Kαι συ...
μετέωρος...
να μη γνωρίζεις σε ποιον ήλιο
ν' αφιερωθείς.
Όπου κι αν ταχτείς,
μη σπαταλήσεις τ΄όνειρο.
Περπάτησέ το...
Ως την άκρη της αποβάθρας.
Κι εκεί,
λύγισε γόνατα
και με κρασί σπονδής
ράντισε τις αισθήσεις σου
για την ομορφιά
και τη ζωή
που σου δόθηκε
να την απολαύσεις ...
.............................................................
Στον Ονειροβάτη,
για την ομορφιά που μοιράζεται μαζί μας .
.............................................................
Φωτογραφία Ονειροβάτης
11 σχόλια:
"...και τη ζωή
που σου δόθηκε
να την απολαύσεις ..."
Η μεγάλη αλήθεια που εμπεριέχει και η νόημα της ζωής!!
Είναι να απορεί κανείς αν αναλογιστεί πως μας δόθηκε ο παράδεισος και καθημερινά τον μετατρέπουμε σε κόλαση.
Μόνο το ηλιοβασίλεμα να απολαύσει κανείς αξίζει να ζει. Μακάρι να μπορεί να νιώθει και...πλούσιος από αυτή την απόλαυση.
Πολύ ωραίο! Μου έδωσες έτοιμουςε στίχους να αφιερώσω σε κάποιον που δεν μπορούσα να γράψω μόνη μου! Πραγματικά μου άρεσε!
Φιλάκια, καλό βράδυ!
...Με το ξεκίνημα του ...καλοκαιριού, έρωτας, απολαυστικός, αμφίδρομος...
Κάτι σημάδεψε βαθιά καρδιά και νου, είθε να είναι η ποθητή συνέχεια...
Υιώτα,ΝΥ
@ Μαριάνθη συμφωνώ μαζί σου.
Δυστυχώς ποικιλοτρόπως μετατρεπουμε τον παράδεισο γύρω μας σε κόλαση με την καταστροφή της φύσης. Όσο για τον παράδεισο μέσα μας...θέλει πολλή κουβέντα.
Μακάρι να γίνουμε τόσο απλοί που να χαίρόμαστε και μόνο με ένα ηλιοβασίλεμα ή την ανατολή.
Η συγκεκριμένη φωτογραφία είναι ανατολή στον Αλιάκμονα.
Να είσαι καλά.
@ Χριστίνα,
χαίρομαι που σου άρεσαν.
Να είσαι καλά και καλό καλοκαίρι σε σένα και σε όποιον αγαπάς.
@ Αστοριανή μου,
σου εύχομαι να ζήσεις όσα ποθείς και ονειρεύεσαι.Φιλιά.
Γιώτα μου,μήπως μιλάς για σένα ή κάποιον άλλον;Γιατί σε μένα...δεν...
Αλλωστε αν συνέβαινε θα το καταλάβαινα...
Έλα, σε πειράζω, πολλά φιλιά.
Πειραχτήρι,
που γυρνάς τα βόλια
που ξεστράκισαν...
Το ποίημα,
κάθε ποίημα,
έχει πολλούς δρόμους και μονοπάτια...
Σημασία έχει να σ' αγγίζει, έστω για κείνη τη στιγμή...
Φιλάκια,
Υιώτα
ΝΥ
Θάλασσα του πρωϊού
Εδώ ας σταθώ. Κι ας δω κ' εγώ την φύσι λίγο.
Θάλασσας του πρωϊού κι ανέφελου ουρανού
λαμπρά μαβιά, και κίτρινη όχθη· όλα
ωραία και μεγάλα φωτισμένα.
Εδώ ας σταθώ. Κι ας γελασθώ πως βλέπω αυτά
(τα είδ' αλήθεια μια στιγμή σαν πρωτοστάθηκα)·
κι όχι κ' εδώ τες φαντασίες μου,
τες αναμνήσεις μου, τα ινδάλματα της ηδονής.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
Ιππολύτη ένα ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου...
Υπέροχο το ποίημα!
Την καλημέρα μου!!!
Καλημέρα Ιππολυτη θα τα πουμε απο κοντα πολύ ωραίο το ποιηματάκι και
η φωτό.
ΑΝΝΑ
Yπέροχο!
Χάρηκα που ξαναζωντανεύει ο χώρος σου!
Να είσαι καλά!
Όλγα,θυμήσου παρουσίαση βιβλίου Θεσσαλονίκη-Δουατζής!
Καλημέρα!
Όλγα μου,έτσι κι αλλιώς σε θυμάμαι αλλά έχασαμάλλον επεισόδια;
Εσύ έχεις καινούριο χώρο;
Σε άφησα στον χαρταετό.
Θα ψάξω να σε βρω.Καλό Κολοκαίρι.
O χαρταετός υπάρχει,απλά έκανα και κάτι πιο προσωπικό.
Φιλιά!
Δημοσίευση σχολίου