Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2008

αμέθυστο

εκχύλισμα βοτάνων
σε γρίλιες που ερωτεύθηκε ο άνεμος
νυχτέρι με προσφώνησαν απόψε...

άρωμα νωχελικό
σώμα που ξέρει
πούθε πονείς και πώς να λιώνει...

αν μπορούσες
το χείμαρρο...να μην πνιγώ...να πιείς

μάτια κλειστά,
ακίνητη....
μα το μεθύσι του κόσμου
δόλωμα
και το σκοινί μου αγκίστρι,
μαζί σου ξετυλίγεται...

στόμα σε ζεστή φωνή,
ν'αφήνεσαι πώς νιώθεις
σε μεγάλα όνειρα εσύ...

Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου 2008


ανέλπιστο

μικρό λευκό μου χνούδι
στους στήμονες του ανέλπιστου ανέμισμα εγώ...
ποια μέσα σου άπειρη φωνή εγείρει θαύματα;
ένδυμα πορφύρας,
ανατροφοδότηση αισθήσεων,κρατώντας
κινάς για εδώ που σύννεφα του ανεπαίσθητου
έκρυψαν, μα δεν έπεισαν,
την άβαθη ανάγκη μου για σένα...

μάλλον...
αντέχω να σ'αφήνω
για να σε βρίσκω στην αρχή κάθε φορά
με λίμνες μάτια προσμονής ....

ζεστή αμμουδιά το σώμα μου
καλώς ορίζει
τον ηδονικά αργό βηματισμό σου...
άσε με στα δύσκολά σου
εγώ μόνο...
δυο χείλη μόνο...
το τελευταίο σου κύτταρο ν'αγγίξω
και έλα και κρύψου
σ'όλες τις μέσα μου γωνιές...

συνεργός της σιωπής σου εγώ
αρχίνα εσύ...

ως να μας γείρει ο ύπνος τα χαράματα...

Σάββατο 13 Σεπτεμβρίου 2008

ανέγγιχτο

χρειάζομαι
το οξυγόνο σου,
φλόγα να γίνομαι,να καίγονται
τα μέσα μου μισά...
να μεταλάβω την τροφή σου
για να μπορώ να καταπίνω
την απώλεια...

μάθε με
την αρμονία του κορμιού σου
και του σύμπαντος...
τις πιο κρυφές σου
αγαπημένες ιστορίες
με νήμα άυλο,ανέγγιχτο
απ'το χρόνο
να σου τραγουδώ...
σε θαλασσοσπηλιές,
σε καταρράχτες του βυθού,
σε αχάραγα μονοπάτια
της ψυχής και του νου

η διάφανη παρουσία σου
την αδιαπέραστη
ανέραστη απουσία
καταργεί

μη σταματήσεις να κρατάς
τον κόσμο όλο
μες τα χέρια σου...
μη σταματήσεις
να φιλάς
και να ονειρεύεσαι
αυτό που είμαι...

μη σταματήσω...
τόση δύναμη η αδυναμία μου...
να πορεύομαι έτσι...
τόσο ευάλωτη να γίνομαι για σένα...

Τρίτη 9 Σεπτεμβρίου 2008

χαράματα

στάθηκες
μιαν άπειρη στιγμή στα μάτια μου
μάρτυς μου ο ουρανός!
χαράματα...
οι ήχοι που σε επέστρεφαν
γέννησαν ταραχή ...

μία σου λέξη ανέτειλε
τον ήλιο δυο φορές
κι ένα σου βλέμμα ανύψωσε
το φως μου φως μου δέκα

την ανάγκη μου έσπειρες
στις φούχτες μου φυτώρια,
μα εγώ
με θερμοστάτη ήλιο τις δικές σου ανάγκες
ανέθρεψα

χώμα προσφοράς
όσα μάζεψα απ'τους αιώνες ,
κρασί χαράς
τα όνειρα που ανέστησαν οι αμπελώνες...