Τρίτη 21 Οκτωβρίου 2008

γέφυρες

Mιλώ για άδειες νύχτες μιας πληγής
Άδειες ακόμα κι από χρόνο
Μιλώ για μανταλωμένες σκέψεις και σιωπές
και για κουβέντες που χρόνια έμειναν μισές
Μιλώ για την αδηφάγο απόσταση
Δράκος που καταβρόχθιζε το χώμα
και στις δυο πλευρές
Μιλώ για το ποτάμι που μεγάλωνε ανάμεσά μας
Μιλώ για χέρια που δεν άγγιξαν χέρια
Μιλώ για την κραυγή που δεν πέρασε αντίκρυ...

Και μιλώ για γέφυρες που στήθηκαν εν μία νυκτί
Μιλώ για λόγια που ξεχείλησαν και κύλησαν
Μιλώ για βλέμματα που άγγιξαν στα μάτια βαθύ
Μιλώ για την αγάπη που ήταν εκεί...

Και μιλώ για λέξεις με λέξεις
που δεν αφήνουν μισές τις ψυχές
και για χέρια που ανοίγουν αγκαλιές...

50 σχόλια:

mareld είπε...

Αμαζόνα της καρδιάς μας!

Διάβασα τα λόγια σου.
Ξαναδιάβασα.
Οι παρακάτω στίχοι φτερούγιζαν μπροστά στα μάτια μου, παρέα με τους δικούς σου θες κι ήτανε πουλιά που ένοιωθαν χορτασμένα και ποτέ δεν θα μάλωναν για τις αξίες της ζωής ή αν το χρώμα κόκκινο είναι πιο βαρύ από το γαλάζιο.
Το ταξίδι σχεδίαζαν για να μηδενίσουν τις απώλειες..

Στίχοι ἀπὸ τὸ ποίημα: «Les anges sont blancs» (Οἱ ἄγγελοι εἶναι λευκοί):

... Οἱ ἄγγελοι εἶναι λευκοὶ πυρωμένοι λευκοὶ καὶ τὸ μάτι
μαραίνεται ποὺ θὰ τoυς ἀντικρίσει
καὶ δὲν ὑπάρχει ἄλλος τρόπος πρέπει νὰ γίνεις σὰν τὴν
πέτρα, ὅταν γυρεύεις τὴ συναναστροφή τους,
κι ὅταν γυρεύεις τὸ θαῦμα πρέπει νὰ σπείρεις τὸ αἷμα σου
στὶς ὀχτὼ γενιὲς τῶν ἀνέμων,
γιατὶ τὸ θαῦμα δὲν εἶναι πουθενὰ παρὰ κυκλοφορεῖ μέσα
στὶς φλέβες τοῦ ἄνθρωπου..
Σεφέρης

Σε ευχαριστώ για τη χαρά που μας προσφέρεις!
Φιλιά γλυκά!

Αστοριανή είπε...

Α! ...και δεν θα ...γλυτώσω από σας=εμένα!
Τί, δηλαδή, νομίζατε;
Η παρθενική ευωδιά τής "τρίχρονης κρυφά-σ' ένα σφραγισμένο μπουκάλι μετανάστριας... Αιγιώτικης ριζούλας γιασεμιάς" που φέτος άνθισε, σας στέλνει και τα λευκά ανθοπέταλά της...
Γράψτε, φίλες του νου και της καρδιάς, γράψτε!
Η γραφή θεραπεύει...
(μέχρι να παραμιλάμε στο δρόμο... που γράφει κι ο φίλτατος Στράτος Δουκάκης, που με μύησε στον ιστοχώρο!!!)
Θα επανέλθω, όμως, σύντομα,
Υιώτα

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Γράψε καλή μου γράψε.
Ισως κάποιοι καταλάβουν το μέγεθος των αισθημάτων σου.
Άφησε την γραφίδα σου να διηγηθεί τα πάθη των ανθρώπων . Ίσως κάποτε διαβάζοντάς τα να καταλάβουμε το πόσο μικροί γινόμαστε οδηγούμενοι από αυτά.
Την αγάπη μου.

Μηθυμναίος είπε...

Καλή μου Ιππολύτη,
Ένας της παρέας είμαι κι εγώ. Διάβασα στους "Ψιθύρους" σου τα ποιήματά σου και διαπίστωσα πως η ευαισθησία σου είναι κάτι παραπάνω από φανερή. Και... η γραφή σου εξαιρετική!

Φτάνει που βρήκα εδώ δυο δικές μου καλές φίλες τη Mareld και την αστοριανή, για να σου αφήσω κι εγώ τούτα τα παραπάνω ταπεινά λόγια μου για σένα. Αλλά κι από σήμερα θα είσαι "παρούσα" στο δικό μου μπλογκ αλλά και στης Υιώτας.

Τους φίλους τους διαλέγουμε γι' αυτό δεν τους παιδεύουμε... αγαπητή μου Υιώτα. Μου έχεις κάνει διαφήμιση με το παραπάνω. Δεν έκανα τίποτ’ άλλο από το να σου δώσω ένα χέρι βοήθειας.

mareld είπε...

Ιππολύτη!

Αμαζόνα μας!

Πέρασα να σας αφήσω ένα καλάθι φρέσκα κατακκόκινα, πεντανόστημα ρόδια από το γλυκοχαράζει και πολλές αγκαλίτσες!

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Να'μαι και εγώ...Συγχωρέστε μου την αργοπορία...Μου έλειψε η συντροφιά σας...

@Αγαπημένες μου,
mareld και astoriani
κόρες του δάσους και της σιωπής
τα απόκρυφα περάσματα εσείς...
του νου και της καρδιάς, γνωρίζετε...

...Γιατί το θαύμα δεν είναι πουθενά
παρά κυκλοφορεί μέσα στις φλέβες
του ανθρώπου...

Γιατί οι απώλειες με τα ταξίδια
του νου και της καρδιάς
μηδενίζονται...
Γιατί ένα γιασεμί στην πόρτα
μου και ένα τυχερό ρόδι
από τις τρυφερές ψυχές σας
χνάρι
έπαθλο χαράς είναι για μένα..

Όμορφα που κυλάει ετούτος ο χορός
Όμορφα να γείρει η αυγή στο προσκέφαλό σας...

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Τα πάθη των ανθρώπων ...
Πόσο εγκλωβισμένοι είμαστε καλε μου Επίκουρε πολλές φορές...πόσο ανήμποροι να θυσιάσουμε λιγο απ'το περιβόητο εαυτό μας...
ώστε ένα λίγο πιο πάνω...
ένα τόσο λίγο ν'αγγίξουμε
το μεγαλείο για το οποίο
είναι φτιαγμένη να φτάσει
η ανθρώπινη ψυχή...

Γράφω ψυχούλα μου...
Γράφω αφού δε μ'αφήνουν οι λέξεις, που χοροπηδούν στο κεφάλι μου,
να ησυχάσω...

Σε φιλώ.

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Χαίρομαι που ο κύκλος μεγαλώνει
Χαίρομαι ποι κάτι σου ψιθύρισαν
οι ψίθυροι...

Όσο για τη Γιώτα μας, σαν τρυφερή και ευαίσθητη ψυχούλα,δεν γλινεται να μην εκφράζει πάντα το ευχαριστώ της σε όποιον της πρόσφερε...

Να έχεις όμορφο το βλέμμα
για κάθε που θα σου το κλέψει..

mareld είπε...

Να γράφεις ψυχούλα μου, κι εμείς να πίνουμε σαν τα διψασμένα πουλάκια στη πηγή..

Τι να σου αφήσω, αν όχι λίγο απ΄το φως του σκοταδιού, απ΄τη σιωπή του δάσους που αρχίζει να υποχωρεί στη θέα της παρέας σας!

Φιλιά ροδένια!

mareld είπε...

Γλυκιά μου Αμαζόνα!

Και μιλώ για λέξεις με λέξεις
που δεν αφήνουν μισές τις ψυχές
και για χέρια που ανοίγουν αγκαλιές...

Ξυπνάω Σας σκέφτομαι!
Κοιμάμαι Σας ονειρεύομαι!
Ευχές Σας στέλνω!
Τι παράξενο..ας είχα τουλάχιστον έστω και μια φορά δει τη φωτεινή, διαπεραστική ματιά Σας..αλλά μετά σκέφτηκα είναι οι λέξεις..
αυτές έχουν τη δύναμη και και αυτόματα ανοίγει η αγκαλιά μου!

Φιλιά και καλή Σας μέρα!

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Αχ,καρδούλες μου...
Ποιο θεΐκό άγγιγμα μας έδεσε σε τούτο το γαΐτανάκι;
Πόσο γλυκά με γαληνεύουν οι ψυχούλες σας...
Πόσο πολύ να δω τα μάτια σας για μια φορά επιθυμώ...
Πόσο καταλυτικά να νιώσω τη δύναμη της αγκαλιάς σας...

Θα έρθει λέω μια μέρα...
Τα καλύτερα μας περιμένουν...

Μόνο να είμαστε καλά...

Να μη σας μαυρίσω,δεν το θέλω,
μα δεν γίνεται να μην το μοιραστώ μαζί σας...
Τι να πω στον εαυτό μου που με ελέγχει για την αργοπορία και την αδράνεια που έδειξα,
μην πηγαίνοντας να δω αγαπημένο συγγενικό μου πρόσωπο...
Σαν κεραυνός έπεσε στο κεφάλι μου ό,τι τα αρρωστημένα του κύτταρα
δεν χορταίνουν με ένα μόνο όργανο...
Ετοιμάζεται για το μεγάλο ταξίδι ο μικρός αδερφός του πατέρα...
Ίσως μέχρι να φτάσω Γιάννενα,να βρίσκεται αλλού...να μην ακούσει τα λόγια μου...
Και τι να τις κάνω μετά τις λέξεις μου;
Σε ποιο ποίημα να τις αδειάσω που δε χωράνε πουθενά;

Θα το κάνω το ταξίδι όμως.
Σαν τάμα.
Σαν προσευχή.
Σαν μικρή προσφορά σε μια μεγάλη καρδιά....
Θα πάρω μόνο αγάπη μαζί μου.Γιατί ,λέω,η αγάπη θα μπορεί ν'ακουστεί και σε άλλες διαστάσεις.
Και ευχές.
Και χαιρετισμούς για τη γιαγιά Ιππολύτη.
Γιατί λέω θα τη βρει τη μάνα,δε θα τη βρει;
Ετσι αντέχω να το φαντάζομαι...
Η μάνα να τον περιμένει...
Να τον κλείσει στα χέρια της και να φιλήσει τα ρουφηγμένα του μάγουλα...
Να ανασάνει μια στάλα η βασανισμένη του ψυχούλα...
Περίμενε λίγο γιαγιάκα...
Λιγες ακόμα μέρες...
Γιατί και αυτά τα δάκρυα που πήραν την κατιούσα...
καμιά ανακούφιση
δε μου προσφέρουν...

Δακρυσμένα φιλιά έχω απόψε καρδούλες μου δυστυχώς...
Αλλά ώσπου να φτάσουν στην πόρτα σας...θα έχουνε,λέω...στεγνώσει.

mareld είπε...

Αγαπημένη μου Ιππολύτη!

Υγρά φτάσανε..
Είμαι και θα είμαι πάντα δίπλα σου!

Να χαίρεσαι το αγγελούδι σου!

Γλυκά φιλιά στα όνειρά σας!

mareld είπε...

43 τριαντάφυλλα στο χρώμα του Ήλιου
κρεμάω στη πόρτα σου!

Να ζήσεις Ιππολύτη μας!
Να ζήσεις Αμαζόνα μας!

Να χορεύουν τα όνειρά σου σε ρυθμούς ερωτικούς!
Να ξημερώνει στη ψυχή σου Άνοιξη!

Να συνεχίσεις να παραδίνεσαι στην ομορφιά του κόσμου!

mareld είπε...

Γλάστρες μπουγαρίνια και ρόδια μυρωδάτα και ποίηση το κρασί της ζωής και σοφία τζιβαέρι μου!

Στα κρέμασα στη πόρτα σου, να σου σιγοψιθυρίζουν τις νύχτες τις μοναχικές και τις αυγές τις μυρωδάτες!

Ηλιόλουστη να περπατάς γιατί πολύ Σου πάει!

Να ζήσεις σαν τα ψηλά βουνά!
Σαν τα κελαριστά ρυάκια!
Έχεις το βλέμμα του αετού!
Της Θάλασσας το χάδι!

mareld είπε...

Αμαζόνα μας!

Πάρε το δρομάκι..δίπλα από τη γέφυρα..κοίταξε λίγο τα νούφαρα...θα σε βγάλει στο μπουγαρίνι..τη δροσοσταλίδα..

Φιλιά!

mareld είπε...

Αγαπημένη μου Ιππολύτη!

Είμαι παιδί της θάλασσας και αυτό το τραγούδι θα σου αφιέρωνα μόλις έμαθα ότι γίνεσαι χρόνων..τι σημασία έχει παιδί θα μείνεις όπως είσαι.

Παραπονιάρικο βέβαια εσύ νόμιζες ότι θα σε άφηνα χωρίς αφιέρωση.
Στο έφερα και εδώ.
Έχω λίγο τις αμφιβολίες μου αν θα σου αρέσει..πολύ..

Το κύμα

Σαν της θάλασσας το κύμα
του πελάγου είμαι κύμα
βράχο βράχο σπάω με πόνο
όσο κι αν το μετανιώνω
αγαπάω και πληρώνω

Α, σύννεφα που περνάτε
για τον καημό μου με ρωτάτε
που τον μοίρασα του κόσμου
κι είναι τώρα πιο βαρύς και πιο δικός μου

Θάλασσά μου, θάλασσα
στα γαλάζια σου νερά
ταξιδεύουν τα όνειρά μου
θάλασσά μου, θάλασσα
άλλα ο νους μου αγαπάι
και άλλα η καρδιά μου

Α, της αγάπης σου είμαι θύμα
αλλού γι' αλλού με πάει το βήμα
κι έχω ερωτευτεί τους γλάρους
έρημα νησιά και φάρους
και τη μοναξιά μου

Θάλασσά μου, θάλασσα
στα γαλάζια σου νερά
ταξιδεύουν τα όνειρά μου
θάλασσά μου, θάλασσα
άλλα ο νους μου αγαπάει
και άλλα η καρδιά μου

Και πάλι να ζήσεις!!!!

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Mουσκεμα τα πηρα κι εγω. Ιππολυτη μου απο το κινητο μου λιγα λογια μπορω να σου αφησω τα περισσοτερα θα τα πουμε δια ζωσης. Χρονια σου πολλα γλυκια μου. Στην δροσοσταλιδα της αγαπημενης μας Μαρελντ θα βρεις περισσοτερες. Την αγαπη μου.

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Χείμαρρος πηγή ζωής τα λόγια σου αγαπημένη μου mareld...

Ήταν ξεχωριστό το δώρο σου.
Όσο για το παραπονάκι...εξανεμίστηκε...

Φιλιά γλυκά...

Αστοριανή είπε...

...κι εγώ, μακρια από δάκρυα, ανάμεσα στους πόνους που με ξαγρυπνούν, έκανα δώρο στον εαυτό μου : όλη τη σειρά του ιστοχώρου σου.
Θάθελα να τα διάβαζα δυνατά, να τρυπήσουν τ΄αυτιά μου -όπως και τη καρδιά- για να γίνω εκλεκτική πλέον- και ν΄αφήνω μόνο
σελασφόρες ευαισθησίες να με νανουρίζουν...
Χαίρομαι που είσαι φίλη μου (μας).
Ο ευαίσθητος χώρος σου μας συμπληρώνει.
Πρόσεχε. Να είσαι καλά.
Δική σου και σ΄αυτή την ώρα,
Υιώτα, Ν.Υ.

Αστοριανή είπε...

...Μακριά από δάκρυα αλλά όχι κι από τον πόνο, έκανα ένα δώρο στον εαυτό μου, αγαπητή μας Ιππολύτη:τον ιστοχώρο σου,
όπου λέξεις με λέξεις, συναισθήματα-, εκρήξεις,σαν τον ιστό της αράχνης
μας έχει δέσει στον όμορφο λαβύρινθο του είναι σου.
Για καιρό, τα δάκρυα έχουν πετρώσει. Η αφή, με σώζει, κι η Αγάπη. Να είσαι δυνατή, μάνα και γυναίκα, μα πιο δυνατή για την Ιππολύτη. Δυνατή, και πάλι πολύχρονη.
Να είσαι καλά, καλή μου,
από την παγωμένη Νέα Υόρκη,
Υιώτα

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Kαλέ μου φίλε της καρδιάς,Επίκουρε,
λυπάμαι που μούσκεμα οι ευχές μου έφτασαν σε όλους σας...
Οι δικές σου όμως έφτασαν στα πορτοπαράθυρά μου φρέσκες,δροσερές,
αγαπημένες...

Να προσέχεις τον εαυτό σου...
Σε χρειαζόμαστε έτσι όπως σε γνωρίσαμε και σε αγαπήσαμε...
Τρυφερό...ευαίσθητο...γενναιόδωρο..
Πολλά πολλά φιλιά.

Θωμάς Λιόλιος είπε...

Ευχές, ευχές, ευχές για την επέτειο της γέννησης σου. Αλλά και ευχές για κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή, να είναι γεμάτες απο τον χρόνο της χώρας των ζωντανών.

(Πολλές φορές το έχουμε πει κατ'ιδίαν, ότι τα γενέθλια μού δίνουν την εντύπωση μιας ληξιαρχικής γιορτής, δηλαδή μιας γιορτής που προσδιορίζει μια αρχή και ένα τέλος. Γι αυτό και προτιμώ την ονομαστική γιορτή που αναφέρεται στο πρόσωπο έξω απο χρόνο. Και το χειρότερο: δεν συγκρατώ ημερομηνίες).
Ζητώ συγγνώμη για την καθυστερημένη ανάρτηση αλλά στην Κωνσταντινούπολη υπάρχει λογοκρισία στα βλογς (!!!) και μου ήταν αδύνατο να σου στείλω απο εκεί τις ευχές μου.

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Καλή μου Αστοριανή,φίλη καθόλου μακρινή...
Ευτυχώς που οι ευχές δεν πτοούνται από χιόνια και παγωνιές...
Και μένα,μόνο χαρά απύθμενη
αυτή η φιλία μου χαρίζει.
Αγριολούλουδο που ξεπετάχτηκε
στο λόγγο της απουσίας και
της ανωνυμίας.
Λεπτό κλωνάκι ο μίσχος του
μα αντέχει σε αέρηδες.
Γραπώνεται από τη χαίτη τους
κι ορμάει.
Σε ωκεανούς βουνά,
σε ποτάμια φαράγγια,
σε λίμνες πέλαγα...

Να είσαι στο φως ψυχούλα μου.
Να χαίρεσαι τον Δημήτρη σου,με όλα των τελευταίων ημερών μου διέφυγε.

Σε ευχαριστώ για όλα...
Συννεφιασμένη η πόλη σήμερα μα όχι οι καρδιές μας...

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Καλύτερα ίσως που έγινε έτσι,
γιατί έρχεσαι σήμερα
με ένα καλάθι δώρα...
σήμερα που είναι τα δικά σου γενέθλια.
Γιορτάζουμε λοιπόν μαζί...
Απ'την αρχή...

Όλες οι ευχές του κόσμου
για σένα καρδιά μου.
Σ'αγαπώ...
Δε θα πω πολύ...
Θα πω σ'αγαπώ
με τον δικό μου τρόπο
και χαίρομαι που είσαι
στον δικό μου δρόμο...

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Μιλώ για το αφανές φτερούγισμα των ψυχών
για της σιωπής το λυγμό ή, τη σοφία
Μιλώ για στίχους με στίχους...

Πολύ τρυφερή γραφή Ιππολύτη

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Μιλώ
για σφυρήλατο παλμό στις φλέβες
Μιλώ
για λόγια σπαθιά αλίχνιστα
και όρκους φιλιά αλίμενα...

Ευχαριστώ φίλε Προμηθέα Δεσμώτη.

mareld είπε...

Αμαζόνα μου γλυκιά!

Φιλιά και όμορφο Σαββατοκύριακο!

mareld είπε...

Έμαθα ότι τα γλυκά παιδάκια αρρώστησαν..

Μέλι θυμαρίσιο σε νερό θαρμοκρασίας σώματος, 37βαθμούς Κελσίου το καλύτερο φάρμακο..σκοτώνει τα μικρόβια..

Κοτόπουλο βραστό και πίνουμε πολύ ζουμάκι με λεμόνι..ανοίγει τους βρόγχους..

Πορτοκάλια!!!

Και κυρίως χάδι για να αρχίσει ξανά να χορεύει το αμυντικό σύστημα..ας πούμε μπάλο..
Ξεκούραση και ζεστασιά!

Αγκαλιές τα χρυσάνθεμα για Καλό Μήνα!
Φιλιά γλυκά!

mareld είπε...

Ιππολύτη της καρδιάς μου!

Καλό του ταξίδι!
Κουράγιο μάτια μου!

Madame de la Luna είπε...

"Και μιλώ για λέξεις με λέξεις
που δεν αφήνουν μισές τις ψυχές..."

Πόσο σημαντικό είναι το να το μπορεί κανείς αυτό...

Καλημέρα Ιππολύτη. Ήρθα...

LIA είπε...

Ιππολύτη, καλησπέρα!

Σε βλέπω στη γλυκιά, αγαπημένη μου φίλη μου(μας) mareld.
Απόψε ήρθα επίσκεψη στο "σπίτι σου"
Πόση ομορφιά! πόση ευαισθησία!πόση ανθρωπιά βλέπω!
Τι μεγάλη και ζεστή και η δική σου η αγκαλιά!
Τι γλυκά που χαϊδεύουν την ψυχή μας και οι δικοί σου ψίθυροι!

Σου στέλνω φιλιά και μια μεγάλη αγκαλιά.

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

madame de la luna...

καλώς να ορίσεις στο σπιτικό μου...

Συμφωνώ μαζί σου ,το να νιώθουμε την ολοκλήρωση και τη συνολικότητά μας μέσα στις λέξεις μας που αντικατροπτίζουν τις σχέσεις μας, είναι πολύ σημαντικό.

Να είσαι πάντα δημιουργική με τον τρόπο που αποζητά η ψυχή σου...

Καλό απόγευμα απ'τη μικρή συννεφιασμένη πόλη μου.

Θα τα λέμε...

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Καλή μου Λία,

κι εγώ σε διαβάζω και κοντοστέκεται το βήμα μου στα λόγια σου,καιρό τώρα στην αγαπημένη όλων μας,τη mareld

Έχω ιδιαίτερη αγάπη και σχέση με τον τόπο σου,πηγαίνω συχνά κάτω αφού η μεσαία αδερφή μου ζει στα Χανιά μόνιμα (Κρητικός ο γαμπρός μας).

Την ανθρωπιά και την ευαισθησία εντόπισες στα λόγια μου,
γιατί και η ψυχούλα σου φτιαγμένη είναι τέτοια...

Σε ευχαριστώ για τον χρόνο σου και την επίσκεψη.Δεν γνωρίζω αν έχεις εσύ κάποιo blog.Θα τα λέμε πάντως σίγουρα στην αυλή της αγαπημένης μας φίλης...

Φιλιά ηλιόφωτα κι ας είναι μες την καταχνιά η πόλη.

Μηθυμναίος είπε...

Πέρασα για μια καλήμέρα, Ιππολύτη μου, ύστερα από μερικές μέρες με μια γρίπη που με είχε πιάσει και διαπιστώνω...πως "απέχεις". Υποθέτω και ελπίζω να είσαι καλά.
Θα σε περιμένω από το στέκι μου να διαβάσεις για μια ουζοκατάνυξη που μου χρειαζόταν μέσα στα τόσα που περνάμε.

mareld είπε...

Μωρό μου!

Για σήμερα η δύναμη του δάσους και η φρεσκάδα του μαζί με πολλά φιλάκια είναι εκεί δίπλα σου.
Το ένιωσες;

Ιωαννα είπε...

Με τη μελαγχολια ταξιδεμενων ψιθυρων ντυνονται σαν μωρα μαργαριτες οι λέξεις στα περάσματά σου .

Σα μωρά που βρήκαν το στήθος της μανας τους , μιας μάνας για να θηλάσουν τον κόσμο σε μια αγκαλιά ματιά .

Ενα στοργικό φευγιό που λυκνίζει τους αρμους απο δάκρυα που ξέφυγαν μα σταμάτησαν .


κλέβω χαρούμενη τις αφές απο τις αίσθητες που αφήνουν οι φωνές σου .
Και αν και βρέχει το γεμίζεις ΗΛΙο .

ΑΚΟΜΑ κι αν βρισκόμαστε μακρυα-κοντα την αγαπη μου μπορώ να σου τη στείλω .

Ιωαννα των ανέμων

mareld είπε...

Γλυκιά μου Αμαζόνα!

Πέρασα να κρεμάσω στη πόρτα σου μια ζεστή αγκαλίτσα από τη μαγική σιωπή του δάσους, όταν θα την ανοίξεις να σε περιμένει!

Ανώνυμος είπε...

Το ν' απαντάς στα σχόλια αποτελεί σπατάλη χρόνου... αν θέλεις να δουλέψεις πραγματικά πάνω στην ποίηση άφησέ τους να σε διαβάζουν χωρίς γλυκανάλατες παρεμβάσεις.
Εσύ μονάχα να γράφεις, να γράφεις...
Τέτοια χάδια-σχόλια που γίνονται (ιδιαίτερα από φίλους)δεν σε βοηθούν, κάθε άλλο σε καθηλώνουν στα πιθανά σου λάθη.
Συνέχισε να γράφεις!

Ένας φίλος

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Ναι το ένιωσα καρδούλα μου,
στο είπα άλλωστε θα είσαι μαζί μου στα δύσκολα...
Τα καταφέραμε κι αυτή τη φορά και μάλιστα καλύτερα από την πρώτη.Μου λείψατε...

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Ιωάννα των ανέμων,καλώς την μου...

Πού είσαι εσύ ψυχούλα;
Τα λόγια σου όπως πάντα γεναιόδωρα φορτίζουν με θετικό φορτίο
τον πυρήνα μου.

Να είσαι καλά ψυχούλα...

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Καλέ μου φίλε Στράτο,τώρα είμαι καλά μα πέρασα δύσκολα.

Κάποιες εξετάσεις δικές μου και δυο ταξίδια στα Γιάννενα με κράτησαν μακρυά.Εχασα αγαπημένο συγγενικό πρόσωπο και πήγα να το αποχαιρετήσω...

Η ζωή μας έχει απ'όλα...
Φιλιά, θα περάσω από την γειτονιά σου...

Roadartist είπε...

Τα συλληπητήρια μου για το συγγενικό σου πρόσωπο που έφυγε.. Σαν σήμερα έχω χάσει κ εγώ ένα που το αγαπούσα πολύ.
Να είσαι καλά.

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Ευχαριστώ καλή μου Roadist..
Βαρύ φορτίο το χάσιμο αγαπημένωβ προσώπων,μα μαθαίνουμε να ζούμε μ'αυτό αναγκαστικά...
Να έχεις μια γλυκιά μέρα
Εδώ βρέχει...

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Συγχώρα μου την παράφραση στο όνομά σου...
Εδώ βρέχει μα εμείς είμαστε στεγνοί...
Φίλη roadartist, φιλιά για μια όμορφη μέρα.

Roadartist είπε...

Δεν πειράζει Ιππολύτη..
Όμορφη είναι και η βροχή.. σαν ευλογία τη νιώθω, ειδικά αν μένεις σε μέρος με χώμα..
Εδώ δεν έβρεξε καθόλου,το χειμώνα δεν τον έχουμε ακόμη αισθανθεί..

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Ανώνυμε,
Θα ήθελα το όνομά σου και κανονικά δε θα'πρεπε να απαντήσω,
ίσως και να δημοσιεύσω το σχόλιό σου.
Μα αφού το έκανα,και θίγεις την προσωπική μου ανάγκη και αυτοδιάθεση για επικοινωνία,
(και όχι μόνο...),θα πω κάποια πράγματα.

Γράφω και θα γράφω όσο οι λέξεις θα χορε΄θουν μέσα μου και δεν θα ησυχάζουν αν δεν γεννηθούν...

Γράφω και έγραφα ακόμα κι όταν τα σχόλια των φίλων ήταν ελάχιστα έως ανύπαρκτα.
(ευτυχώς όχι και οι ίδιοι...)

Τα χάδια σχόλια είναι ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη και έτσι εκλαμβάνω επίσης, μια συμβουλή-υπόδειξη σε θέματα ποίησης.

Όσο για τα λάθη,
η αγωνία και η φροντίδα μου είναι να τα διακρίνω και να τα αποφεύγω.

Αν έχεις λοιπόν κάτι να μου πεις,
καλοδεχούμενο,
αφού διατίθεσαι κιόλας σαν φίλος...

Αλλά οι φίλοι μου έχουν όνομα.
Αν για δικούς λόγους διστάζεις,
μπορείς να μου ζητήσεις να μη το δημοσιεύσω.

kostaslogh είπε...

Ήρθα να σου πω ότι μ ΄άρεσε που με αποκάλεσες φίλο σου.
Έχω ξαναπεράσει απ ΄τη γωνιά σου αλλά
δίστασα να αφήσω σχόλιο,γιατί..φοβάμαι
τα ύψη!Δύσκολο να πετάξει ο Καραγκιόζης.
Όχι ότι υποτιμώ τον εαυτό μου,μ αρέσει
να πηγαίνω με τα πόδια,και να βλέπω τους
αγγέλους να πετάνε!
Που και που τους κοροϊδεύω κιόλας ,όχι από κακία ,μόνο για να βάλω λίγα χρώματα
ακόμα.
Γι αυτό ,αν τύχει και περάσεις ...ψυχραιμία!
Καλή σου μέρα Φίλη

manetarius είπε...

Καλημέρα!
Μου είναι αδύνατο να αφήσω σχόλιο σε κάτι τόσο ωραίο αλλά και τόσο μελαγχολικό!
Θα περνάω να σε "βλέπω" είναι ωραία εδώ μέσα...ζεστά!

Υ.Γ. Τι άσχημο να χάνεις τους αγαπημένους σου... θα ήθελα να μπορούσα να το κάνω να μη συμβει ποτέ!

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Να'σαι καλά Μανιταράκι μου...
Κι εγώ πόσες φορές το'σκεφτεί αυτό...

Χάρηκα για την επαφή μας.Θα τα λέμε όποτε άνεμος ζεστός σε φέρνει από τα μέρη μου ή εμένα απ'τη γειτονιά σου...
Και θα'ναι τότε πιο ζεστοί οι χειμώνες μας...

Να έχεις όμορφο το βλέμμα,
όπου κι αν κοιτάς...

Μηθυμναίος είπε...

Αποστομωτική απάντηση στον ανώνυμο παρείσακτο! Του άξιζε! Μπράβο σου!