Τρίτη 9 Σεπτεμβρίου 2008

χαράματα

στάθηκες
μιαν άπειρη στιγμή στα μάτια μου
μάρτυς μου ο ουρανός!
χαράματα...
οι ήχοι που σε επέστρεφαν
γέννησαν ταραχή ...

μία σου λέξη ανέτειλε
τον ήλιο δυο φορές
κι ένα σου βλέμμα ανύψωσε
το φως μου φως μου δέκα

την ανάγκη μου έσπειρες
στις φούχτες μου φυτώρια,
μα εγώ
με θερμοστάτη ήλιο τις δικές σου ανάγκες
ανέθρεψα

χώμα προσφοράς
όσα μάζεψα απ'τους αιώνες ,
κρασί χαράς
τα όνειρα που ανέστησαν οι αμπελώνες...

3 σχόλια:

Pindaios είπε...

Σεπτέμβρη ωριμάζουν
οι ρώγες της μέθης
Κατάματα
τον μέθυσες τον ουρανό
κι έχεις ακόμα άνοιξη!
φιλιά! δεν μπορώ ν'αντισταθώ!

Pindaios είπε...

Σεπτέμβρη ωριμάζουν
στα σταφύλια της οργής
καταματα
τον μέθυσες τον ουρανό
κι απόψε
οι αιώνες σου λειψοί
την άνοιξη να σβήσουνε
που καίει στην ψυχή.


(Ώριμο! φιλιά)

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

...και βρήκες τα λόαγια
που γλυκαίνουν τους μήνες...

να είσαι καλά