Δευτέρα 31 Μαΐου 2010

Μέρες απόμερες

Μέρες απόμερες
ανομολόγητης φυγής οπαδοί,
το βήμα τους ξεπέζεψαν
κι απόθεσαν ώρες αποσκευές
σ' αράγιστη πλακόστρωτη ζωή...
Ελπιδοφόρος η άφιξη.
Τρεμόπαιξε η προσμονή...
Μα άπρακτη επέστρεφε...ηττημένη...
κάθε σα'ι'τιά γητέματος,
σκοντάφτοντας σε ημερομηνία
τελεσίδικης λήξης...
Αυτομολούν οι μέρες μας
σε παρελθόντα χρόνο
κυκλώνοντας χορό διατηρητέο...
Εμείς;
Την ύπαρξή μας δικαιώνουμε
ημερολογίου ξεφλουδίζοντας
εσώψυχα στιχάκια...

6 σχόλια:

Αστοριανή είπε...

...καλώς επέστρεψες, κούκλα μου!
Σε πεθυμήσαμε!
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!

Αν πας και στην "Αστοριανή", θα διαπιστώσεις το λόγο που είμαι ...λιγόλογη, εδώ...
θα επανέλθω, μετά τη 5η του μήνα!

...έτσι δικαιολογούμε την... ύπαρξή μας.
Πάντα με αγάπη,
Υιώτα
ασοριανή
ΝΥ

Ανώνυμος είπε...

Η πλακόστρωτη ζωή είναι ραγισμένη.
Κατά τα άλλα το νόημα είναι ποιητικώς άρτιο. Είμαστε μεγάλοι για να δακρύσουμε;

Τ

Μαριάνθη είπε...

Πολύ χαίρομαι Ιππολύτη για την ανάρτησή σου. με εκφράζουν οι στίχοι σου.
¨Μέρες απόμερες¨... αλλά και ¨Την ύπαρξή μας δικαιώνουμε¨...κάπως έτσι οριοθετούμαστε λοιπόν.
Καλό σου βράδυ

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Γιώτα μου...
Αστοριανή μου...ναι μετά από πολύ καιρό...
Θα σε περιμένω και πάλι.
Να είσαι πάντα καλά.

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Κανείς και ποτέ δεν θα μπορέσει να σταματήσει τα δάκρυά μας...αυτά που γεννιούνται όταν ταυτίζονται οι ψυχές...όταν μια λέξη ένας στίχος αγγίξει κάτι βαθύ μέσα μας...
Σε ευχαριστώ.

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Καλο βράδυ Μαριάνθη μου.
Να είσαι γερή πάντα.
Κάπως έτσι πορευόμαστε...
Χαίρομαι που κάπου κάπως συναντιόμαστε.