Σάββατο 13 Σεπτεμβρίου 2008

ανέγγιχτο

χρειάζομαι
το οξυγόνο σου,
φλόγα να γίνομαι,να καίγονται
τα μέσα μου μισά...
να μεταλάβω την τροφή σου
για να μπορώ να καταπίνω
την απώλεια...

μάθε με
την αρμονία του κορμιού σου
και του σύμπαντος...
τις πιο κρυφές σου
αγαπημένες ιστορίες
με νήμα άυλο,ανέγγιχτο
απ'το χρόνο
να σου τραγουδώ...
σε θαλασσοσπηλιές,
σε καταρράχτες του βυθού,
σε αχάραγα μονοπάτια
της ψυχής και του νου

η διάφανη παρουσία σου
την αδιαπέραστη
ανέραστη απουσία
καταργεί

μη σταματήσεις να κρατάς
τον κόσμο όλο
μες τα χέρια σου...
μη σταματήσεις
να φιλάς
και να ονειρεύεσαι
αυτό που είμαι...

μη σταματήσω...
τόση δύναμη η αδυναμία μου...
να πορεύομαι έτσι...
τόσο ευάλωτη να γίνομαι για σένα...

10 σχόλια:

skoinovatis είπε...

Πολύ όμορφο Ιππολύτη!
Αντί σχολίου, αφιερώνω κάτι αγαπημένο από τον Κ.Καβάφη:

Επέστρεφε συχνά και παίρνε με,
αγαπημένη αίσθησις επέστρεφε και παίρνε με—
όταν ξυπνά του σώματος η μνήμη,
κ’ επιθυμία παληά ξαναπερνά στο αίμα·
όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται,
κ’ αισθάνονται τα χέρια σαν ν’ αγγίζουν πάλι.

Επέστρεφε συχνά και παίρνε με την νύχτα,
όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται...

Την καλημέρα μου και την αγάπη μου!

Ανώνυμος είπε...

Νύμφη του Ωκεανού
σε κίνηση ικεσίας
τον έρωτα βυθό απλώνει
να ξαπλώσουν τα πολύχρωμα όντα.

Και είμαι εκεί!
Πίσω απο ήχους κρυστάλλων
και τύμπανα όργανα,
πρόσφορος.

Με το χέρι
στην κορυφή του λόφου.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Καλημέρα Ιποπολύτη .Ένας σχοινοβάτης με κουβάλησε ως εδώ. Καλώς σε βρήκα σε αυτή την φωτισμένη γωνιά. Καλημέρα.

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

καλημέρα Επίκουρε
αυτή την πρώτη του Φθινοπώρου μέρα
χαίρομαι για τη συνάντηση,
καλή μας συνέχεια

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

είναι και δικό μου αγαπημένο από τον Καβάφη

Ευχαριστώ για αυτό αλλά και για την ανάρτηση στο δικό σου blog.
Εχει ενδιαφέρον ν'ακούς τον απόηχο
του δικού σου ποιήματος στις καρδιές ανθρώπων που ίσως δεν τους δεις ποτέ στα μάτια.

μια μεγάλη αγκαλιά για να χωρέσουν οι ευχές μου για σένα...

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

''Και είμαι εκεί!
Πίσω από ήχους κρυστάλλων
και τύμπανα όργανα,
πρόσφορος.''

αυτό μου μίλησε περισσότερο,
ίσως γιατί αγγίζει το πονεμένο γόνατο της προσφοράς...

να γράφεις,περιμένω το επόμενο...

να είσαι πάντα έτσι...
να είσαι πάντα εκεί...

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Χαίρομαι που το'νιωσες και εσύ.
Πολύ σωστά είπες...ίδιος δρόμος και ίδιος προορισμός...
Και εγώ σε διάβάζω αυτές τις μέρες,να καλύψω το κενό.
Να είσαι καλά,φίλε μου.
Χρωστάω στον καλό μου Σκοινοβάτη
αυτό το αντάμωμα.
Μια όμορφη μέρα να'χεις
και την έμπνευση
και τη διάθεση να'χεις
για φτερουγίσματα ψυχής...

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

το''ίδιος δρόμος και ίδιος προορισμός'',που αναφέρω στο προηγούμενο σχόλιο,είναι του φίλου Επίκουρου,συνεπιβάτη στην μπλοκόσφαιρα...
Ολόκληρο το σχόλιό του είναι στα''αδέσποτα λασπόνερα''

για όποιον ενδιαφέρεται

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Ιππολυτη μια σταση συντομη για μια ποιητικη ανασα και παω παρακατω. Καλη εβδομαδα. Ελπιζω να εισαι καλα.

Ανώνυμος είπε...

χρειάζομαι μια αρμονία και μια πανοπλία για τα κρυφά σου ανέγγιχτα μονοπάτια
εκείνα που τραβούν μαγεύτρα στις ιστορίες των λέξεων
μην σταματήσεις
αυτό που είσαι

κι όντως ήρθαν οι ευάλωτες στάλες...


την Καλησπέρα μου!