μόνο με λόγια της καρδιάς
διψώ να μου μιλάς
δεν είμαι εγώ παιδί της λογικής...
φως ήσουν
κι όνειρο πιοτό
κι όλος ψυχή και ζάλη
λαβωμένος θεός
τρωτός αθάνατος...
δεύτερη ζωή δεν έχει
κι η πρώτη δε μας κουβαλά
μικρό πουλί της λύπης μου
ποιοι κόπτες κυνηγοί
σου ψαλιδίσαν τη λαλιά;
σε κουβαλούν στους ώμους μου
τα αδέσποτά μου χρόνια...
με γόνατα γδαρμένα
στης ερημιάς το γολγοθά
προσδοκώντας ανάταση ψυχών
γυρεύοντας το θαύμα των πηγών...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
Σάμπως να δίνεις όνομα σε πράγματα δικά μου, μιας περασμένης ώρας.
Σου εύχομαι γρήγορα να βρεις τον τόπο σου, τον τόπο των πηγών σου.
"μόνο με λόγια της καρδιάς
διψώ να μου μιλάς"...μόνο
Πολλά-πολλά φιλάκια και μια ζεστή-ζεστή καλημέρα, μέσα σε μια παγωμένη μέρα!
@ παρηγοριά το μοίρασμα
το χάδι που
χέρι μαζί απλώνουμε να δώσουμε...
καμιά φορά τον τόπο των πηγών μας
τον κουβαλάμε μέσα μας...
σ'ευχαριστώ για τις ευχές
μια καληνύχτα...μη περασμένης ώρας
@ ''δεν κάμπτεται αυτός που αγαπάει
γιατί τρέφεται από το πνεύμα
της θυσίας'' Ο.ΕΛΥΤΗΣ
αφροδίτη μου,
να'χεις πάντα ζέστη στην καρδιά
Ιππολύτη ευχαριστώ που μούδωσες το κλειδί να βγώ σεριάνι στους κήπους της ψυχής σου. Ήταν όμορφα!
Ηλίας
"Για τον αγαπημένο
ρόδο κι αγκάθι είναι ένα.
Μην προσπαθής να τον εντυπωσιάσης.
Για τον αγαπημένο
ήρωας κι αστόχαστος είναι ένα."
Δημοσίευση σχολίου