Ενωμένα τα χαμόγελα
συνέχισαν το ταξίδι τους...
Στη χώρα των ανθρώπων.
Και τα χαμόγελα, αν και χαμόγελα,
δεν ήταν πια χαρούμενα.
Μονάχα έλεγαν...γιατί;
Και ποιος μπορεί ν'απαντήσει στα γιατί...
Γιατί γίνονται πόλεμοι;
Γιατί υπάρχει τόση πίκρα;
Γιατί πολλά παιδιά δεν έχουν να φάνε;
Γιατί δεν αγαπάμε ο ένας τον άλλον,
τόσο πολύ σαν να τον ξέρουμε χρόνια;
Γιατί;
Πού θα πάμε;
Πόσο θ'αντέξουμε;
Τα χαμόγελα δεν ήξεραν...
Πήγαν στην Αφρική και βρήκαν πείνα πολύ...
Πήγαν στην Παλαιστίνη και βρήκαν αίμα και δυστυχία...
Πήγαν σε άλλες χώρες και βρήκαν δικτατορία.
Βρήκαν ανθρώπους που έχασαν την οικογένειά τους
από σεισμούς, πυρκαγιές, καταστροφές.
Βρήκαν καυσαέρια, ρύπανση, πυρηνικά.
Τα χαμόγελα δεν ξέρουν...
Κι είναι μόνο τα γιατί που μπορούν να πουν...
Και ταξιδεύουν...
Όλο ταξιδεύουν,
για να βρουν μια χώρα χωρίς προβλήματα.
Κοιτάξτε και εσείς καλά.
Κι αν τη βρείτε, πείτε στα χαμόγελα να κατεβούν.
Γιατί πάντα θα χρειαζόμαστε ένα χαμόγελο
να δίνει θάρρος στην ψυχή
και απαντήσεις στα γιατί...
Θέλω Ειρήνη.
Θέλω Ελευθερία.
Θέλω Αγάπη.
Δε θέλω άλλα αναπάντητα γιατί...
Πείτε μου ζητάω πολλά;
Βασούλα, ετών 11