Παρασκευή 3 Σεπτεμβρίου 2010

Ο ερχομός σου


Ο ερχομός σου ανεμπόδιστος

στα έκπληκτα μάτια μου μπροστά

ξεφορτώνει την πραμάτεια του.




Λέξεις που μάτωσαν...

Ψίθυροι που ανάστησαν...

Βήματα σ'έπαιρναν...άλλα που σ'έφερναν...

Ανυπόταχτες κινήσεις των χεριών...

Ανυποψίαστες επιθυμίες...των Θεών...
Όνειρα αθώα...

Βιβλία και τραγούδια αγαπημένα.




Ο ''ερχομός σου'' ασύστολα

φήμες διαρρέει εδώ πως είσαι...

Επαναστατικές προκυρήξεις

σφηνώνει στις χαραμάδες...


Όσο για μένα...μη ρωτάς...



Πάντα ήμουν...

"της επανάστασης,

της λαγνείας,

της μοναξιάς."

Παρασκευή 30 Ιουλίου 2010

Φιλί...γλυκό του κουταλιού.


Νύχτες τόσες σε συλλάβισα
ελπίδα αστέρι της αγρύπνιας μου
σαν να 'σουν ο ωκεανός που αναζητούσα.
Κι ύστερα...
Μισην ημέρα απέραντη σε κρατησα
γιατι ήσουν χάδι παλμός
κι εγινες άβυθος βυθός.
Τώρα...
Δίχως σανδάλια,
με πονεμένα δάχτυλα στην απουσία της αφής
στάχυα θερίζω νοσταλγίας.
Σε νότες τρυφερές και ματωμένους ποιητές
τη φωνή μου καθρεφτίζω.
Ζω το παράδοξο
στον ανεμοστρόβιλο έρωτα να αφήνομαι
και να φυσάω πάνω σου μικρή θαλασσινή αύρα.
Μην σκόνη φόβου μπεί στα μάτια σου.
Μην δίνη ανέμου κόψει την ανάσα φόρα σου
και τα φτερά σου θέλω μη λυγίσει...
Κι είναι ν'απορεί κανείς
πώς φτερωτός θεός
τόσο στέρεης γης τη δύναμη μου δίνει.
Κι είναι ν'απορεί κανείς
πώς...όντας θνητός ο ίδιος
αθάνατη ανάληψη στα μάτια σου
με υψώνει...

Δευτέρα 31 Μαΐου 2010

Μέρες απόμερες

Μέρες απόμερες
ανομολόγητης φυγής οπαδοί,
το βήμα τους ξεπέζεψαν
κι απόθεσαν ώρες αποσκευές
σ' αράγιστη πλακόστρωτη ζωή...
Ελπιδοφόρος η άφιξη.
Τρεμόπαιξε η προσμονή...
Μα άπρακτη επέστρεφε...ηττημένη...
κάθε σα'ι'τιά γητέματος,
σκοντάφτοντας σε ημερομηνία
τελεσίδικης λήξης...
Αυτομολούν οι μέρες μας
σε παρελθόντα χρόνο
κυκλώνοντας χορό διατηρητέο...
Εμείς;
Την ύπαρξή μας δικαιώνουμε
ημερολογίου ξεφλουδίζοντας
εσώψυχα στιχάκια...

Κυριακή 14 Μαρτίου 2010

Άνοιξη


Δάση σιωπής

και κάρβουνα απουσίας

με πατούσες γυμνές

δρασκέλισες,

δυο χούφτες νότες...
χιόνι που έλιωνε στα χέρια σου...

να φέρεις.

Λιώναν χειμώνες στο διάβα σου.

Σ' ακολουθούσε

ποτάμι γάργαρο νερό η ζωή.

Ήλιος λαμπρός σε οδηγούσε...όσα γεννάς μέσα μου...
Σύννεφο λυτρωτικής βροχής σ' αγκάλιαζε...τα δάκρυα που έχυσα για σένα.

Άνοιξη σε προστάτευε...αξόδευτη...επαναστατημένη...

και σου'δειχνε το δρόμο.

Ήχος ανεπαίσθητος
ξεπέζεψε βραδιάτικα στα παραθύρια μου...

Άνοιξα και σε είδα...

Λαμποκοπούσες...μέσα μου,

γιατί η αγάπη έσταζε πάνω σου...

Με κοίταζες...


Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2010

Φακελάκι


Χρόνος δραγάτης στις αναμνήσεις μας τριγυρνά


Να τις ξεθωριάσει πολεμά.


Προνοητικοί εμείς...


για σκώρο και χρόνο


κρεμάσαμε φακελάκι


με άρωμα μνήμης...


Ησυχα λοιπόν...


κοιμόμαστε τις ζωές μας.


Οι αναμνήσεις μας...τουλάχιστον...


αυτές θα ζήσουν...

Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου 2010

Mια ρίγα όνειρο μισό




Μην αρνηθείς...


Τούτη τη γη δίχως στεριά μην πνίξεις...


Και τη στερνή τη βάρκα μου


μαντατοφόρο έστειλα...


Με δίχτυ στις πέντε θάλασσες


τη ρότα σου ν' αδράξει.


Στ' απόνερά σου αγίασμα να βαπτιστεί...




Δίχως μιαν άγκυρα


κρυμμένο άσσο στο μανίκι...




Με ρούχο φανελάκι ναυτικό.


Μια ρίγα όνειρο λευκό...


Μια ρίγα όνειρο μισό...

Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2010

Πρόσφορο


Για σένα που άστρα πότισες

έναν αιώνα μέρα

Τότε που πρωτοψέλισαν τα χείλη σου αγάπη...

Άλλη λέξη αντίδωρο

Πρόσφορο δεν έχω.



Για σένα που ψίχα ψίχα

έτριψες στα χέρια σου ψυχή

Του ουρανού πετούμενα

Όνειρα να ταϊσεις...



Άκου.Σιωπώ.

Να σε τιμήσω αξόδευτα.



Εκεί που πας

Μη ξεχαστείς

Και χέρι απλώσεις

Εύγευστο καρπό της λησμονιάς,

λωτό μη φας.



Ώσπου...σύννεφο

Άρωμα μνήμης.

Ώσπου σιωπή μελίρρυτη

Αγγέλου λάλημα

Σε μυρωμένο υγρό βυθό

Σε ταξιδέψει...

Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2010

Aμυγδαλιά


Ασάλευτα κλαδιά σε αναμονή...

Αποκοτιά να κυοφορήσουν...από τώρα...τη ζωή.

Πίσω από μπερντέδες ανάσες ζεστές
ψυχρά χνωτίζουν κάδρα διαφανή...

Αποξεχασμένος ήχος στα νύχια νυχτοπερπατεί.

Μην τύχει και ξυπνήσουν τα όνειρα...

Σε αναμονή και τα όνειρα...
Μην τύχει και ταραχθούν τα ατσαλάκωτα της ζωής μας...

Σε αναμονή και οι ζωές μας...

Μην τύχει και σπαταληθεί το σίγουρο για το απροσδόκητο.
Μη σαλευθεί το ασφαλές για τ' ανέλπιστο.

Το παγιωμένο για το μη δεδομένο.
Μην τύχει και ρισκάρουμε την συνήθεια για την εκκρεμότητα.

Την βεβαιότητα για την αμφισβήτηση.

Ασάλευτα κλαδιά και οι ψυχές μας...

Κι ο φόβος;
Μην τύχει και μας παρασύρει

καμιά αμυγδαλιά σε ανθοφορία,
που πρόωρη τη λες εσύ,

εγώ απλά τη λέω ζωή...

Παρασκευή 8 Ιανουαρίου 2010

Λεύκα


Σιγή.
Επιστρέφω στη ρίζα ενός δέντρου.

Eίπες κάποτε...
πως να πεθάνεις ήθελες
κάτω από μια περήφανη λεύκα...
Και μη ρωτήσεις...είπες...γιατί...
Ρώτα την καρδιά σου...θα σου πει...

Απάντηση δεν πήρα.
Σε πλάγια κίνηση το χέρι μου είδα
αργά...
να σημαδεύει την καρδιά.

Κάτω από μια περήφανη λεύκα...
άρωμα μνήμης θα με φέρει
για ν'αφήσω εκεί,
την τελευταία που θα 'χω φυλάξει
για σένα αναπνοή...