Παρασκευή 3 Σεπτεμβρίου 2010

Ο ερχομός σου


Ο ερχομός σου ανεμπόδιστος

στα έκπληκτα μάτια μου μπροστά

ξεφορτώνει την πραμάτεια του.




Λέξεις που μάτωσαν...

Ψίθυροι που ανάστησαν...

Βήματα σ'έπαιρναν...άλλα που σ'έφερναν...

Ανυπόταχτες κινήσεις των χεριών...

Ανυποψίαστες επιθυμίες...των Θεών...
Όνειρα αθώα...

Βιβλία και τραγούδια αγαπημένα.




Ο ''ερχομός σου'' ασύστολα

φήμες διαρρέει εδώ πως είσαι...

Επαναστατικές προκυρήξεις

σφηνώνει στις χαραμάδες...


Όσο για μένα...μη ρωτάς...



Πάντα ήμουν...

"της επανάστασης,

της λαγνείας,

της μοναξιάς."

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Θα ελεγα πως ειναι ενα ποιημα γεματο ομορφες λεξεις....ενα γλυκο ποιημα.Αυτα εχω να πω μονο.Μιχαλης απο Συρο

Αστοριανή είπε...

... δεν είναι οι όμορφες... λέξεις...
είναι το απροσδόκητο των εικόνων, η ευλυγησία της γραφής
της αγαπημένης μας Αμαζόνας...
είναι το μάτωμα, το ξεχύλισμα των συναισθημάτων...

Είναι η αιώνια άνοιξη του τριαντάφυλλου, που ανεμίζεται στους ανέμους της Αγάπης...
Φιλάκια στη Γερμανία που σε δέχεται,
Υιώτα,
αστοριανή, ΝΥ

forever είπε...

I'm appreciate your writing skill.Please keep on working hard.^^

Unknown είπε...

That picture is a fantastic piece of art!

Ανώνυμος είπε...

"Πάντα ήμουν...
της επανάστασης,
της λαγνείας,
της μοναξιάς."
Νιώθω σαν να μου το αφιερώνεις.
Σε έχασα. Και αν η ζωή, μας φαίνεται μερικές φορές πως δεν μας ταιριάζει, είναι γιατί μας προετοιμάζει για τα πιο ουσιαστικά και δύσκολα. Και τα τρία είναι ουσιαστικά και πολύ δύσκολα για να τα αποκτήσουν κάποιοι. Απαιτούν μόνωση και σιωπή.Ξεχωριστές τέχνες. Μα και προίκα από τα μικράτα:
"-Για πες μου μέλισσα να ζήσεις, τι του παιδιού μου θα χαρίσεις;
-Φαρμακερό κρατάω κεντρί, να το κεντρώσω μία στάλα, στον κόσμο αυτόν να μη θαρρεί, πως όλα θα ΄ναι μέλι γάλα"
Με αγάπη, από τα πολύ ανατολικά.