Τρίτη 4 Σεπτεμβρίου 2007

ψίθυροι



πικρό λουλούδι φύτεψες
καλύτερα έτσι
να ποτίζω εκείνο
μήπως και μαραθεί
το μέσα μου φαρμάκι

5 σχόλια:

Socrates Xenos είπε...

Καλημέρα

Με παρακίνησε το όνομά σου και διαβάζεις ποίηση
Ωραίο που θα ήταν να λύσεις τα άλογά σου!
Από έναν κόμπο εννοώ ξεκινώντας
Κι όχι φαρμάκι, όχι φαρμάκι
Μας φράζει την πρώτη έξοδο κι οπισθοχωρούμε στην απραξία
Βγες, λοιπόν, στο στίχο με ένα καταμεσήμερο λέξεων, μια καλημέρα στιγμή

τα σέβη μου

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

ΚαλημεραΣυγγνωμη καταρχην για τον βραδυτατο ρυθμο της απαντησης.Δηλώνω με ντροπή πως είμαι αναλφάβητη στο χώρο.Στο μεταξύ είχα την τύχη να επικοινωνήσω με αλλο τρόπο μαζί σου.ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για το σχόλιο.Συμφωνώ για όχι άλλο φαρμάκι αν και πολλές φορές μας σπρώχνει στην αναζήτηση,την έκφραση και την δημιουργί

Θωμάς Λιόλιος είπε...

Καλώς την στη μπλογκόσφαιρα.
Θα συμφωνήσω με τον Σωκράτη για τα φαρμάκια και τα γκρίζα δειλινά. Σαν τις κλωτσιές του παιδιού στο κότσι του γονηού για να τραβήξει την προσοχή.
Απ΄τη μεριά του φωτός τα πράγματα έχουν αξία. Απ τη μεριά της σκιάς υπάρχουν μόνο κατα χάριν (του φωτός).

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Kαλημέρα.Συμφωνώ μαζί σου.Μόνο να προσθέσω η σκιά δεν είναι σκοτάδι.Καμιά φορά από την θέρμη του φωτός και την απάθεια του σκότους ίσως προτιμήσουμε τη δροσιά της σκιάς...

Socrates Xenos είπε...

εσύ
κάποτε ξένη
χρόνια τώρα σε γνωρίζω

ποια σέβη
αλλιώς σε μεγαλώνω τώρα
με ένα υψηλό βλέμμα αποδοχής
της αιώνιας στην τέχνη νιότης του ανθρώπου