Δευτέρα 10 Νοεμβρίου 2008

κεχριμπάρι σύννεφο

Κόρη του κρύσταλλου βυθού,
δάκρυ φιλί της θάλασσας,
η παγωνιά ανέμισε την ανάσα σου,
τότε που έρωτας τραμπάλιζε τα μαλλιά σου...

Πόσο κακό και αίμα πόσο,
πόσο να καταπιείς απ'το ποτήρι σου...

Δεν αλυσοδένεται το γέλιο.
Τα όνειρα δεν αναπνέουν καγκελόφραχτα...

Μάζεψες τη σπορά σου απ'τους αιώνες,
κι είπες...
Πώς να σηκώσω τα βουνά με γυμνωμένους ώμους...

Πήγες και πας ακόμα...

Δέντρο μπολιάζεις.
Ρίζες σπαθιές ριζώνεις
σε ανήμπορες καλοκαιριές ,
σε αλίμενους χειμώνες ...

Ποια μαύρη πέτρα πίσω σου
σε βάφτισε ξενιτειά μου...

Άπλωνες τα κλαδάκια σου
κι άδεια γυρίζαν αγκαλιές...

Μα εσύ,
με θρύλους κοχυλιού τ'ανάθρεψες,
μην τύχει και σκιαχτούν σε δάση
απανθρακωμένα...

Πρόσφορο χάδι και φιλί εσύ.
Τη θέρμη σου πυρώνεις
πυρπολώντας μία μία
τις ξύλινές σου μνήμες
στα σεντούκια σου...

Πήγες και πας ακόμα...

Μα θα'ρθει μια μέρα άνοιξη που
της αγάπης παφλασμός
θα εγείρει θαύμα...

Να βγείς να ιδείς .
Βασιλικό κι αστέρια ροδοπέταλα
κουτσό να παίζουν εν δυο.
Νυχτερινά γελάκια με αχ...ψυχή μου...
να μαστορεύουν
τον καιρό...

Της θάλασσας σε πήραν δειλινά
και κεχριμπάρι σύννεφο...
Να σε γλυκοσταλάξουν
μέλι και ρόιδο και κρασί...

Το κόκκινο flamengo φόρεμά σου
χορεύει γύρω σου φωτιά.

Πήγες και πας ακόμα...
Ως τον έρωτα...

(Στην αγαπημένη μου Mareld...)

28 σχόλια:

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Για σένα αγαπημένη μου mareld,
φίλη και μάνα κι αδερφή...

Να λάμπεις.
Να αστράφτεις.
Να γελάς γιατί σου πάει.

Σε αγαπώ καρδούλα μου.
Να το θυμάσαι...
Για να φωτίζει το φωσάκι στο δάσος!

mareld είπε...

Αγαπημένη μου Ιππολύτη!

Με συγκινείς!

Θα είμαι πάντα δίπλα σου!

Η ζωή σου εύχομαι να έχει το χάδι του Μαϊστρου, τη ροή του κύματος, το ψίθυρο του κοχυλιού, τη γλύκα του μελιού και το φως που της αξίζει!

Αμαζόνα της καρδιάς μας!
Σε ευχαριστώ!

kostaslogh είπε...

..κι οπως έχω πεί στον Τρελό και στη Μαργαρίτα ,είναι άχαρο να σχολιάζω τα
έργα τους,τα διαμάντια λάμπουν από μόνα τους!
Το ίδιο θα πω και σε σένα .
Θα περνώ να αφήνω μια καλημέρα η ένα αστείο!
Καλή σου μέρα

Μηθυμναίος είπε...

Ευαισθησία, ευγενικά αισθήματα, απέραντη τρυφερότητα, λυρισμός... Όλος ο πλούσιος εσωτερικός σου κόσμος αποτυπώνεται στους στίχους σου, καλή μου Ιππολύτη, εξ' άλλου η Μάρελντ μας το αξίζει!!!

Κι εγώ στις δυο σας αφιερώνω τούτες τις μικρές νοθείες να τις ακούσετε.
Φιλάκια

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Γλυκειά αμαζόνα Ιππολύτη,
πόσος πλούτος εικόνων απ' την πανέμορφη φύση! Πόσο νωπό το δάκρυ φιλί της θάλασσας! Η αστείρευτη πηγή ονείρων, τα καλοκαίρια, οι χειμώνες, τα δειλινά κι ο έρωτας!

Πύρινα φιλιά
Βασίλισα Αμαζόνα!

LIA είπε...

Καλή μου, Ιππολύτη!

Ακριβό το δώρο σου, στην αγαπημένη μας mαreld.
Δώρο γραμμένο με το αλφαβητάρι της καρδιάς, αρωματισμένο από το πολύτιμο μύρο της ψυχής, χρωματισμένο με τα χρώματα, τα φωτεινά και ανεξίτηλα, που είναι γεμάτος ο εσωτερικός σου "κήπος."
Ω! τι όμορφα!!! να ανοίγεις την πόρτα της καρδούλας σου και να ξεπροβοδίζεις τα "παιδιά" της ψυχής σου... κι εκείνα να τρέχουν με φτερά ανέμου, να τρέχουν...και να σταματούν εκεί... ψηλά, στο κρύο αλλά και ζεστόόόό σπιτάκι, της αγαπημένης μας, mareld.
Και η γλυκιά μας, mareld, ν' ανοίγει την αγκαλιά της ψυχής της και, να είναι τόσα πολλά και τόσο "βαριά" που η αγκαλιά της να κοντεύει να σπάσει από το γλυκό "βάρος."
Είναι τόσο ξεχωριστή, τόσο όμορφη όμως η αγκαλιά της, που μπορεί να σηκώσει πολλά πολλά τέτοια γλυκά και τρυφερά "βάρη."

Να είσαι πάντα καλά.
Σε φιλώ, Ιππολύτη μου

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Να έρχεσαι φίλε μου Κώστα...Να έρχεσαι και για κανένα κρασάκι και κουβεντούλα, να εφραίνεται η ψυχούλα μας...
(μου άρεσε το "τρελός"...Δεν μας πήρε είδηση που μιλάμε γι'αυτόν...)

Να έχεις μια γλυκιά μέρα...Φιλιά.

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Σήμερα Στράτο μου με ξύπνησε ένα μεγάλο κύμα...

Είναι που ονειρεύεται
πως φευγει για ταξίδια.
Πως μπαίνει μέσα
σε παλιές φωτογραφίες.
Το ξέρει αν μπορούσε...
θα'κανε μία από τα ίδια
αλλά τι νόημα έχει τ'όνειρο
χωρίς μικρές νοθείες...

Τόσο δυνατός αυτός ο στίχος...

Πολύ μου αρέσει όλο...Αγαπημένο μου...

Χαίρομαι που σ'άρεσε Στράτο μου.
Ναι,της αξίζουν πολλά της γλυκιάς μας φίλης.Ευχομαι να βρει ό,τι ποθεί...

Να είσαι καλά πάντα...
Στο φως...

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Καλέ μου Προμηθέα..

Ήταν αδύνατο να μη βγει έτσι,
αφού έτσι είναι η αγαπημένη για όσους έχουν τη χαρά να την γνωρίζουν,η γλυκια μας mareld...

Σε ευχαριστώ για τα ζεστά σου λόγια...
Είναι το φιλικό χτύπημα στην πλάτη που λέγαμε...

Να είσαι έτσι γλυκός και ζεστός...
Φιλιά σου στέλνω...να νικήσουν τα σύννεφα και να σε βρουν...

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Τρυφερή μου Λία...

Κανένα δώρο δεν είναι ακριβό γι'αυτόν που το δίνει με την ψυχή του...Ίσως για αυτόν που το παίρνει να βαραίνει γλυκά...όπως λες.

Μα και σ'αυτή την περίπτωση,
έγώ είμαι αυτή που πήρα δώρο ακριβό...
Η έμπνευση που μου χάρισε η καλή μας φίλη,δεν είναι τίποτα μπροστά σε όλα τ'άλλα....

Ο κύκλος της φιλίας πλαταίνει και βαθαίνει...
¨Ερχεται γλυκός ο χειμώνας...

Να είσαι καλά καρδούλα μου...
Να αντέχεις τις συννεφιές με τις μικρές ανόθευτες αποδράσεις σου στο όνειρο...

mareld είπε...

Αμαζόνα μας!

Ποιητικό, γλυκό μας πλάσμα!

«Ο Ποιητής κυρίαρχος των χρωμάτων και εξουσιαστής των ονείρων, μάχεται με τις λέξεις. Δίνει μορφή στο άμορφο, κάνει φανερό το βουβό και αθέατο. Το Ποίημα κυρίως ΕΙΝΑΙ και όχι Σημαίνει. Δίνει άλλη εμπειρία του χρόνου και του διαστήματος. Το Ποίημα που δονεί και σαγηνεύει με οράματα, δεν είναι παρά η «Μυστηριώδης» εκείνη ουσία που σαν ηλεκτρικό ρευστό πορφυρώνει τη λέξη. Έτσι ο Ποιητής, εθελοντής πάντα του Ανέφικτου, θυμίζει το λόγο του Χάϊντεγκερ πώς η Ποίηση είναι το μόνο ουσιώδες και κατά συνέπειαν ο έσχατος λόγος».
Ηλία Σιμόπουλου

Φιλια γλυκά σε όλα μου τα Τζιβαέρια!

Αστοριανή είπε...

...Από το γνωστό πλέον βορεινό μου παράθυρο, έχει δεν έχει φεγγάρι το ψάχνω με τη σκέψη... μα κι αν δεν είναι εκεί, τ' αστέρι που το συνοδεύει λάμπει ακόμη όταν εκείνο απουσιάζει...
Εγώ το έχω βαφτίσει "Μαρέλντ"...
κοιτάξτε το, και πέστε του ένα "Γειά σου", θ' ακουστεί μέχρι εκεί όπου η θάλασσα τώρα ηρεμεί για να είναι δυνατή στην ηλιοφορία της.
Τα δώρα της ψυχής, ανεκτίμητα!
Η Μαρέλντ, μας έχει δώσει ήδη την ψυχή της. Δεν είναι απλώς λόγια.
Τυχερός όποιος την πλησιάζει.
Υιώτα, Ν.Υ.

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Kαλημέρα κι από δω καλή μου.

Συμφωνώ μαζί σου...
Γι'αυτό την αγαπώ τόσο πολύ...
Γεναιόδωρη και ευγενική ψυχή...
Της προσφοράς και της αγάπης...

Τεράστια αγκαλιά και τα χρυσάνθεμα ολωνών μας στον ήλιο....

Αστοριανή είπε...

...Παρόλο το πέπλο που σκιάζει την Πανσέληνο (θαχει βοριαδες έλεγαν οι παλαιοί), τώρα, το αστερι δεν φαίνεται!
Πού θα πάει?
μια-δυο μέρες, άντε και νύχτες...
θα περάσει και τούτη η μπόρα...
Σας σκέπτομαι με αγάπη και τις δυο,
Υιώτα

Ανώνυμος είπε...

ΙΘΑΚΟΣ: Αγαπητή μου Ιππόλυτη. Η γραφιδα σου ειναι πολυ σαγηνευτική φινετσάτη & πολυ ανθρώπινη. Βγάζεις από μεσα σου όλο αυτό το τάλαντο & το αφήνεις να περιπλανηθεί σαν την απαλή δροσούλα της νύχτας. Είσαι πολυ ρομαντική & καλλιεργημένη.Βλέπω πολλά πολλά μικρά κεράκι ανα φεγγοβολούν μέσα στην νύχτα & ΔΕΝ ήξερα τι είναι.Ασε την καρδία σου να ξεχυθεί σαν χείμαρος.Ασε τα αισθήματά σου να πνίξουν τον κόσμο. Γέλα & κάνε ευτυχισμένους τους γύρω σου. Ο κόσμος έχει ανάγκη από χαρά. Ας τον ομορφήνουμε. Η ασκήμια περισσεύει γύρω μας. Είμαστε περαστικοί. Φεύγουμε γρήγορα. Τα διαμάντια όπως εσύ...λάμπουν & στο σκοτάδι. ΔΕΝ βρίσκονται εύκολα. Οσο πιό πολύ τα λειαίνεις....τόσο πιό πολύ φως βγάζουν. Θέλω να είστε όλοι καλα & να περνάτε καλά. Σας το λέει ένας Επίκουρους....που κοιτά κάθε μέρα την θάλασσα στην Ιθάκη.

Χαρά είπε...

ως τον έρωτα.. πήγαίνω και πάω ακόμη...

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Καλέ μου Επίκουρε...
τυχερός που κάθε μέρα κοιτάς τη θάλασσα της Ιθάκης σου...

Τα λόγια σου λουσμένα στο φως, την αλήθεια μα και την γενναιοδωρία κυρίως εκεί που η ζεστασιά τους με αγγίζει προσωπικά...

Να είσαι καλά φίλε μου.
Για ν'αναγνωρίσει κανείς την ομορφιά και την καλλιέργεια, πρέπει και ο ίδιος να την ποθεί και την αναζητά...

Σου εύχομαι κάθε αναζήτησή σου και μια συνάντηση...

Να είσαι πάντα καλά, μαζί με όσους αγαπάς...

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Χαρά...να ερωτευτείς τη ΧΑΡΑ...
Να ερωτευτείς τη ζωή σου...
Τότε...
Πηγαίνεις και πας...
Ως τον Έρωτα...

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Καλησπερα. Αργοπορημενος, με την ψυχη στο στομα. Το σημαντικο ειναι που ειμαι εδω. Αν και θα επρεπε να ειμαι και σωματι , οχι μονο ψυχητε. Στην Μαρελντ τεριαζει απολυτα το οδοιπορικο προς τον Ερωτα. Δεν ειναι μονο οτι παει , αλλα μας περνει μαζι της. Ιππολυτη μου...

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Kαλώς μου τον κι ας άργησε...
Εσύ είσαι ο άλλος Επίκουρος...γιατί για λίγο μπερδεύκα παιδιά...

Σωμφωνώ. Επρεπε να ήσουν εδώ...(δεν το φάγαμε ....περιμένει το κατσικάκι...)
Για τη φίλη μας...με ξέρεις...
θέλω τα καλύτερα.
Για τον έρωτα...όλοι μας θα'πρεπε μια τέτοια πορεία να έχουμε...

Ανώνυμος είπε...

ΙΘΑΚΟΣ:Κάθε μέρα στην ζωή μας κάνουμε γνωριμίες. Στο χέρι μας είναι να τις αξιολογήσουμε.Κάθε μια συνάντησή μας, είναι μιά νέα περιπλάνηση στον χώρο του πραγματικού, του εφικτού. Πως να μην σου ζεστάνω κι εγώ ο ταπεινός ξωμάχος του κόσμου την δικιά σου καρδιά, όταν Εσύ απλόχερα μοιράζεις την ζεστασιά της ψυχής σου γύρω σου...? Το ξέρω δεν περιμένεις ανταπόδοση για αυτό που δίνεις, όμως, όταν νιώθεις & εσύ χρήσιμη.... τότε ανεβαίνεις κι εσύ. Η μέλισσα είναι από τα πιό μικρά πετούμενα του ουρανού, όμως οι καρποί της, το μέλι της, είναι κορωνίδα στην πυραμίδα των γεύσεων. Τα μικρά άστρα που φεγγοβολούν στο στερέωμα & ΔΕΝ τα τρομάζουν τα σύννεφα...έχουν πλέον όνομα. Αυτό δεν έκανα οι πρόγονοί μας? Ονομαζαν ταστερια. Είναι τυχεροι αυτοί που ζουν δίπλα σου. Αν δεν το καταλαβαίνουν... είναι άξιοι της τύχης των. Ανοιξε την καρδιά σου διάπλατα...Δεν είσαι το φωτάκι που φωτίζει στο δάσος. Είσαι ο φάρος όλων αυτών που ζουν γύρω σου.Βέβαια & οι δυνατοί έχουν ανάγκη από φίλους να βγάλουν κι αυτοί τα δικά τους. Τόλμησέ το. Ατσάλωσε Ιππόλυτη. Δεν είναι αδυναμία να βγάζεις προς τα έξω την τρυφερότητα της ψυχής σου & τον ρομαντισμό σου. Η αγάπη που είναι ένα από τα σπάνια δώρα της φύσης. Μας δόθηκε...την δίνουμε...απλόχερα. Ιππόλυτη...είσαι σπάνια.!!!

Ανώνυμος είπε...

ΙΘΑΚΟΣ: Η συνάντηση έγινε. Οι Ψίθυροι της καρδιάς μας έγιναν κραυγές. Φωνάξτε. Πείτε το παντού. Δεν είμαστε μόνοι. Βρεθήκαμε όλοι. Στάλα στάλα βροχής γίνεται το ρυάκι. Γίναμε ένα. Γράψε ΙΠΠΟΛΥΤΗ... πολέμα την ψευτιά του κόσμου με την γραφίδα σου. Μην αφήνεις τις λέξεις να σε τρελάνουν. Αφησέ τες να κυλήσουν πάνω στο χαρτί. Ο καιρός μας, περνάει γρήγορα. Στόχευσε με την γραφίδα σου τις καρδιές μας. Εκεί ήσουν ανέκαθεν μόνο που Δεν το ξέραμε. Εχεις το χάρισμα καρδούλα μου. Μην σταματάς.. γράφε. Μας χωρίζουν πολλά μίλλια όλους μας...όμως οι καρδιές που αγαπούν είναι πάντα όλες παρούσες στο προσκλητήριο της ζωής. Μην φοβάσαι να είσαι η ΑΜΑΖΟΝΑ. Στρίψε το ιστίο σου ... κόντρα στα κύματα & στον αέρα με το ύφος σου το αγέρωχο & άφοβο. Μάθε μας για αυτά που είχαμε κρύψει βαθειά στην ψυχή μας. Μην σκέφτεσαι τα δειλινά όταν ακόμα είμαστε στην αρχή. Μην μελαγχολείς. Ακου την καρδιά σου. Η αγάπη είναι ανεξάντλητη. Το να αγαπάς είναι ευγενικό καρδουλίνα μου. Δεν δείχνει αδυναμία. Οι στίχοι σου, τα μηνύματά σου ΙΠΠΟΛΥΤΗ ενισχύουν την αισθητική μας για μας & τον κόσμο. Η κακία περισσεύει γύρω μας. Θέλω να είσαι πάντα καλά. Μην φοβάσαι ΔΕΝ είσαι μόνη. Βρεθήκαμε όλοι μας. Φιλάκια από καρδιάς.

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Ήρθα σπίτι μετά από τρεις διαφορετικές πρόβες(θεατρικά και τραγούδι).
Άνοιξα το παράθυρο του κόσμου...

Σύννεφο χνούδι με τύλιξε...
Μ'άρπαξε άρωμα γιασεμιού...
Λίγο πιο πέρα,
να και τ'αγιόκλημα...Ζάλη...

Εκεί και το κρασί κι ο αγιασμός,
μέλι και κάστανο και φως
και όνειρα λεμονανθός...

Της ψυχής μου φλόγα
οι δικοί σου ψίθυροι απόψε.
Ζέστη στα παγωμένα άκρα...
Κι ένα χαμόγελο...
Που όσο πήγαινε άπλωνε...
Και γλύκαινε...

Τότε ήταν που παραδώθηκε η καρδιά...
Ξέρεις, δε θέλει πολύ η καρδιά να λιώσει...
Μόνο αγάπης χάδι τρυφερό...

Και το δικό σου απόψε ήταν εδώ.
Και ήταν πολύ...
Πολύ τρυφερό.
Πολύ χάδι.

Η συνάντηση...Ναι.
Πώς όταν συμβαίνουν τα μεγάλα,
πώς δεν ξυπνάμε αλλιώς
εκείνη την ημέρα...πώς...

Δεν είμαστε μόνοι.
Ιθάκο τρυφερούδι μου...
Ευτυχώς.

Αστοριανή είπε...

Στιγμή γιομάτη τρυφεράδα
το ποίημά σου.
Έτσι είναι!
Το ταρακούνημα της γιασεμιάς
να γεμίσει ο τόπος αστέρια...

Υγ.
Πήγαινε και την "ΑστοριανΗ" να γευτείς πάθος από τη Μαρέλντ μας..

Να είσαι καλά, Ιππολύτη μου,
Υιώτα

Ανώνυμος είπε...

ΙΘΑΚΟΣ: Καλημέρα καρδούλα μου. Ξύπνησα & είδα την αχνισμένη από την πάχνη θάλασσα. Βλέπω την ήρεμη θάλασσα από το παράθυρο μου & ηρεμώ. Αρχισε καλά η μέρα μου. Με τα όμορφα λόγια σου μαλακώνουν & οι πιό σκληρές καρδιές. Χαμογέλα... αυτό μας κάνει να γινόμαστε πιό δυνατοί... πιό ανθρώπινοι. Οταν χαμογελάς, να ξέρεις ότι συμπαρασύρεις κι αλλους μαζί σου. Κάνεις τους κακούς να αναρωτιώνται. Ελπίζω η σπίθα μέσα μας να γίνει η φλόγα που θα ανάψει & θα σηματοδοτήσει την ζωή & άλλων. Εγψ ο ξωμάχος του κόσμου....στην ταπεινότητά μου σου στέλνω ένα τραγούδι που ακούω στην θάλασσα. Ενα τεράστιο παράθυρο.Θέατρο είναι η ζωή μας.
Στρώσε της αγάπης τα χαλιά & με δυό φιλιά στην σιγαλιά
όλο φλόγα & ορμή,
δώσμου το δικό σου το κορμί
Εχεις δίκιο, ένα απλό χάδι... λείωνει την καρδιά.
Παρε τα χάδια μου & τα φιλιά μου. Ζησε σήμερα αυτό που ονειρευτήκαμε όλοι στα παιδικά μας χρόνια. ΙΠΠΟΛΥΤΗ γλυκειά μου...σκόρπισε τα ψίχουλα της αγάπης σου στο διάβα σου...κάποιος θα τα μαζέψει. Μην σταματάς να σκέφτεσαι. Μην σταματάς να γράφεις όλα εκείνα που βγαίνουν από μέσα σου. Η σκέψη μου σε συντροφεύει σήμερα. Ο ίσκιος μου θα σε ακολουθεί. Ανοιξε την αγκαλιά σου. Σου έστειλα φιλιά σήμερα με τον αγέρα. Ενας μικρός σπουργίτης σήμερα ήρθε στο παράθυρο να φάει μερικούς σπόρους. Υπάρχουμε όλοι. Ζούμε. Ευτυχώς ΔΕΝ είμαστε Μόνοι. Ζεστά φιλάκια καρδουλίνα.

epikouros είπε...

Καλή μου είσαι πολύ καλη ψυχουλα. Οραιος άνθρωπος με πολλά συναισθήματα. Ανοιξε τα φτερά σου. Φιλιά Ιππολύτη

epikouros είπε...

Καρδουλίνα μου γλυκειά. Κοίτα στον ουρανό ψηλά. Σου είπα, τάστρα έχουν πιά όνομα. Αναζόνα μου Ιππολύτη έχεις το δικό σου άστρο στο στερέωμα. Ενα αστρικό νεφέλωμα με το όνομα 10295. Αλλά & κάτω στην γη, έχεις το δικό σου χώρο με όλους αυτούς που σε αγαπούν....που σε λατρεύουν γιατί ταξίζεις. Εγραψες...με συγκινούν οι άνθρωποι που κλαίνε ( θέλω να γίνω μιά θάλασσα αγκαλιά για αυτούς)... Μα !!!! δεν έγινες τάχα? Αυτό είσαι. Ανοιξα την αγκαλιά μου... ένα μικρό ήσυχο απάνεμο λιμανάκι. Ιππολύτη, μην ξεχάσεις την πυξίδα σου που είναι ταγμένη να δείχνει με λύπη τον Βορά. Η Ανατολή θα φωτίσει το προσωπό σου που θα λάμψει.Η μελαγχολία είναι μακριά γιατί η Δύση αργεί. !!!! Φιλάκια πολλά.

Μηθυμναίος είπε...

Άκουσα πως στην περιοχή σας έπεσαν τα πρώτα χιόνια! Σε σκέφτηκα και πέρασα να σου αφήσω την καλημέρα μου!
Να 'σαι καλά!