Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2008

αμέθυστο

εκχύλισμα βοτάνων
σε γρίλιες που ερωτεύθηκε ο άνεμος
νυχτέρι με προσφώνησαν απόψε...

άρωμα νωχελικό
σώμα που ξέρει
πούθε πονείς και πώς να λιώνει...

αν μπορούσες
το χείμαρρο...να μην πνιγώ...να πιείς

μάτια κλειστά,
ακίνητη....
μα το μεθύσι του κόσμου
δόλωμα
και το σκοινί μου αγκίστρι,
μαζί σου ξετυλίγεται...

στόμα σε ζεστή φωνή,
ν'αφήνεσαι πώς νιώθεις
σε μεγάλα όνειρα εσύ...

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Βολβός νούφαρου,
γλιστρά απ'το χέρι μου,
φραγή χειμμάρου.

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

την πρώτη,πρώτη τους φορά
σε νούφαρο λευκό καθρέφτη
κοιταχτήκαν...

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Γλυκιά ανταμοιβή οι στίχοι σου.
Γλυκιά η ζωή.
Και...γλυκιά η ζωή.
Να είσαι καλά Ιππολύτη μου.

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Καλέ μου Επίκουρε,σε ευχαριστώ για όλα.
Ναι είναι γλυκιά η ζωή,μακάρι να μη σταματήσουμε να το νιώθουμε αυτό
Να'ναι γλυκό το βράδυ σου...