Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου 2009

Ενάλια θαύματα


Kαι σου μιλώ...
Με ανεπαίσθητες κινήσεις ρόδινων κοχυλιών
Φθαρμένες λέξεις και σκονισμένους ήχους αποκληρώνοντας

Άκου...
Στα χείλη μου σπηλιά
δισέγγονα παραμύθια σου φυλώ

Έλα...
Και σου'χω κρατημένα
όσα σου στέρησαν βουνά χειμώνες
Στο δισκοπότηρο στόμα σου
δώσ' μου
του ανέμου θρόισμα να πιω

Ως το αντιφέγγισμα βλέμμα σου
ανυψώνονται τα θέλω μου

Στο έλατο σώμα σου εξοκέλλω
Έλικα παραισθήσεων γεννάει η πρόσκρουση

Τα λιόκλαδα χέρια μας
για μια στιγμη αιώνα
ξεδίψασαν ήλιο
Γι' αυτό ένα λιοστάσι έρωτα
γυρεύουν ν' απλωθούν

Ώρες μικρές...
Λαξεύουν ανάγκες
Εμφαίνουν πόθους
Ενσταλλάζουν όνειρα
Ενατενίζουν ενάλια τα θαύματα...

9 σχόλια:

Αστοριανή είπε...

Ιππολύτη μου,
...διαβάζω και πάλι, με δεύτερη σκέψη πάνω στα πρώτα...
-δεν με απορροφά η ελικοειδής σκέψη σου για να διευκρινίζω τα ...παρακάτω, με "ἁπασχολεί" η χρήση του ουσιαστικού στη θέση του επιθέτου...
ναι, πολλές φορές χρησιμοποιείται, δίνοντας μιαν άλλη διάσταση, μα η τόσο συχνή χρήση,...
είναι -μήπως- διότι λείπω πολλά χρόνια και δεν είμαι ενήμερη με νέες ἁλλαγές;"
και βέβαια το απόλαυσα, και για να είμαι περισσότερο ειλικρινής, το προηγούμενο σου, μαζί μ'εκείνο της Βασούλας... πόσο σας χάρηκα!
κι απόψε, λοιπόν, μ'ένα χαμόγελο για τα "ποιητικά... μαθηματικά", τις εξισώσεις και τις ανατάσεις...
δική σου
Υιώτα
αστοριανή,
(και των ...ηλίανθων που ήδη μέστωσαν στον κήπο των φωτεινών επισκέψεων...)

mareld είπε...

Αγαπημένη μου Αμαζόνα!

Δεν γίνεται να κοιμηθώ..αν δεν σου αφήσω λόγια υπέροχα του Γιώργου Δουατζή..


Κοντά Μεσάνυχτα

Δεν μπορεί να μη με ακούς τώρα κοντά μεσάνυχτα που ένιωσα κείνο του ποιητή ζωγράφου
«προστάτεψέ με από αυτό που θέλω».

Δεν μπορεί να μη με βλέπεις που πασχίζω ζωγραφιές μέσα από λέξεις να μη με οσμίζεσαι πίσω από πρώην λευκά χαρτιά να μη με γεύεσαι στην ανάγκη της μετάγγισης να μη με νιώθεις στη μνήμη της αφής μου.

Δεν μπορεί να μην έχεις όλες τις αισθήσεις σε εγρήγορση με τόση ομορφιά ανθισμένη τώρα κοντά μεσάνυχτα που « δεν θέλω να προστατευτώ από αυτό που θέλω»


Αυτά για τώρα...
Γλυκά φιλιά καληνύχτας!

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Kαλημέρα Γιώτα μου,

Τι να σου πω;
Πολλές φορές νιώθω τα ουσιαστικά(το λέει και η λέξη άλλωστε)
πως έχουν μια μοναδική βαρύτητα και ουσία που απουσιάζει από τα επίθετα.
Επίσης με γοητεύει να βάζω δύσκολα στον εαυτό μου.
Θα μπορούσα να βρω δέκα επίθετα χωρίς ψάξιμο για να προσδιορίσω αυτό πο λέω.Μα μου φαίνεται τις περισσότερες φορές λίγο...
Γι'αυτό και καταφεύγω στα ουσιαστικά.
Συγγνώμη αν μακρυγόρησα,πρωί πρωί κιόλας.
Να χαίρεσαι τους ηλίανθούς σου.
Να έχεις μια μοναδική μέρα...

Ανώνυμος είπε...

οι νυχτες μου ειναι πιο ομορφες απ τις μερες σας...

sarasvati

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Κόρη του κρύσταλλου βυθού
δάκρυ φιλί της θάλασσας...

Αγαπημένη μου mareld,

με τη φιλία σου για μένα πάντα είναι ενάλια τα θαύματα...

χαίρομαι την καθε μας επικοινωνία,
τα μυστικά μας...τα γέλια μας...
Χαίρομαι την αναμονή μιας συνάντησης σε συνθήκες πραγματικές.

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Καλή μου sarasvati,
με τη χαρά που μας δίνει πάντα η αναγνώριση μιας αδερφής ψυχής
βγαίνω στο κατώφλι μου να σε προυπαντήσω,να σε φιλέψω θυμάρι, δυόσμο και κανέλα...

Θα σε περιμένω πάντα με την ίδια λαχτάρα για ουσιαστική επικοινωνία, άμεση, αληθινή.

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Σκοινοβάτη μου,με ένα λάθος πάτημα μάλλον έστειλα το σχόλιό σου αλλού για αλλού...
¨Ομως μου φτάνει που το διάβασα εγώ
Σε ευχαριστώ...για όλα.
Την αγάπη μου...
Κοιμήσου μες στα όνειρά σου...

guapa είπε...

-δε θελω να στεναχωριεσαι, λεει ο χρονος στην απουσια, εγω θα σε λεω αναμνηση και θα σε κανω πιο ομορφη απο την παρουσια...
-δε θελω να με κανεις πιο ομορφη, πιο χαρουμενη αν μπορεις...

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

χρόνος...
αναμνηση...
ομορφιά...
παρουσία...
χαρά...

ο χρόνος θα φευγει...
οι αναμνήσεις θα ομορφαίνουν...
γιατί η ζωή μας θα ειναι γεμάτη παρουσίες,αλλα ακόμα και οι απουσίες μας δε είναι ικανές να στερήσουν τη χαρά μας γιατί...

"ακόμα κι φύγεις
για το γύρο του κόσμου,
θα'σαι πάντα δικός μου,
θα'μαστε πάντα μαζί..."