Σεπτέμβρης...
Στα πρώτα μακρυμάνικα έντυσα τις απουσίες μου...
Νοτισμένες λέξεις γυρεύει,στυπόχαρτο,η ψυχή μου.
Χνάρια του καλοκαιριού μαζεύω στην ποδιά.
Κίτρινα, κόκκινα φύλλα οι συλλαβές που δεν προλάβαμε...
Δίψασαν τα χέρια μου αφή,
τα μάτια μου βυθό
κι η ανασεμιά μου ανάσα...
17 σχόλια:
Φθινοπωρινοί στοχασμοί συνταιριασμένες με πορτοκαλοκίτρινες πινελιές αρχές του Σεπτέμβρη!
Χαιρετισμούς Ιππολύτη!
Στέλνω απογευματινό γλυκό του δειλινού φως...
αν ειναι να γραφεις τοσο ομορφα καλα εισαι εκει. υπεροχο! ΜΑΡΑΜΠΟΥ
Σου εύχομαι ένα γλυκό Φθινόπωρο σαν χάδι.
Χαίρομαι που σου άρεσε.
Αμαζόνα της καρδιάς μας!
Γλυκύτατή μου Ιππολύτη!
Για νε συνεχίσεις να περπατάς ηλιόλουστη..
Κοίτα…πόσο απέραντη η θάλασσα..
τόσο σ’ αγαπώ…
Κοίτα πόσο απέραντος ο ουρανός…τόσο σ’ αγαπώ..
Σε περίμενα… σε λαχταρούσα
το όνομα σου έγραφα στους δρόμους μου…
Σε περίμενα ένα χρόνο… πόσο μεγάλος ο χρόνος…
Ρώτα τα φύλλα της αμυγδαλιάς… το πόσο σ’ αγαπώ
Σ’ έβλεπα πάντα, σαν έβγαινες μέσα από τα φύλλα της…
Δες πόσο μικρό είναι το δάκρυ..
Ήμουνα ένα μικρό δάκρυ στο δρόμο σου…
Ένα κερί θα ανάψω..
και θα σ’ αγαπώ για πάντα…
Φαϊρούζ
...ηλιαχτίδα στα δάχτυλά σου,
και στην αφή ανατριχίλα...
Ζεστές οι σκέψεις
σε συνοδεύουν στη νέα σου προσγείωση,
Υιώτα
αστοριανή,
ΝΥ
Πολύ όμορφο Ιππολύτη...!
Καλό φθινόπωρο να 'χουμε...
...
Δεν είναι δύσκολο ν' αρνηθής
ούτε αυτή τη ζωή, ούτε αυτόν τον κόσμο.
Να εγκαταλείψης όμως την αγάπη σου
δεν είναι μόνο δύσκολο, είναι αδύνατον.
...ήμουνα ένα μικρό δάκρυ στο δρόμο σου...
Είναι πανεμορφο.
Σε φιλώ.
Γιώτα μου,
στέλνω μια καληνύχτα γλυκιά σαν την ημέρα που είχαμε σήμερα στο Dortmund.
Συμφωνω Σκοινοβάτη μου.
Πάντα την κουβαλάς την αγάπη σου,
σ'όποιον ουρανό κι αν ξυπνάς...
Σε φιλώ.
Κόκκινα φύλλα
παραμερίστε. Να δει
το μονοπάτι.
Καλημέρα Ιππολύτη μου.
Εδω κάτι μας έφτασε για τα καλά το φθινόπωρο.
Και είναι πιό δύσκολο όταν λείπουν φίλοι.
Φιλιά πολλά.
καλα εκανες αγαπημενη και εψαξες τη πατριδα σου στα σοκκακια μου .
Μια ξεχασμενη θαλασσα του Βορα βολοδέρνει τις ματιες της αμμου .....μα αυτη η πατριδα οσο κι αν μας πονα παντα γυρεμένη ειναι .
πολλες φορες σα θαλασσα που ξεχνιεται στα βραχια ...χαιδευω τις γραφες σου κι ετσι μπορω και ανασαινω ζωη και φως
Ιωαννα της Τεργιεστης
Kαλέ μου Επίκουρε,
άλλοι φίλοι λείπουν,άλλοι έρχονται,
μα κι αυτοί που λείπουν είναι με τον τρόπο τους κοντά...
Καμια φορά πιο κοντα απ'όσο φανταζόμαστε.
Και μην ξεχνάς,υπαρχουν παντα άλλες μορφές επικοινωνίας.Θα χαρώ να μιλησουμε.
Γλυκιά μου Ιωάννα της Τεργέστης,
τα λόγια σου ρέουν πνοή και μέλι...
¨Ηχοι της θάλασσας και εικόνες αγαπημένες.
Θα κάνω αυτό που τόσες φορές με τον δικό σου μοναδικό και διακριτικό τρόπο έχεις κανει...
Να γράφεις...τολμώ να ζητήσω...
Δημοσίευση σχολίου