λευκό χεράκι
αφημένο μέσα στο δικό μου,
διαδρομή σπίτι σχολείο,σχολείο σπίτι
κι εγώ λίγους πόντους χρόνια ψηλότερη,
να πολεμάω βροχιές κι αέρηδες....
τ'αδέσποτα λασπόνερα μη λερώσουν
τα βαρκάκια μποτάκια σου,
μην πάρουν νερό και μουσκέψουν
οι θάλασσες στα μάτια σου...
μην τότε ζητήσεις τη μάνα
και εγώ δε θα'χα να στη δώσω...
γιατί δεν έφτανε ως εκεί η κραυγή μου,
ως την ξένη γη...
κι ούτε το βλέμμα μου καυτό,παιδί κι εγώ,
να λιώσει χιόνια απουσίες,
χάδι μάνας να σε προσφωνήσει
το χνούδι σου,καρδιά μου, να φωτίσει...
να γελάς...
να ακούω να χαίρομαι...
να λιώνουν τα σύρματα αδερφούλα...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
10 σχόλια:
“Φυλώ το σύρμα μου πριν μπω
Διάλειμμα ανάσας
Στην έξοδο σφιχτά το δένω
να με κρατά γερά
μη ζαλιστώ και πέσω
σ’ αγύριστους βυθούς.
Φυλακή κι ελευθερία
το σύρμα μου.”
Χάρηκα που σε γνώρισα Ιππολύτη.
Καλή Ανάσταση!
κι εγώ χάρηκα γλυκιά ψυχούλα
Καλή Ανάσταση και σε σένα
Ιππολύτη
Χρόνια Πολλά
γεμάτα ευπλησίαστα όνειρα
με αγάπη
Σωκράτη
γλυκιά που είναι η ευχή σου...
ευχαριστώ αυτή την όμορφη και ευγενική ψυχή
ευχαριστώ για όλα,να είσαι πάντα καλά,ν'ανταμώνουμε και να μοιραζόμαστε στιγμές έμπνευσης και δημιουργίας
Χρόνια Πολλά
με την άδειά σου,ωραίο μπλόκ
με αποψη και χωρις φλυαρίες.
σ'ευχαριστώ γούφα
να έχεις ένα όμορφο βράδυ
Νομιζω καμια φορα οτι βγαινω μεσα απ αυτα τ αδεσποτα λασπόνερα .
Απο κεινο το τελος της βροχης που ουτε να πονα μπορει .
Απ ενα ταξίδι ενος θυμωμενου ουρανού που μονο ν αγαγκιάσει θέλει πάνω στα σωματα των σκιω΄ν μας .
Ξεχνιεμαι διαβάζοντας σε ..
Γιατι οι λέξεις που τρεχουν στις γραφες σου ...ειναι κομματια ψιθυροι και φόβοι
Ιωαννα
Απλα ηθελα να ξερεις πως δεν ζωντανευεις μονο εσυ μεσα απ τις γραφες σου ...αλλα και ολοι εμεις που σε διαβαζουμε
καλή μου Ιωάννα
πάντα μελίρρυτος ο λόγος σου
ακόμα κι αν μιλάς για βροχιές και λασπόνερα...
το πήρα το μήνυμα...ετομάζομαι για επαναφορά
ας είναι δροσερό ετούτο το απόγευμα
Ιπ
Καλό Καλοκαίρι!
Πόσες και πόσες αναμνήσεις δεν έφερε μπρος στα μάτια μου αυτό, που αχόρταγα διαβάζω , μελετώ , αναπνέω , μέσα από τις λέξεις που αποτυπώνουν ψυχή!
Ιππολύτη,κάπου στο παρελθόν,είχαμε ίδιο δρόμο και ίδιο προορισμό.
Να είσαι καλά.
Δημοσίευση σχολίου