Κάδρα περιοπής

Πέλματα δίχως προορισμό
παλάμες δίχως νεύρο...
Δάχτυλα ξένα μας κρεμούν 
σε κάδρα περιοπής...

Για σκέψου πώς
των ονείρων μας γινήκαμε
πλανόδιοι έμποροι... 

Πόθεν έσχες

 

Χέρι γροθιά

τη ζωή σου διεκδικεί...

Χειροπέδες θεωρίες,

αλυσίδες συνήθειες,

υποταγής κανόνες

σέρνονται πίσω του... 

Ασθενοφόροι δρόμοι

σε αδιεξοδο ιατρείο ψυχών...

Και έσονται τελευταίες

οι πρώτες βοήθειες ονείρων...



Φταίνε οι λέξεις;

Στις εκλογές του θέλοντος

ψήφισαν άκυρο...


Πόθεν έσχες

σφαίρα αζύγιαστη

και λύγισε το πέταγμά μας;

αποχαιρετισμός

εύθραστη στιγμή
μπροστά σου στάθηκε με συστολή...

ούτε έναν αποχαιρετισμό
δε βρήκε πρόθυμο
να απογυμνωθεί για σένα...

μεταξύ χειραψίας και φιλιού
προτίμησε το πρώτο...

ευσυγκίνητο το πεζοδρόμιο
τον αναστεναγμό του κύλησε
ως τη στροφή του δρόμου
που σ'έχασε το βλέμμα...

τυφλόμυγα

ύψωσες τους φθόγγους σου
για λάβαρα στα ξάρτια
τυλίχτηκες την επανάσταση
την πέρασες για χάδι
κόμπος γόρδιου λαιμού
με τι φτερά σανδάλια έδεσες
και γύρους πόσους έφερες
ζώνη ζωή στα μάτια
να παίξεις εκ του ασφαλούς
τυφλόμυγα

για πόσο θα 'μαι ακόμα εδώ
δεν ξέρω