Μάτια στην ανατολή βυθισμένα.
Κι ήταν σκοτάδι...
Χρύσισε ο ήλιος
την άφταστή του αχτίνα.
Κι ήταν νύχτα βαθιά...
Υπόγεια θέρμη,γλυκιά,
ύπουλα νάρκωνε τα μέλη.
Έβρεχε γοερά...
Καλοκαίρι στα δάχτυλά μας.
Έξω Φθινόπωρο...
Δίψα στέγνωνε ζωές.
Τόση βροχή χαμένη...
Νότες ποτίζανε ψυχές.
Το άγγιγμα άρωμα.
Η πλάση αισθαντική...
Πόθησα το πιο πέρα από το όνειρο.
Βγήκα στη βροχή.
Λαχτάρησα το επερχόμενο.
Ήρθε...
Ως αμοιβαιότητα εκρηκτικού παρόντος χρόνου.
Εδώ θέλω να...
ΖΩ!