Κυριακή 26 Ιουλίου 2009

γεφύρια


Δειλά ξεγύμνωνε το δρόμο
και καταπίναμε εκδρομή
η ομίχλη.
Αποκοιμήθηκε ο ουρανός
και διέρευσε η νύχτα.
Με βουρκωμένα μάτια η πόλη
οριοθετούσε τη λίμνη της.
Βρόχινα άστρα στάλαζε
σε γυάλινη οροφή
θεός αποξεχασμένος.

Να περιμένεις πάντα ένα σημάδι
μετά απ' αυτό...

Την άλλην...
ουράνιο τόξο χαμογέλασε η λίμνη
καταδεικνύοντας τον τόπο μου...

Πιάσε ανάποδα τον ποταμό
για να σε βγάλει στην αρχή.

Πέτρα πέτρα οι επιθυμίες
στεριώνουν γεφύρια.

Μονοπάτι σχιστό
απ'τη χαράδρα ως το όνειρο
κορμιά σκυμμένων γυναικών
υψώνει.

Στέκομαι αντίκρυ στην προγονική γη.

Τη νεφελώδη σιωπή τους
απαρνιούνται
ψυχές από το αίμα μου
και μέσα βαθιά στα κύτταρά μου
υφαίνουν το τραγούδι τους.
Πολυφωνικό της Ηπείρου.

Ο τόπος μου.
Εδώ θα με βρίσκεις πάντα...

8 σχόλια:

Αστοριανή είπε...

Τί ομορφιά! Πόσο συναίσθημα!
Πανέμορφος ο τόπος σου, που του ανήκεις!
Καλώς επέστρεψες... δρυμύτερη.
Χαιρετισμούς
από μια Νέα Υόρκη που χθες την νύχτα μας έπνιγε με βροχή και ομίχλη, και ξημέρωσε με καυσωνα...
Αγάπη
Υιώτα,
Αστοριανή,
ΝΥ

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Με ένα κάπως πιο χειμωνιάτικο ποίημα και ένα καθαρά χειμωνιάτικο τοπίο, έτσι για να σας δροσίσω λίγο στην καρδιά του καλοκαιριού,
σας χαιρετώ προς το παρόν και φεύγω σε λίγες μέρες για βόρεια.
Θα τα λέμε πια από διαφορετικό γεωγραφικό μήκος και πλάτος.

Να είστε καλά νησάκια μου.

mareld είπε...

Αμαζόνα της καρδιάς μας!!!

Γλυκιά μου Ιππολύτη!!!

Γιασεμιά φύτεψες στην αυλές μας...
Δροσιά στα όνειρά μας...
Η πόρτα μας θα είναι πάντα ανοιχτή..
Βύσσινο θα υπάρχει στο τραπέζι μας..
Ξέρω ότι δεν θα αργήσεις...

Καλή τύχη εκεί στα ξένα..!!!

Ανώνυμος είπε...

Ξένος τόπος έρημος και μακριά
τόπος απάτητος και ανεξευρευνητος
μα η καρδιά προς τα κει ανοίγει φτερα
πνιγηκαν τα καλοκαίρια σε δακρυα αποχαιρετισμού
τα μάτια μούσκεψαν κι οι μέρες τέλειωσαν
κενό ψυχής η απώλεια
κομμάτι τώρα αδειανό
κι η αγάπη μονάχα ζωντανή
σαν παιδί σκύβω το κεφάλι
σηκώνω το χέρι και χαιρετώ:
μια στήριξη
μια καθοδήγηση
ένα απλωμένο χέρι
μια φωτεινή ματιά

Θα μας λείψετε
...Μας λείπετε ήδη
Δεν σας ξεχνάμε
Να μας θυμάστε κι εσείς
Εκεί στους ξένους τόπους
Μακριά από τις καρδιές
.....
Θα σας δούμε όταν ανάψουν τα φώτα των γιορτών
Όταν ο σωτήρας ξαναγεννηθεί
Όταν τα φώτα ανάψουν
Όταν οι καρδιές μας ζεστάνουν
.....
Σας αγαπάμε και σας σκεφτόμαστε
Κυρία Ιππολύτη

Βασούλα εκ μέρος όλων....

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Σου αφήνω δυο Γιασεμιά να σε υποδεχτούν σαν θα διαβείς την πόρτα των σχολίων.
Σου έχω και μια ποιητική βραδιά σε DVD , να σου δώσει όσα δεν μπόρεσα εγώ.
Σε φιλώ.

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Ψυχούλες μου,
αγαπημένοι μου μαθητές,
ήταν το πιο πολύτιμο δώρο που με περίμενε μόλις μπήκα για πρώτη φορά
στο blog.
Με δάκρυα ξεκινάει σήμερα η μέρα μου
αλλά καθόλου δε με νοιάζει...
Το χαίρομαι...
Σας σκέφτομαι όλους και σας αγαπώ.
Θα έχω σε λίγες μέρες και σταθερό τηλέφωνο.Θα επικοινωνούμε και με το ιντερνετ.
Σας φιλώ όλους γλυκά.Στέλνω μεγάλη αγκαλιά δυνατή για όλους σας.

Βασούλα μου το ποίημά σου είναι φανταστικό.Νομίζω το καλύτερο από όλα.

Μου λείπετε ήδη...

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Αγαπημένη μου Μareld
κόρη του κρύσταλλου βυθού,
να που ήρθα λιγάκι πιο κοντά σου.
Και κάποια μέρα ακόμα πιο κοντά,
να ανταμώσουν τα μάτια,
να λιώσουν οι καρδιές...

Σε φιλώ

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Τα γιασεμιά καλέ μου Επίκουρε
μοσχοβόλησαν εδώ στα ψηλα...
έφτασαν ως το παράθυρό μου και με ξύπνησαν σήμερα.
Σήμερα η μέρα γέμισε Ελλάδα
και φως και φίλους αγαπημένους.
Το είχα ανάγκη.
Σε φιλώ.
Σ'ευχαριστώ.