Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2007

αλκυόνα

στη μουσική των ένσπερμων λόγων
στα μάτια των ένυδρων ρόδων
ενσκήπτω διάφεγγη
ξέζωστη λυγμών
αίροντας πνοή του ερέβους
αναζωπυρώνοντας λιακάδα αλκυόνας
για να φωλιάσω τους χειμώνες μου...

αλάργευε πίκρα του απόξενου
μια αλλαξιά αγάπης ξέχειλης
ας ενδυθούμε απόψε...

Σάββατο 29 Δεκεμβρίου 2007

Τετάρτη 26 Δεκεμβρίου 2007

να σκαρφαλώνω ορίζοντες

λύτρωση η αγάπη
κι απόγνωση η αχίλλειος πτέρνα της

διαμπερής να σκαρφαλώνω ορίζοντες
σε διάσελα και ανθισμένους λόφους,
έλπιση τα λόγια σου
βράχο θρυμματίζουν ανίατης ανίας,
άχρωμης σιγής αντίδοτο,
ηφαιστείου έκρηξη η παρουσία σου
ορυκτή μοναξιά εξοστρακίζει
δωρίζοντας έδαφος γόνιμου δίαυλου

μη μείνεις αιωρούμενος για πολύ...
φαράγγι άπατο το ίσως
ίλιγγος...
μην κοιταχτείς σε λίμνη ενδοιασμού
γιατί θα αναγνωρίσεις
κάποιον που σου μοιάζει
μα δε θα είσαι εσύ

άυλη γέφυρα αέρινη,
πέτα σχοινιά,
κλαδιά μπήξε βαθιά
σε σπλάχνα θεριού θεού,
σε θέλω ονειρογέννητα...

μην η ευτυχία μας προσπεράσει...
θα λυπηθώ
αν κάποτε σε βρω
αν άδοξα θα σ' έχω χάσει

άκου
κλαίει λευκή του δρόμου μου
η πυξίδα
τη λύπη σου ενδύθηκε βορρά
ανατολή έξω απ'το γέλιο σου
δε δείχνει
και δύση άλλη απ' τα κλειστά σου βλέφαρα
δε νιώθει

νύστα έπιασε τις αντιστάσεις μου
και στάσεις άλλες δε χαλαλίζω
σε άστοχους αστόχαστους τοξότες...

του ανέμου εσύ η δρασκελιά
κι εγώ με χιόνι στα μαλλιά...

Σάββατο 22 Δεκεμβρίου 2007

αντίδωρο

σε σένα,που άστρα πότισες έναν αιώνα μέρα
τότε που πρωτοψέλλισαν τα χείλη σου αγάπη
άλλη λέξη αντίδωρο πρόσφορο δεν έχω...

για σένα,που ψίχα ψίχα έτριψες στα χέρια σου ψυχή
του ουρανού πετούμενα όνειρα να τα'ί'σεις
άκου
σιωπώ...
να σε τιμήσω
ανόθευτα
αξόδευτα...

εκεί που πας μη ξεχαστείς και χέρι απλώσεις,
εύγεστο καρπό της λησμονιάς
λωτό μη φας...

ώσπου σύννεφο
μνήμης άρωμα
ώσπου σιωπή μελίρρυτη
αγγέλου λάλημα
σε μυρωμένο υγρό βυθό
σε ταξιδέψει

Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2007

μια ρίγα

μην αρνηθείς
τούτη τη γη δίχως στεριά μη πνίξεις
και τη στερνή τη βάρκα μου
μαντατοφόρο έστειλα
με δίχτυ στις πέντε θάλασσες
τη ρότα σου να αδράξει
στ'απόνερά σου αγίασμα να βαπτιστεί..

δίχως μιαν άγκυρα
κρυμμένο άσσο στο μανίκι...

με μόνο ρούχο φανελάκι ναυτικό...
μια ρίγα όνειρο λευκό
μια ρίγα όνειρο μισό

Τρίτη 18 Δεκεμβρίου 2007

απόλυση

τα λόγια μου
για εργασίες παρελθόντος σε ταμείο ανεργίας
θα δηλώσω
ταρίφα μηνιαίου επιδόματος δικαιούνται τώρα

αγάπη εργοδότρια
απέλυσε την πειθώ τους
με μια δικαιολογία διακοσμήτρια
για αποζημίωση...

Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2007

αναρχία

μες τη βροχή σου ξέμεινα ανάρριχτη
ανάρια θαύματα να με μουσκεύουν
στο επίφοβο βλέμμα σου παράπεσε η ορατότης
στην αναρχία των ονείρων προσέκρουσε και ανετράπην

σε προαιώνιο χιόνι μάχονται,
θεοί και τιτάνες,τα θέλω και οι αναιρέσεις τους
διεκδικώντας ψυχών επιστροφές

τον κουρνιαχτό της μάχης
έπαψα ν'αποτιμώ

τώρα
ως το οξυγόνο της ύπαρξής μου,
ως τη στείρωση των φόβων
ψυχής ψιχάλες ψιχάλισέ με

ως τα ουράνια των απλών
ως τα βάραθρα των ανερμήνευτων
διέσχισέ με

δοκίμασέ με
έτσι ανεπαίσθητα που γέρνω στη στιγμή
την ώρα που άνθος πρώτο
υφαίνεις στα χέρια μου
ως να μου γίνεις ευ...
ευοίωνος...ευφλόγιστος...εύτηκτος...

Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2007

βράχων κατολισθήσεως το ανάγνωσμα

αχ,πόσο του άπιαστου λαχτάρησα
τη δίψα να μην κοπάσω
θηλιά να σφίξω τη χαρά
και σε ψυχής δοκάρι ψηλά
να την κρεμάσω

γεφύρι να ρίξω αντίκρυ να περάσει
η ένθερμη ρευστότητα
φουσκονεριά τα ανύποπτα
λανθάνουσα η πίκρα μου τρέμισε το κατάρτι

άφταστη ευχή σε σκυταλοδρομία με θλίψη απάτητη
τα μάτια ανήμπορα
στη ρέουσα σιωπή ν'αντισταθούν

βράχων κατολισθήσεως το ανάγνωσμα
κατά αγνώστου υπευθύνου το διάγγελμα

να ψάξω,λέω...
μια λεύκα ευθυτενή
ν'ανυψώσω ένα λίγο τον κόσμο
'ένα λίγο ουρανό τα βλέφαρα να σφάξουν
ή πάλι,λέω...
σε σώμα κλαίουσας ιτιάς να εισέλθω
σε χώμα εγκόσμιο τον πόνο να γειώσω

θα'βρισκα τότε όνομα
το οστεοφυλάκιο σώμα μου
να φιλέψω
και φιλί βραχνό
στην άπιαστη ψυχή
να σβήσω

Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2007

όνειρο πιοτό

μόνο με λόγια της καρδιάς
διψώ να μου μιλάς

δεν είμαι εγώ παιδί της λογικής...

φως ήσουν
κι όνειρο πιοτό
κι όλος ψυχή και ζάλη
λαβωμένος θεός
τρωτός αθάνατος...

δεύτερη ζωή δεν έχει
κι η πρώτη δε μας κουβαλά
μικρό πουλί της λύπης μου
ποιοι κόπτες κυνηγοί
σου ψαλιδίσαν τη λαλιά;

σε κουβαλούν στους ώμους μου
τα αδέσποτά μου χρόνια...

με γόνατα γδαρμένα
στης ερημιάς το γολγοθά
προσδοκώντας ανάταση ψυχών
γυρεύοντας το θαύμα των πηγών...

Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2007

μιλτογραφία

ξέχειλο το ποτήρι δος μου να πιω παράπονο
και τον θυμό που σε σφραγίζει δος μου,
ατόφια να ζυγίζονται τα καλοκαίρια εντός

πέτρα την πέτρα στο μεσαύλι σου
αγριοβότανα τις χαραυγές θερίζω

κράτα τον κόσμο σε μια κλωστή που γέρνει
χούφτα σφιχτή τα δάχτυλα
στη γη μη στάξει λάδι
δες πως βαφτίζονται θεές
του έρωτα οι αποκοτιές

καταρρίπτομαι
χωρίς αναβολή
σε πτώση ελευθέρας θανής
δίχως δίχτυ ανασφάλειας,
δίχως αλεξίπτωτο κράτημα,
χωρίς πόθου αλεξίσφαιρο ένδυμα

καταδύομαι
δίχως φιάλες οξυγόνου
κάτω απ'τα όρια του επιτρεπτού πάθους

αναδύομαι
σε μιλτογραφίας κειμήλια
πάνω απ'το κόκκινο του δοσομετρητή αγάπης

ξέχειλο δος μου ποτήρι φωτιά
ξέσκεπο δος μου μπαλκόνι
βροχή να πιω,αστέρια και νοτιά
ξέχωρο φεγγάρι δος μου ουρανό
μάτια ακόρεστου ηδονοβλεψία να κρεμάσω
ζητιανεύοντας
ξέφωτο βλέμμα να διαβάσω
για να'βγω ανθός ξανά στην ξαστεριά σου

και μη σε νοιάζει αν δεν προλάβαμε
βροχή στα χείλη να κρατήσουμε
μόνο νιώσε...
μυρωμένες οι πλαγιές μας χα'ι'δεύονται στον άνεμο
και τα ρυάκια μας αστέρια τα ποτίζουν...