Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 2008

απ' την αγάπη...

Τόση λατρεία δεν άντεξαν τα ξένα μάτια
Ράγισαν κι απόμεινε μονάχα
η ομορφιά χυμένη,
άδειες να ξεπλένει αγκαλιές.

Νικάει όποιος αγαπάει.

Ποτέ δυο χέρια τόσο γαντζωμένα.
Ποτέ ένα σώμα τόσο αγαπημένο.

Απ' την αγάπη
κι όχι απ' τη φωτιά να λιώνω.
Απ' την ανάσα
κι όχι από τύχη να ξαναβρίσκομαι...

34 σχόλια:

Αστοριανή είπε...

...πάθος, πάθος, πάθος...
Δεν χρειάζεται να...καίγεσαι, αγαπημένη φίλη! Έχε την ευεργετική απόσταση, να σ' εμπνέει!
Η αγάπη είναι όμορφη αλλά ντελικάτη!
Εκεί έγκειται η επιτυχία της.

Καλό Μήνα, καλή μου,
Υιώτα

Μαρια Νικολαου είπε...

Tόση λατρεία δεν την άντεξαν
Οχι..δεν την άντεξαν..

Με άγγιξαν οι λεξεις σου Ιππολύτη..
Καλησπέρα και καλο σου ποιητικό μήνα

Unknown είπε...

Καλό σου μήνα Ιππολύτη.
Η αγκαλιά σου έχει ρόδα & η ψυχή σου τριαντάφυλλα. Η αγάπη σου σίγουρα θα νικήσει. Δεν σου ταιριάζει να καίγεσαι & να λιώνεις από αυτήν. Η αγάπη σου ας γίνει γίνει η χαρά σου. Η φωτιά να είναι ο οδηγός της ματιάς σου. Η ανάσα σου καυτή απ την πύρινη ψυχή σου. Δες....απ τα χέρια σου τρέχουν μύρα. Μην σταματάς.... Σκαρφάλωσε ψηλά. Ταξίζεις...
Ενας θεότρελος Υδροχόος

Ανώνυμος είπε...

Πόνος...Πάθος...Ερωτας...
Αρχέγονη λάβα καυτή τα λόγια σου.
Καίνε και δροσίζουν ταυτόχρονα.

MAΡΑΜΠΟΥ

Ανώνυμος είπε...

Ζήσε!
Κι αν μείνει χρόνος....γράψε!
Αλλά πρώτα ΖΗΣΕ!!

mareld είπε...

Αγαπημένη μας Ιππολύτη!

Αμαζόνα της καρδιάς μας!

Να καίγεσαι!!!
Να καίγεσαι!!!

Τόση λατρεία ούτε οι θεοί δεν αντέχουν!

Στον έρωτα τα δίνουμε όλα
και ας γίνουμε στάχτη!

Σου εύχομαι να ζήσεις
με τον έρωτά σου!


"Τα λεφτά μου όλα δίνω για ένα tango
κι ένα άγγιγμά σου κάτω από το τραπέζι
Αδιάφορα τριγύρω μου να κοιτώ
Στο γυμνό λαιμό μου το χέρι σου να παίζει

Τα λεφτά μου όλα δίνω για μια βραδιά
για ρομαντικές φιγούρες πάνω στην πίστα
Να παραμερίζουν όλοι από τη φωτιά
που θα στέλνει το κορμί μας στο πρίμα βίστα

Τα λεφτά μου όλα δίνω για μια ζημιά
που θα κάνει άνω κάτω την λογική σου
θέλει τρέλα η ζωή μας και νοστιμιά
άμα θες να βρεις τις πύλες του παραδείσου

Μια γυναίκα ένας άντρας κι ένας θεός
ένας έρωτας θεός να μας σημαδεύει
Να σου δίνω τα φιλιά στων κεριών το φως
και να παίρνω αυτά που ο νους ας απαγορεύει¨

Φιλιά πολλά καρδούλα μου!

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Καλή μου Γιώτα,καλό μήνα και σε σένα.Να είσαι καλά με όλους όσους αγαπάς.
Δεν καίγομαι Γιωτάκι μου,
μόνο λιώνω...λιώνω ως τα βάθη της ψυχής μου.
Η αγάπη πάντα νικάει γιατί σε αλλάζει...σε φωτίζει...
Εκεί έγκειται η ευτυχία της.

Με αγάπη από την μικρή μου συννεφιασμένη Βέροια.

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Mαρία μου,σε ευχαριστώ.Καλό μήνα για όλα όσα αγαπάς...

Αν δεν την άντεξαν αυτοί που έπρεπε Μαρία μου, τότε ήταν λίγοι...και δεν τους άρμοζε.

Ήρθα σε σένα,σε διαβάζω μα έβγαλες τα σχόλια νομίζω.Όπως αγαπάς.
Σημασία έχουν πρώτα οι ψυχές μας,
μετά τα ποιήματα και όλα τα άλλα...

Να είναι ζεστό το βλέμμα που αγαπάς...

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Καλέ μου Τάσο,
τι πάθατε όλοι;
ΘΕΛΩ ΝΑ ΛΙΩΝΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ!!!

Είμαι στο φως...Είμαι καλά και θέλω το ίδιο για όλους μας.

Καλό απόγευμα νησάκι μου...

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Μαραμπού...
εξωτικό μου πλασμα,
αυτή η φωτιά και η δροσιά μαζί
του έρωτα είναι που μας κρατά αιώνια μαγεμένους...

Ναι πρώτα η ζωή, μετά η ποίηση...
Πρώτα το χάδι, μετά ο στίχος...
Πρώτα το φιλί, μετά η λέξη...

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Αγαπημένη μας mareld...

Τι με κάνεις τώρα...Τι με κάνεις...

Με ένα τραγούδι θα σου απαντησω...

"Εσύ με ξέρεις πιο καλά απ'όλους στη ζωή μου..."

Αφού γνωρίζεις από πριν από ποια όνειρα δονείται η ψυχή μου....

"όλες του κόσμου οι Κυριακές
λάμπουν στο πρόσωπό σου..."

...Κυριακή είναι σήμερα...
μην κοιτάς τι λέει το ημερολόγιο...

Για σένα και σ'αυτούς που αγαπάς.

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Νικάει όποιος αγαπάει
Ιππολύτη
Πάντα νικάει

Να λιώνεις από αγάπη
σου εύχομαι

Πύρινα σαν την καρδιά μου

LIA είπε...

Το πάθος, η τρυφεράδα, η ΑΓΑΠΗ, κύμα που πλημμυρίζει την καρδούλα σου και "ψιθυρίζεις" τόσο γλυκά, τόσο μελωδικά, στην αγάπη.
"Νικάει όποιος αγαπάει"
Αυτή είναι η μαγεία, η ευλογία και η δύναμη της αγάπης.Μπορεί να αργήσει, αλλά πάντα θα νικήσει.Και τότε... έρχεται η λύτρωση και η ευτυχία.

Πολλά φιλιά καλή μου και καλό σου μήνα.

Unknown είπε...

Καλή μου Ιππολύτη. Λιώσε από την ΑΓΑΠΗ αφού το θέλεις. Ασε την ΕΥΤΥΧΙΑ σου σαν ορμητικό χείμαρρο λάβας να ξεχυθεί μέσα από την καρδιά σου. Το ΦΩΣ της ψυχής σου & ΕΡΩΤΑΣ σου, ας γίνουν η φωτιά που θα εξαγνήσει τα πάντα στο πέρασμά της. Το αρχαίο πάθος αναβιώνει. Σταλίδες της θάλασσας θα σε δροσίσουν. Γέλα. Χόρεψε. Τραγούδα. ΖΗΣΕ. Κοίτα το ΜΕΣΑ σου. ΛΑΜΠΕΙΣ!!

Από το νησάκι σου.

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Αναρχη κραυγή,
μόνο η αγάπη δεν είμαι κραυγή
αφού με μουσική είναι πλασμένη.

Καλώς ώρισες Λίτσα Πατεράκη.
Να είσαι καλα όπου αγαπάς...

Καλή σου μέρα και μήνα καλό...

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Τρυφερή μας Λία,
καλήμέρα από την υγρή μου βόρεια πόλη...
Αυτό γυρνούσε και σε μένα στο μυαλό όταν έγραφα το ποίημα.
Η αγάπη κι ακόμα αργεί καμιά φορά πάντα νικάει.
Να έχεις μια αναπάντεχα όμορφη μέρα.

Σε σκεφτόμαστε...
(οι βόρειες φίλες σου...)

Ανώνυμος είπε...

΄΄Εσύ στης δάφνης τ' ακροκλώναρα άπλωσες
κι εγώ σε κάθε χόρτο και βοτάνι
στεφάνι έχεις φορέσει από δαφνόφυλλα
λίγο θυμάρι του βουνού με φτάνει΄΄
Με αυτόν τον τρόπο ο Δροσίνης υποκλίθηκε στο Μεγάλο Παλάμά. Αυτόν τον τρόπο διαλέγω κι εγώ για να υποκλιθώ στην απεραντοσύνη των συναισθημάτων σου. Την ικανότητά να συναισθάνεσαι βαθειά ακόμα, αυτή θαυμάζω και σε αυτήν υποκλίνομαι. Πόσο θά ΄θελα να ξανανθίσει ΄΄...ανθός μέσ' στην καρδιά μου πιο απαλός για να τον πω καημό, πιο βαθύς για να τον κράξω έννοια΄΄.
΄΄Κι εγώ σε είδα και σώπασα, να μην κοπεί η μιλιά μου,
και σφάλισα τα μάτια μου, να μη χαθεί το φως μου.
Κι ουδέ ποτέ σου το μαθες κι ουδέ ποτέ σου το είπα.
Τώρα, που δεν τ' ακούς εσύ, το λέω στο μοιρολόγι''
Και να το σέρνουν οι άνεμοι, οι γέροντες, οι τροπαιοφόροι, των μακρινών μου ταξιδιών φρουροί και κλειδοκράτορες μαζί με το δελφίνι, εκει στο αποκούμπι του βορειανατολικού Αρχιπελάγους. Θυμάσαι... θυμάμαι...δεν έχει σημασία....η αγάπη, η εκτίμηση και ο θαυμασμός σεμνή υπογραφή μας στα μονοπάτια της ζωής. Να εισαι πάντα καλά.

Αστοριανή είπε...

Φίλε/η της καρδιάς, "ανώνυμε"
μη μένεις σ' αυτή την ανωνυμία, εκτός κι αν ξέχασες να... υπογράψεις.
Είναι τόσο όμορφο το κείμενό σου, με τόση ειλικρίνεια γραμμένο,
όπου κι αν είσαι, εδώ, στην άλλη άκρη, άγγιξες ευαίσθητες χορδές.
Να είσαι πάντα καλά και με υγεία.
Φίλη σε ΟΛΟΥΣ σας,
Υιώτα,
Ν.Υ.

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Πώς να σε προσφωνήσω φίλε μου που να μην λίγο και να είσαι εσύ...

Νησάκι μου...

Γιατί πριν από χρόνια
στην πέτρα και τον ήλιο
και το γαλάζιο του άπειρου
σε αντάμωσα...

Γιατί ήρθες κουβαλώντας
τις μνήμες των προγόνων σου
και το άρωμα των αλησμόνητων πατρίδων...

Γιατί στα μάτια σου δυο θάλασσες
να αντιμάχονται,
τη μια τον ήλιο,
την άλλη τον άνεμο

Γιατί, όταν τα νιάτα μας σκορπίσαμε
στις πέντε θάλασσες
εσύ πήγες και σκάλωσες
σε μια του Αιγαίου καρυφή...

Είδες,τελικά
νησάκι μου,
τα λόγια μας ακόμα
ανασαίνουν θάλασσα
θυμάρι κι αγιόκλιμα
και γιασεμί και δυόσμο...

Γιατί τα λόγια μας
Υπόσχεση
Γραμμένη στα κορμιά μας...


"Μόνο με λόγια της καρδιάς
διψώ να μου μιλάς.

Δεν είμαι εγώ παιδί της λογικής...

Φως ήσουν.
Κι όνειρο πιοτό.
Κι όλος ψυχή και ζάλη."

Ανώνυμος είπε...

Ετσι πέρασα από την γειτονιά σας
Και έσκυψα στα σχόλιά σας σαν νά ταν τριαντάφυλλα.
Οταν έφτασα στο τέλος του δρόμου πήδησα στο ποτάμι.
Κι'ώσπου να φτάσω στην επιφάνεια εκαιγόμουν σαν δαυλός.
Κάπου εκεί στη μέση ήθελα να σταματήσω να σε κοιτάζω και να καίγομαι.

Αστοριανή είπε...

"Ανώνυμε, ή και Περαστικέ " μου,

αν κι όσα γράφτηκαν και στα δύο σχόλια είναι πανέμορφα,
τολμώ να πω ότι εκείνα τα του "Περαστικού"
είναι από ποιητή γνωστό...
Τίποτε άλλο για τώρα,

Υιώτα

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Γιωτάκι μου...
εσύ ή ξέρεις πολλά...
ή διαισθάνεσαι πολλά...
(κάτι σε mareld μου φέρνει αυτό...)

Ο Περαστικός πάντως δεν είναι
ο "ανώνυμος"...

Αυτό μόνο γνωρίζω εγώ.
Και το πιο σημαντικό για μένα,
είναι η χαρά μου που ήρθαν στο κατώφλι μου να τους φιλέψω λεμονανθούς με μέλι.

Χαίρομαι που γεύτηκαν λίγο το άρωμα τούτης της συντροφιάς,
κι ας φαντάζει καμιά φορά εξωπραγματική ή πολύ όμορφη για να'ναι αληθινή...
Βαθιά μέσα μας ο καθένας νιώθει την αλήθεια...χωρίς απαραίτητα η αλήθεια να είναι μία.
Για μένα, δεν χρειάζεται να πω, όσοι με γνωρίζετε έστω λίγο, το κατέχετε...
Θα μιλήσω για εσάς όλους τους εκλεκτούς μου φίλους, που με τιμάτε με την παρουσία σας σε τούτο τ'αλωνάκι της καρδιάς μου..

Όχι μόνο με συντροφεύετε στα βήματά μου αλλά πολλές φορές είστε εκεί δίπλα μου για ν'ανοίξετε τη δρασκελιά μου λίγο παραπάνω...
Να με πάτε ακόμα πιο πέρα...

Σας ευχαριστώ όλους μαζί και τον καθένα χωριστά για την ομορφιά σας και τους ψιθύρους σας...που έχω τη χαρά να αφουκράζομαι...

Μια αγκαλιά τεράστια να σας χωρέσει όλους.

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Φίλε περαστικέ,
όπως λέει και η φίλη μας η Αστοριανή,
άγγιξες ευαίσθητες χορδές...

Σε ευχαριστώ γι'αυτό.
Εύχομαι ο δρόμος σου να σε ξαναφέρει στη γειτονιά μας.

Μα κι αν δεν συμβεί αυτό,
να τον εφέρεις εσύ σε μας...

Να είσαι καλά, όπου αγαπάς...

Ανώνυμος είπε...

Γιώτα,εντάξη εντάξη παραδίδομαι
Και να μην παραδινόμουν δηλαδή εσυ ήδη με είχες ανακαλύψει.
Βλέπεις,εμεις του Κορινθιακού πιάνουμε του σφυγμούς μας από το ίδιο κύμα και αυτομάτως ξέρουμε τις σκέψεις ο ένας του άλλου .
Ημουνα πράγματι "περαστικός"και τώρα δεν ξέρω με ποιά απ ολες σας είμαι πιό πολύ ερωτευμένος.
Κοιτα μην μου κάνεις δίδαγμα για τα περι ηλικίας κ.τ.λ.π.
Γιατί ο ποιητής που δεν ερωτεύεται μέχρι να κλείσει τα μάτια του δεν είναι και δεν ήταν ποτέ ποιητής.

Αστοριανή είπε...

... Αποκλείεται να μη ...ξαναπεράσει... Ιππολύτη μου!
Η ποίηση και οι ψίθυροί της,
αποκλείεται να τον αφήσουν αδιάφορο. Ξέρω τι σου γράφω!

Η ΠΟΙΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΟΝ ΠΑΡΘΕΝΙΚΟ ΥΜΕΝΑ. ΟΤΑΝ ΓΕΥΤΕΙΣ, ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ!

Δεν μπορώ, μάλλον δεν θέλω να το αναλύσω περισσότερο. Καμμιά φορά μπαίνουν και παιδιά στις ιστοσελίδες μας...
Να είσαι καλά, κι ας ...φλέγεσαι!
Καληνύχτα, λευκή λαμπάδα μου,
Υιώτα

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Χαρά και χαμόγελο...
Αυτά τα δυο πήραν μορφή μέσα μου και πάνω μου όταν σας διάβασα καλοί μου Αστοριανή και Περαστικέ.

Γιωτάκι μου γιατί τελικά ξέρεις πολλά...(μου μπαίνουν κάτι ιδέες για δωροδοκία...για στενή πολιορκία
μπας και μοιραστείς τα μυστικά σου
μαζί μου...)

Περαστικέ μου χαίρομαι γιατί δεν ήσουν (ευτυχώς για όλους μας)
ένας τυχαίος περαστικός...

Γιατί είσαι παιδί της ποίησης...

Και γιατί είσαι γενικά ένα αξιολάτρευτο παιδί, αφού μπορείς και φλερτάρεις με τον έρωτα... (καλά το λες, δεν έχει ηλικία...άσε που είναι και τυφλός,οπότε πού να δει χρόνια και τέτοιες ανάλατες λεπτομέρειες...)

Να είστε καλά και οι δυο...
Μετά από υπέροχη μέρα
σας καληνυχτίζω ζεστά,τρυφερά...
και ας μην ξεχνιόμαστε,βαθιά ερωτικά...

Ανώνυμος είπε...

Κράτα την ανάσα σου
γιατ'είμαι μακριά
και δεν ξέρω τι ανέμους
θα βρει στο δρόμο το φιλί μου.

Άστρια είπε...

Καλημέρα και από εδώ Ιππολύτη.

Οι "ψίθυροί" σου όμορφοι.

Η αγάπη νικάει πάντα;
Σίγουρα πάντως, μας κάνει πάντα μα πάντα καλύτερους. Και έτσι ειδωμένη είναι πάλι μία νίκη η αγάπη.

Τα προηγούμενα σχόλια όλων, ήχοι και αντανακλάσεις φωτός ευαίσθητα, γλυκά, ειπωμένα με το πάθος των ανθρώπων που έχουν γευτεί, έχουν μεταλάβει και Γνωρίζουν!

Καλή Κυριακή!

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Φαίνεται Περαστικέ μου, πως είχε ούριο άνεμο γιατί έφτασε απαλό αεροφύσημα,αύρα θαλασσινή και αγγέλου χάδι...

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Καλή μου Άστρια καλώς όρισες...

Ακριβώς αυτή είναι και η δική μου προσέγγιση για την αγάπη...
Γι'αυτό νικάει όποιος αγαπάει...
Λέω σε κάποιο μου ποίημα
"...νίκη δική μου ήταν να σου παραδωθώ..."

Να είσαι καλά και καλή βδομάδα να έχεις.

Αστοριανή είπε...

...κι εγώ, τώρα, τί άλλο να γράψω!Φίλη ακριβή!

Κάπως έτσι, τα δελφίνια, κολυμπούν, χορεύουν τον αμίμητο χορό τους..., διασχίζουν τον Ατλαντικό, περνούν με μακροβούτια τη "Χαμένη Ατλαντίδα" ν' αφήσουν φιλί ανεξίτηλο, ύπτιο στη Μεσόγειο, ένα εντυπωσιακό χαιρετισμό στην Αττική, διαβαίνουν τον Ισθμό, χαμόγελα στη Κόρινθο, ιστάμενα στην ουρά τους και με χαρούμενς φωνές φτάνουν στην Αρχαία Ελίκη...
εκεί, κάτω από τις υπόγειες σπηλιές αφήνουν αρχνο-ύφαντο πέπλο μνήμης στα πόδια της Αφροδίτης, υποκλίνονται στους ειρηνοποιούς Προεστούς του Ομαγυρείου Διός και συνεχίζουν τον αιώνιο κύκλο της ζωής... ως που να μας επιστρέψουν τ' ατέλειωτα χαιρετίσματα...

Να έχεις μια ψυθιριστή ευφορία στη νέα εβδομάδα σου...
Υιώτα

Ανώνυμος είπε...

ΑΣΤΟΡΙΑΝΗ
Κταπληκτικές εικόνες,ποιητική λειτουργία στις θάλασσες και τα πελάγη με το δελφίνι άγγελο και αγγελιοφόρο να μεταφερει στους γυαλιστερούς ωμους του φιλιά και χαιρετίσματα.

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Αστοριανή μου,
συμφωνώ με τον Περαστικό μας,
μες τον πυρήνα του χειμώνα,
εικόνες ποθητής ομορφιάς
φρεσκάρουν το βλέμμα μας,
ο φλοίσβος γαληνεύει την ακοή μας μας,
θαλασσινό άρωμα οξύνει την όσφρηση και αλάτι ψήνει το δέρμα μας...

Καλημέρα σε όλους, νησάκια μου...

Nobilis είπε...

Αγαπητή Ιππολύτη,
ευχαριστούμε για την τιμή που μας κάνατε στη Δροσοσταλίδα.

Αναρτήσαμε την δημιουργία σας στο Χαμομηλάκι

Σας ευχαριστούμε
Με εκτίμηση