Κυριακή 14 Μαρτίου 2010

Άνοιξη


Δάση σιωπής

και κάρβουνα απουσίας

με πατούσες γυμνές

δρασκέλισες,

δυο χούφτες νότες...
χιόνι που έλιωνε στα χέρια σου...

να φέρεις.

Λιώναν χειμώνες στο διάβα σου.

Σ' ακολουθούσε

ποτάμι γάργαρο νερό η ζωή.

Ήλιος λαμπρός σε οδηγούσε...όσα γεννάς μέσα μου...
Σύννεφο λυτρωτικής βροχής σ' αγκάλιαζε...τα δάκρυα που έχυσα για σένα.

Άνοιξη σε προστάτευε...αξόδευτη...επαναστατημένη...

και σου'δειχνε το δρόμο.

Ήχος ανεπαίσθητος
ξεπέζεψε βραδιάτικα στα παραθύρια μου...

Άνοιξα και σε είδα...

Λαμποκοπούσες...μέσα μου,

γιατί η αγάπη έσταζε πάνω σου...

Με κοίταζες...


7 σχόλια:

Αστοριανή είπε...

..."...άνοιξα και σε είδα... λαμποκοπούσες μέσα μου..."

Κάπως έτσι δέχτηκα την πανέμορφη ποίησή σου,
Ιππολύτη μου,
Αμαζόνα της εσώτερης νόησης...

να είσαι πάντα καλά,
πάντα να εμπνέεσαι και να μας τέρπεις,
Υιώτα
αστοριανή,
ΝΥ

Ανώνυμος είπε...

Τι να πω, γι' αυτή την ομορφιά που αντικρίζω και πάλι; γι' αυτό το τόσο έντονο, δυνατό
και συνάμα λυτρωτικό και γαλήνιο που νιώθω μέσα απ' αυτή την ποίηση;
Τόσο όμορφο...

Πολλά-πολλά-πολλά φιλιά,
ευχαριστούμε...
Αφροδίτη

Ανώνυμος είπε...

ΑΝΟΙΞΗ ΛΟΙΠΟΝ ΑΝΟΙΞΤΕ ΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΤΙΣ ΑΓΚΑΛΙΕΣ ΕΥΧΟΜΑΙ ΥΓΕΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΑΓΑΠΗ ΧΑΡΑ ΚΙ ΥΠΟΜΟΝΗ ΜΕΧΡΙΣ ΠΟΥ ΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΘΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΟΥΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΦΕΥΓΑΤΟΣ

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

http://www.divshare.com/download/10549083-0f6
Ιππολύτη μου;
αν μπεις εδώ και κατεβάσεις το αρχείο, θ' ακούσεις προς το τέλος της εκπομπής, ένα από τα υπέροχα ποιήματά σου.
Τι κι αν δεν κρατούμε επαφή όπως παλιά;
Είμαστε με ομφάλιο λώρο δεμένοι.
Και αυτό δεν χάνεται ποτέ.
Την αγάπη μου.

Αστοριανή είπε...

Αμαζόνα μου,
Καλή Ανάσταση, σε όλους σας
Υιωτα
αστοριανή
ΝΥ

Ανώνυμος είπε...

βρεχει αγαπη παντα στους ψιθυρους


μια χαμενη στους ανεμους του βορα που βρισκει πάντα το δρομο απ το φως της απαλοτητας


Ιωαννα των Ανεμων και της Τεργιεστης

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Γλυκιά μου...
πάντα ξέρω πως κάποια στιγμή θα φανείς ν'αφήσεις ένα κλαδάκι γιασεμί απ'την αυλή σου...

Να είσαι καλά
πάντα θα σε περιμένω...