Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2010

Πρόσφορο


Για σένα που άστρα πότισες

έναν αιώνα μέρα

Τότε που πρωτοψέλισαν τα χείλη σου αγάπη...

Άλλη λέξη αντίδωρο

Πρόσφορο δεν έχω.



Για σένα που ψίχα ψίχα

έτριψες στα χέρια σου ψυχή

Του ουρανού πετούμενα

Όνειρα να ταϊσεις...



Άκου.Σιωπώ.

Να σε τιμήσω αξόδευτα.



Εκεί που πας

Μη ξεχαστείς

Και χέρι απλώσεις

Εύγευστο καρπό της λησμονιάς,

λωτό μη φας.



Ώσπου...σύννεφο

Άρωμα μνήμης.

Ώσπου σιωπή μελίρρυτη

Αγγέλου λάλημα

Σε μυρωμένο υγρό βυθό

Σε ταξιδέψει...

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Να' ναι άραγε ο έρωτας ο λυτρωμός;
ή μήπως ο λυτρωμός να είναι ο έρωτας;
στα σύννεφα καλύτερα και στου ονείρου τις εκπλήξεις ξαποσταίνω, μέχρι που εύκρατες μέρες ξεπροβάλλουν. Περιμένω, περιμένω! Φευ-γατος