τα σύννεφα μάτια μου τη θάλασσα μοίρα
ερωτεύτηκαν
και έπρεπε στο νερό να μάθω να περπατώ
με κάβους λυμένους
και δάχτυλα ξέμπλεκα
επιστρέφω στο αίμα μου
σφυρήλατο πουλάω το σφυγμό μου
ατόφιο κερδίζοντας το όνειρο
θαλερή αμοιβή μου...
Ανθρώπου μόνο προσφορά
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
αγαπώ αυθωρεί
παραχρήμα
αυτομάτως
τέτοιους στίχους
και το μόνο που σκέφτομαι
είναι να χαμογελάς
έλα
τρέχα
πέτα κι άλλο τα σανδάλια σου!
Υπέροχο! "ατόφιο κερδίζοντας το όνειρο"...
Σας στέλνω την αγάπη μου, μια ζεστή αγκαλιά και την πιο τρυφερή και αισιόδοξη καληνύχτα!!!
έτσι σκέφτομαι κι εγώ για σένα
να χαμογελάς
ακόμα κι όταν πνίγεσαι στα βαθιά μεσάνυχτα...
το πρωί να χαμογελάς...
σ΄ευχαριστώ Ξένε μου
που δεν είσαι ξένος
γλυκειά μου Αφροδίτη
όχι άλλες εκπτώσεις στα όνειρά μας
σε φιλώ,σε σκέφτομαι
και σ΄αγαπώ πολύ...
Άλλοι επιστρεφουν εντός τους, κερδίζοντας όνειρα
Άλλοι αναχωρούν ψάχνοντας ζεστές αγκαλιές
Ευτυχώς που υπάρχει αυτή η αέναη κίνηση
Και μπορεί ακόμη και να συναντηθούνε κάπου....
Δημοσίευση σχολίου