μην αρνηθείς
τούτη τη γη δίχως στεριά μη πνίξεις
και τη στερνή τη βάρκα μου
μαντατοφόρο έστειλα
με δίχτυ στις πέντε θάλασσες
τη ρότα σου να αδράξει
στ'απόνερά σου αγίασμα να βαπτιστεί..
δίχως μιαν άγκυρα
κρυμμένο άσσο στο μανίκι...
με μόνο ρούχο φανελάκι ναυτικό...
μια ρίγα όνειρο λευκό
μια ρίγα όνειρο μισό
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
8 σχόλια:
ακομα και οι τιτλοι σου ειναι οδύνες .
Η ποιηση ..ή ο,τι αυτο ειναι ...δεν σχολιάζεται ...απλα ξαποστένει στα κορμιά των ψυχών μας ,μεχρι να βρει τη θέση της να λουφάξει για πάντα στη μνήμη της .
Σου αφήνω ενα σχόλιο γαλήνης γι αυτα που ριγούν στις γραφές σου .
Και μ αυτο μια φωτεινή ευχη χαράς για τις μέρες που έρχονται ...για τις μέρες που δεν σταματούν να έρχονται .
Με υγεια λοιπον και γαλήνη να πορεύεσαι .
Ιωαννα Κ. Γκαροση
"Τούτη τη γη δίχως στεριά μην πνίξεις" εδώ αιωρούμαι βάπτισμα χώμα...
Όμως, ρίγα μου, όνειρο λευκό, πες μου, πώς στο καλό το μάντεψες πως να με καλεί κάποιος "ψυχούλα" με λιώνει κερί τη γυάλινη και πως είναι ότι πιο τρυφερό λόγο θεωρώ πως προσφέρω σε άνθρωπο αγαπημένο;;; Σε ευχαριστώ...
..οι μέρες που δε σταματούν να έρχονται...
κι εγώ να βλέπω μια τόση δα μικρούλα ελπίδα σε γράμματα κρυμμένη...
πώς να μην ανταποκριθώ
σ'ένα τόσο γλυκό μήνυμα
μ'ένα χαμόγελο;
να'σαι καλά γλυκιά μου
Έπιασε κρύο...Να φοράς όλα τα όνειρά σου - ρούχο ζεστό - σαν ταξιδεύεις ξυλάρμενη.
(Αυτό μην το δημοσιεύσεις αν θέλεις. Κράτα το για σένα, ταπεινή συμβουλή απο ένα φίλο).
Ψάχνω, πίσω απο τις ρίγες όνειρο, ν'ακούσω το κορίτσι που χαίρεται και δυσκολεύομαι ν'ακούσω.
Τόχω ανάγκη να ξεφύγω από τις πληγές μου, έστω και για λίγο, και να ακούσω λόγο χαράς.
Κάνε τις ρίγες ράγες για το τρένο που έρχεται, όχι που φεύγει. Θα μας βοηθήσεις.
σ'έχω δει...
όχι με τα χωμάτινα μάτια μου
αλλά με τ'άλλα...
που πάνε παντού
κι έρχονται απ' το πουθενά,
γι'αυτό σε κάλεσα ψυχούλα...
εγώ σ'ευχαριστώ
που ως την πόρτα μου
και μέσα απ' αυτήν
εδώ αιωρείσαι βάπτισμα χώμα...
καλό απόγευμα,vel
@ ανώνυμε φίλε μου,
ταπεινά παρακούω τη συμβουλή σου,
αφού είναι πολύ ζεστή η πρώτη σου
για όσες ξυλάρμενες ψυχούλες ταξιδεύουν...
@ με τα όνειρά μου πάνοπλα
δυο γύρες φέρνω ελπίδα στο λαιμό..
γεμίζω τη φαρέτρα μου
κεραυνούς χαμόγελα που δε καίνε
μόνο λιώνουν...
κι ένα ένα τα νύχια μου αγκάθια
ξεριζώνω
για να νικήσω εμένα
κι όχι τον καιρό
για να σκορπίσω και να σκορπιστώ
κομμάτια άπειρα
κι άπειρα δάχτυλα αγαπημένα
να με συνταιριάξουν ξανά
σ'αγάπης άπειρα ψηφιδωτά...
με αγάπη για όλες τις ψυχούλες
μια ...ρίγα πιο πάνω
για σένα Χθεσινή...
τα τρένα που φύγαν...φύγαν,
ράγες στρώσε όνειρο
στα τρένα που θα'ρθουν
και ίσως σε ταξιδέψουν κάποτε
σ'εκείνο το ταξίδι της επιστροφής
που σου χρωστάνε...
καλό βράδυ σε όλους
Το χελιδόνι:
Α! Τι κούραση να ζεις
στο καλοκαίρι!
Δημοσίευση σχολίου