,
σημαδούρα να βρίσκει η χαρά
μα για την ώρα....
μόνο θολό ασπασμό του κύματος
διανυκτερεύει η ψυχή μου
Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2008
Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου 2008
διαμπερές φιλί
διαμπερές φιλί
εναρκτήριο λαξεύει το σύμπαν...
με μπολιασμένα μάτια
και έμπλεη ψυχή
θάλασσα λιώνω
ανοίγομαι ουρανός
μήπως και χωρέσω
τη μέχρι χτες υπαινικτική
μα τώρα εξάγγελη αγάπη...
εναρκτήριο λαξεύει το σύμπαν...
με μπολιασμένα μάτια
και έμπλεη ψυχή
θάλασσα λιώνω
ανοίγομαι ουρανός
μήπως και χωρέσω
τη μέχρι χτες υπαινικτική
μα τώρα εξάγγελη αγάπη...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)