Κυριακή 14 Μαρτίου 2010

Άνοιξη


Δάση σιωπής

και κάρβουνα απουσίας

με πατούσες γυμνές

δρασκέλισες,

δυο χούφτες νότες...
χιόνι που έλιωνε στα χέρια σου...

να φέρεις.

Λιώναν χειμώνες στο διάβα σου.

Σ' ακολουθούσε

ποτάμι γάργαρο νερό η ζωή.

Ήλιος λαμπρός σε οδηγούσε...όσα γεννάς μέσα μου...
Σύννεφο λυτρωτικής βροχής σ' αγκάλιαζε...τα δάκρυα που έχυσα για σένα.

Άνοιξη σε προστάτευε...αξόδευτη...επαναστατημένη...

και σου'δειχνε το δρόμο.

Ήχος ανεπαίσθητος
ξεπέζεψε βραδιάτικα στα παραθύρια μου...

Άνοιξα και σε είδα...

Λαμποκοπούσες...μέσα μου,

γιατί η αγάπη έσταζε πάνω σου...

Με κοίταζες...