Παρασκευή 8 Ιανουαρίου 2010

Λεύκα


Σιγή.
Επιστρέφω στη ρίζα ενός δέντρου.

Eίπες κάποτε...
πως να πεθάνεις ήθελες
κάτω από μια περήφανη λεύκα...
Και μη ρωτήσεις...είπες...γιατί...
Ρώτα την καρδιά σου...θα σου πει...

Απάντηση δεν πήρα.
Σε πλάγια κίνηση το χέρι μου είδα
αργά...
να σημαδεύει την καρδιά.

Κάτω από μια περήφανη λεύκα...
άρωμα μνήμης θα με φέρει
για ν'αφήσω εκεί,
την τελευταία που θα 'χω φυλάξει
για σένα αναπνοή...

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΑΓΑΠΗ βαθιά, παντοτινή, ολάκερη......

Δυνατό.
Μοναδικό.
Ευαίσθητο.
Υπέροχο.

Ευχαριστούμε...
Καλή Χρονιά!
Αφροδίτη

Ανώνυμος είπε...

Ονειρέψου! Πέτα στο σύμπαν! Κι από ψηλά δες την ζωή σου. Τις κινήσεις σου. Τις συμπεριφορές σου. Μπες στη πίσω μεριά της σκέψης σου. Διάλεξε και πάλι. Όλοι μας έχουμε δίκιο, όλοι μας είμαστε άπληστοι στην ευτυχία. Δεν υπάρχουν αδιέξοδα παρά μόνο βιασύνη. Τα θέλω όλα τώρα! Κράτησε την λεύκα σου στον πίνακα των αναμνήσεων. Ο αέρας μπορεί εύκολα να σπάσει τα κλωνάρια της.
Φεύ γω τώρα φευ γάτος θέλω να κυνηγήσω γάτες!

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Καλή χρονιά Αφροδίτη μου...
Γλυκιά Αφροδίτη,
της αρμονίας και της ευδαιμονίας..

Να είσαι πάντα χαογελαστή...σου πάει...

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Φευγάτε μου,
εκτός από γάτος φευγάτος
είσαι και φιλοσοφόγατος...
Είσαι μήπως και μπακαλόγατος;;;
Πολλά φιλιά.

Ανώνυμος είπε...

Οι λεύκες είναι σαν τις καρδιές.
Γερνάνε όρθιες και κανένας δεν το προσέχει μέχρι να τις γκρεμίσει ο βοριάς σε μια στιγμή....

Τ

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Εχεις δίκηο φίλε μου...
Αλλά αν προσέχαμε λίγο παραπάνω την καρδούλα μας...τι μας λέει και τι μας παραπονιέται;
Πολλά φιλιά.

Αστοριανή είπε...

..." ρώτησε την καρδιά σου... θα σου πει..."

πόσα την ρωτάμε... κι ας μη το...μαρτυράμε!

Υιώτα
αστοριανι
ΝΥ

Ανώνυμος είπε...

Δειλά βήματα κάτω από το χιόνι...
παγωμένες πατούσες...
κόκκινες μύτες...
αγκαλιαζμένα στην άκρη του χειμώνα...
δειλά δειλά προχωρώ προς τον καινούργιο χρόνο....
κι ανοίγω στη καρδιά μου φτερά ευχής...
και κοιτάω από ψηλά τη μαγεία....
τα μάτια μου κλείνω και σκέφτομαι...
έξω από τη σκοτεινή φυλακή...
απλά ρωτώ όλο το κόσμο...
και περιμένω απάντηση...
.......
μα ακούω μονάχα μια καρδιά...

Ευχές για καλή χρονιά και ομορφα όνειρα...από ανυπάκουη καρδιά εδώ στη μικρή μας Βέροια...

Βασούλα...

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Aστοριανή μου...
Αυτό που όλοι έχουμε ανάγκη
είναι η χρυσή τομή μεταξύ λογικής και συναισθήματος.
Ακου το παρακάτω...από τα παλιά μου...

Σε οδοφράγματα σκόνταψαν τα όνειρα
Παράνομη και καταχρηστική
κρίθηκε η επιθυμία.
Επιστρατεύθηκε η λογική
να παρηγορήσει την καρδιά.
Είπαν...πως είναι ικανή...

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Ανυπάκουη καρδιά;
ΜΟυ αρέσει...αρκεί η ανταρσία να γίνεται για πραγματικούς λόγους και όχι για μια επανάσταση χωρίς αιτία.Είναι δημιουργικό να θέτουμε τις αμφιβολίες που μας βασανίζουν.
Να παλεύουμε για να προχωρήσει ο κόσμος άλλο ένα βήμα.
Ή απλά...για να αλλάξουμε μόνο τον δικό μας μικρόκοσμο.
Αλλωστε καρδούλα μου,πολλά μικρά μαζί...μας κάνουν ένα μεγάλο...

Συνέχισε να ακούς την καρδούλα σου...
Αυτή ξέρει τον δρόμο...
Και να μου το θυμηθείς...
Σου φυλάει πολλά δώρα...

Να είσαι πάντα καλά.Για να ακούω κι εγώ την καρδούλα σου διαβάζοντάς σε...
Σε φιλώ γλυκά.