Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2007

φακελάκι με άρωμα μνήμης

χρόνος δραγάτης
στις αναμνήσεις τριγυρνά
να τις ξεθωριάσει πολεμά...

προνοητικοί εμείς...
για σκώρο και χρόνο
κρεμάσαμε φακελάκι με άρωμα μνήμης...

ήσυχα λοιπόν
κοιμόμαστε τις ζωές μας
οι αναμνήσεις μας...
τουλάχιστον αυτές
θα ζήσουν...

Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2007

η δίκη

περιφέρω ένα κάποιο σώμα...
ελλιπείς,
δίχως φαντασία,
οι κινήσεις για τον ευπρεπισμό του
άστεγες οι σιωπές του
ξεσυλλόγιαστες οι επιλογές του

κορο'ι'δεύω ένα κάποιο σώμα...
απόλαυση πρόσκαιρη του χαρίζω
ύστερα,
μ'ένα μάτσο ενοχές
τις εσοχές του χαστουκίζω

παραμορφώνω ένα κάποιο σώμα...
τα άλλοθι που μου προσφέρει εξαφανίζω

για να φαίνομαι στη δίκη
ως μόνος ένοχος
εγώ...

Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2007

δελτίο καιρού

στάχτες φυσάει συμβάσεων,
άγραφων καταργημένων νόμων,
φθόγγους φυσάει του μη...όχι...δεν...
κατάργηση του θέλω...ναι...μπορώ...ζω...

μετέωρη υπηρεσία του είναι ανακοινώνει...τι;
και το δελτίο παντελώς κενού καιρού...τι;

αχ...μη λυγίσεις γόνατο...
όνειρα φούσκωσε πανιά,
ιδέες,στίχους τέντωσε σχοινιά

ήλιος τιμόνι,κατάρτι γη
και στον ασύρματο σήματα SOS τ'αστέρια
SOS...θέλω και εγώ να σωθώ...
να ζω...
κι ας μεσοπέλαγα καταμεσής
κατάμεστης ζωής
πνιγώ...

Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2007

επιστροφή

φοβάμαι τις ομίχλες που καιν στα μάτια σου
είναι αχανείς και χάνομαι...
αδιάκριτη η απέναντι στεριά...
νησί οφθαλμαπάτη τη νοσταλγία μου ανατροφοδοτεί...

απόψε την απουσία στα φτερά τους
γκέλ έκαναν οι γλάροι...
απόψε θα'ρθουν στα όνειρα
αμπέλια και ελαιώνες...
στα δάχτυλα ρώγα πορφυρογέννητη θα λιώσει,
τ'άγρυπνα βλέφαρα
στον ασημόλευκο κυματισμό των φύλλων
θα υποταχτούν...

πίκρα του οικείου απόψε
στη σπιρτάδα της φλούδας...
προσδοκία επιστροφής απόψε
σε μήτρα σπηλιά του ωραίου,
του άχραντου,του αδοκίμαστου...

Κυριακή 18 Νοεμβρίου 2007

αποχρώσεις

μιλάς εσύ κι εγώ βιάζομαι
το πολύ βαθύ σου να συλλάβω
τότε που θάλασσα ρέει στο αίμα σου
τότε που αφρίζει ποταμός
στου βράχου το κονταροχτύπημα
τότε που νύχτα σιγεί
για το μικρό αηδόνι
τότε που αλέτρι γίνεσαι
σε σπορά νοτισμένης γης

τότε που φθινοπώρου επιστροφή
σε χώρα πατρίδα σε γεννά

μη σταματάς...

Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2007

ακροβασίες

κι όλο λέω κι εγώ
όπως και συ να πορευτώ
μα πάλι δεν μπορώ
στα θέλω μου ακροβατώ

μ'ένα χαλκά από όνειρο
δεμένη η ψυχή μου...

Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2007


μια λέξη μόνο

με την γραμμένη κίνηση στα πόδια και στα χέρια
κλωνάρια ελιάς κισσού και γεροπλάτανου
σελίδες χορού αέναου στοιχειώνεις...

διόνυσος θεός ακροβατώντας μέθη
μα απολλώνιο δωρίζει φως ισορροπία
γι'αυτό σε βάφτισα κρήτη της γης μου
και καπετάν μιχάλη...

είναι που δεν ξόφλησες τόσους πυκνούς αιώνες
τους τραγικούς προγόνους σου κι ακόμα τους πληρώνεις
ύβρη πλοκή κορύφωση και ειρωνεία
γι'αυτό αρχέγονο σε γνώρισα...

είναι που τον πνιγμό κατάματα κοιτάς υπνωτισμένος
μα στα ψηλά εκτινάζεσαι με δύναμη το γέλιο
γι'αυτό σε παραδέχτηκα ελπιδοφόρα νίκη...

είναι που αντιστέκεσαι και της αγάπης τάζεις
δείχνοντας στις παλάμες σου σημάδια απ'τα καρφιά σου
για αυτό σε ονειρεύτηκα
μια λέξη μόνο
εσένα...

νανούρισμα

βγες στο μπαλκόνι
μια καληνύχτα σου 'στειλα
και σκάλωσε στα δέντρα
την πήρε η μανταρινιά
και κέντησε τα άνθη
την πότισε νανούρισμα
στα στόματα των φύλλων...

Τρίτη 13 Νοεμβρίου 2007


Δευτέρα 12 Νοεμβρίου 2007

άρτεμη θεά

ας μη σβήσει στα πορτόφυλλά σου φωτάκι αγαπημένο
να βρίσκω στις νυχτερινές μου αιωρήσεις
χαραγματιά στη γη σου να χωρέσω

φωταγωγίες λαμπιόνια φωταψίες
μα εμένα
πυγολαμπίδα μ'οδηγεί
το αχνό σου καντηλέρι να προσκυνήσω

τάμα δρόμος
με γόνατα σχισμένα και πέλματα καμένα..
έτσι αρμόζει να φτάνεις στην αγάπη,
με τη δίψα των καψαλισμένων χρόνων σου,
με χέρια αιμάτινα και νύχια αγκάθια ερημιές

έτσι να φτάνεις στην αγάπη,
εξαγνισμένος απ'τον πόνο
να γονατίζεις στο βωμό της
και μη σε νοιάζει αν Αρτεμη θεά
προλάβει ν'ανταλλάξει τον πάνλευκο λαιμό σου
με κάποιας προδοσίας το κεφάλι..

άξιοι τότε,
μυημένοι στο Βιβλίο του Κόσμου,
κώδικας κλειδί του Έρωτα η μουσική
μέχρι τη σάρκα φθαρτή φυλακή σπάσουμε
κι αναληφθούμε...

Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2007

η ενσάρκωση των λόγων

πιο πέρα κι απ'τη θάλασσα
πιο πέρα κι απ'το πεύκο
άσε με
σε μια δίοδο που η αοριστία της
δεν αποκλείει την ένταση
ενώ αποκλείει τη μετριότητα
άσε με
μόνο εγώ δίπλα σου
να επιλέγω
απ'του ανέμου το νανούρισμα
και της πλανεύτρας θάλασσας τη ζάλη
στους μύθους της φωνής σου να ριγώ

βανίλια και τσάι του βουνού η ανασεμιά σου
τρέμουν φλογίτσα του κεριού οι αισθήσεις
μίλα εσύ
για να μπορώ την τρικυμία μέσα μου ν'ακούω
για να μπορώ κλάμα ιτιάς ν'ακούω στα μαλλιά μου
στα χείλη σου
η ενσάρκωση των Λόγων

στο άβατο για τους θνητούς κονάκι
συνεπαρμένος γέρνει
ο Ποιητής

κλείσε το βιβλίο
κρύβει πολλά μα όχι την ψυχή μου
ως τα μάτια σου ανύψωσέ με
εκεί θα με βρεις
σ'αλμυρίκι στρώμα νοτισμένο
πιο πέρα κι απ' τη θάλασσα
πιο πέρα κι απ'το πεύκο...

Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2007

μονογραμμα

Για σένα έχω μιλήσει σε καιρούς παλιούς
Με σοφές παραμάνες και μ' αντάρτες απόμαχους
Από τι να'ναι που έχεις τη θλίψη του αγριμιού
Την ανταύγεια στο πρόσωπο του νερού του τρεμάμενου
Και γιατί,λέει,να μέλλει κοντά σου να'ρθω
Που δε θέλω αγάπη αλλά θέλω τον άνεμο
Αλλά θέλω της ξέσκεπης όρθιας θάλασσας τον καλπασμό
Ο.ΕΛΥΤΗΣ

ξόρκι

μην παραιτηθείς
μη σε καταπιεί η λάμια απόσταση
από τη λήθη του χρόνου
προτίμησε την αδερφή της
την ετεροχρονισμένη μνήμη
τη νάρκη συνήθεια ξόρκισε
με αίσθηση μη δεδομένου
ξέρω
δύσκολο είναι να εφευρίσκεις
νέες στη ζωή σου φορεσιές
μα τάχα
ποιος μας έταξε μιαν εύκολη ζωή
και την πήραμε για αυτονόητη..

Παρασκευή 9 Νοεμβρίου 2007

ακροθαλασσιά

ευτυχία ίσα ν'αγγίξουμε το ανεκπλήρωτο
κι εγώ πού να βρω μάτια μου
στα κάτω απ' το δέρμα μου ρυάκια
όνειρο σκόνη γιατρικό
να σου ξεράνω την πληγή..
μέτρα με πνοή σεπτή
στρώσε μου άβυθο βυθό
για να τυλίξω χρόνο
το χέρι ξεθηλίκωσε
φαρέτρα ονείρου να ζωστεί
κι έλα
μέλι μέθη σύντροφε
καβάλα σ' άτι αναρχικό
ανατροπής φωτοβολίδα
και ουσία ζωής σανίδα

γυμνή ελπίδα φύτεψαν τα μάτια σου
και φόβο η καρδιά σου

δειλός ο κόσμος μάτια μου
να μαρτυρήσει αγάπη
το θέμα είναι να φτάσουμε
στην ακροθαλασσιά..