φοβάμαι τις ομίχλες που καιν στα μάτια σου
είναι αχανείς και χάνομαι...
αδιάκριτη η απέναντι στεριά...
νησί οφθαλμαπάτη τη νοσταλγία μου ανατροφοδοτεί...
απόψε την απουσία στα φτερά τους
γκέλ έκαναν οι γλάροι...
απόψε θα'ρθουν στα όνειρα
αμπέλια και ελαιώνες...
στα δάχτυλα ρώγα πορφυρογέννητη θα λιώσει,
τ'άγρυπνα βλέφαρα
στον ασημόλευκο κυματισμό των φύλλων
θα υποταχτούν...
πίκρα του οικείου απόψε
στη σπιρτάδα της φλούδας...
προσδοκία επιστροφής απόψε
σε μήτρα σπηλιά του ωραίου,
του άχραντου,του αδοκίμαστου...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
4 σχόλια:
Έχω κι αυτήν την ιδιαιτερότητα να διαβάζω αλλιώς τις λέξεις... μειονέκτημα ίσως, αλλά κανείς δεν είναι τέλειος, ε; Δες πώς διάβασα τις δικές σου την πρώτη φορά... και μην τρομάξεις, ναι;
φοβάμαι, ομίχλες κλαινε στα μάτια σου
είναι πυκνές και χάνομαι
αδιάκριτη, διακρίνω την απέραντι στερια
ίσως εσύ η οφθαλμαπάτη, τη νοσταλγία μου τροφοδοτείς...
Άσε το άλλο καλύτερα... Φομάβαι μη με παρεξηγήσεις
Καλό βράδυ, Ιππολύτη
είναι γλυκιά αυτή σου η ιδιαιτερότητα που ανατρέπει λέξεις,
είναι ανατροπή οι λέξεις που αλλιώς διαβάζουν τη ζωή...
δε σε παρεξηγώ,εκφράσου ελεύθερα
καλό βράδυ και σε σένα,vel
" ...μην κοιμηθείτε απόψε
έρχεται η άνοιξη δυο όχι πηδώντας
στου κρεβατιού τα πόδια μπλέχτηκε κιόλας ο έλικας λυγμός..."
Σ.Ξ
λυγμός
ας γίνει αναπαμός
κι ο καθένας ας φύγει μοναχός
για εκεί που η σιωπή είναι χάρη
αφήστε το μονάχο του
να λιώνει το φεγγάρι...
Δημοσίευση σχολίου