Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2010

Aμυγδαλιά


Ασάλευτα κλαδιά σε αναμονή...

Αποκοτιά να κυοφορήσουν...από τώρα...τη ζωή.

Πίσω από μπερντέδες ανάσες ζεστές
ψυχρά χνωτίζουν κάδρα διαφανή...

Αποξεχασμένος ήχος στα νύχια νυχτοπερπατεί.

Μην τύχει και ξυπνήσουν τα όνειρα...

Σε αναμονή και τα όνειρα...
Μην τύχει και ταραχθούν τα ατσαλάκωτα της ζωής μας...

Σε αναμονή και οι ζωές μας...

Μην τύχει και σπαταληθεί το σίγουρο για το απροσδόκητο.
Μη σαλευθεί το ασφαλές για τ' ανέλπιστο.

Το παγιωμένο για το μη δεδομένο.
Μην τύχει και ρισκάρουμε την συνήθεια για την εκκρεμότητα.

Την βεβαιότητα για την αμφισβήτηση.

Ασάλευτα κλαδιά και οι ψυχές μας...

Κι ο φόβος;
Μην τύχει και μας παρασύρει

καμιά αμυγδαλιά σε ανθοφορία,
που πρόωρη τη λες εσύ,

εγώ απλά τη λέω ζωή...

Παρασκευή 8 Ιανουαρίου 2010

Λεύκα


Σιγή.
Επιστρέφω στη ρίζα ενός δέντρου.

Eίπες κάποτε...
πως να πεθάνεις ήθελες
κάτω από μια περήφανη λεύκα...
Και μη ρωτήσεις...είπες...γιατί...
Ρώτα την καρδιά σου...θα σου πει...

Απάντηση δεν πήρα.
Σε πλάγια κίνηση το χέρι μου είδα
αργά...
να σημαδεύει την καρδιά.

Κάτω από μια περήφανη λεύκα...
άρωμα μνήμης θα με φέρει
για ν'αφήσω εκεί,
την τελευταία που θα 'χω φυλάξει
για σένα αναπνοή...