Παρασκευή 17 Οκτωβρίου 2008

ποίημα που δε δόθηκε

Κοίτα με
Εδώ...ψηλά...
Όχι ίσια μπροστά,
πιο ψηλά...
Εδώ θα μ' ανταμώσεις
Ψηλά...

Πάνω από τα μέτρα
Εξω από τη μέρα
Πέρα από τα σύνορα
Πέρα απ' το οφθαλμοφανές
Μακριά από τη σύμβαση
Στο ναι της κατάφασης
Στη χαρά της ανάβασης...

Κοίτα με.
Οι θάλασσες της ζωής μας
μονάχα μέσα μας γαληνεύουν...

13 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Τυχερός-άτυχος ο παραλήπτης του ποιήματος.
Τυχερός γιατί ασχολείσαι τόσο βαθιά μαζί του δείχνοντάς του τα όρια της ελευθερίας σου και,
Άτυχος για τον ίδιο λόγο.
Είναι σαν να του λες: "από δώ είναι ο παράδεισος, αντέχεις?"
Βάζεις δύσκολα, δύσκολα.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Πάνω από τα μέτρια...
Έξω από τον χρόνο...
Πάνω από τα όρια...
Σε βρήκα...
Δεν σε χάνω...

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Φίλε μου,
τα όρια της ελευθερίας μου...χμ..
μου θύμισες μια κουβέντα με
αγαπημένους φίλους
για την ελευθερία ,τον φόβο,
τον έρωτα,την τέχνη...
Πες μου αλήθεια,
υπάρχει άνθρωπος
να μην αντέχει τον παράδεισό του;
K αν υπάρχει,
και τον έχω συναντήσει,
τότε εγώ είμαι η άτυχη...

Να έχεις όμορφο το βλέμμα
σε όποιον παράδεισο κοιτάς...

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Καλέ μου Επίκουρε
πόση δύναμη στα λόγια σου...
Σε βρήκα...
Δε σε χάνω...

Μου αρέσει αυτή η δήλωση.

Κι εγώ το ίδιο νιώθω.
Δε θα σε χάσω απ' τη ζωή μου.

Για σένα και τη mareld...

Δώρα που μου φύλαξε καλά κρυμμένα ο καιρός...
Από το κάψιμο
του άνυδρου μεσημεριού
τα γλίτωσε,
για να τα στρώσει, της πόρτας μου,
βρόχινο χαλί
γλυκό ενός Σεπτέμβρη βήμα...

Ελάχιστο δείγμα της αγάπης μου...

mareld είπε...

Αξιολάτρευτοί μου φίλοι!
Ιππολύτη ακι Επίκουρε!

Τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της ελληνικής σκέψης

Ο Ρίτσαρντ Λίβινγκστον στο περίφημο βιβλίο του Το ελληνικό πνεύμα και η σημασία του για μας, που πρωτοεκδόθηκε στα 1912 και γνώρισε από τότε αλλεπάλληλες επανεκδόσεις, αλλά και ο Αντρέ Μπονάρ στο τρίτομο έργο του για τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, που πρωτοεκδόθηκε στα 1957-59, συμφωνούν ότι τα κύρια γνωρίσματα του αρχαίου ελληνικού πνεύματος ήταν:

Η φιλοκαλία, δηλαδή η αγάπη για το ωραίο.
Το μέτρον.
Η ευθύτητα και η παρρησία.
Ο ανθρωπισμός.
Η αγάπη της ελευθερίας.

Σας νιώθω κοντά μου γιατί συμπλέουμε σε πολλά..

Γιατί δεν χρειάζονται εξηγήσεις!

Γιατί δεν με πιέζει η ανάσα σας να αλλάξω το ρυθμό της δικής μου!

Γιατί η αγάπη σας εχει μέτρο!

Γιατί είσαστε λάτρες του ωραίου και η αισθητική σας είναι και η αισθητική του αύριο!

Γιατί το ενδιαφέρον σας για τον άνθρωπο δεν είναι τρύπιο!

Γιατί η γνώση σας έχει την αφετηρία της στο πόνο που ξέφυγε από το στάδιο της εκδίκησης και της βίας, πέρασε στην αυτοκαταστροφή και πέταξε στη σφαίρα του άυλου εκεί που ζούσαν οι Άγιοι γι΄αυτό τους αγιοποίησαν!

Γιατί η ελευθερία σας έχει μέσα της την ευθύνη και την ανθρωπιά και τη φρόνιση!


Πως στην περιοχή του γνωστού η ιδέα του αγαθού είναι τελευταία και μετά βίας διακρίνεται, όταν όμως τη διακρίνει κανείς δεν μπορεί να μην συλλογιστεί πως αυτή είναι η αιτία για όλα γενικά τα σωστά και καλά πράγματα, γεννώντας μέσα στον ορατό κόσμο το φως και τον κύριο του φωτός, και γιατί μέσα στον νοητό κόσμο αυτή είναι που διευθύνει και παρέχει την αλήθεια και τον νου και πως πρέπει να την ατενίσει οπωσδήποτε αυτός που εννοεί να ενεργήσει φρόνιμα και στην ιδιωτική και στη δημόσια ζωή.
αποσπασμα, απο την ΠΟΛΙΤΕΙΑ του Πλατωνα..

Είμαστε μια συνεχικότητα από τα βάθη των αιώνων και χωρίς φόβο ατενίζουμε το μέλλον με πίστη στον άνθρωπο που το δάκρυ του δεν διαφέρει από το δάκρυ των ανυποψίαστων κρίνων!

Ελάχιστοι άφησαν την ασφάλειά τους για την ευτυχία τους, ελάχιστοι..

Από το βροχερό μου δάσος..που ήταν επιλογή μου..19 Οκτ 1973..άνοιξαν οι πύλες του..

Θέλει Αρετήν και Τόλμην η Ελευθερία!
Δυο αδέρφια έχει η Ελευθερία, τη Δικαιοσύνη και τον Ανθρωπισμό. Αντάμα πορεύονται, και η συνισταμένη τους δεν είναι άλλη από την Αρετή.

Σας αγαπάω και μου λείπετε!

Μαρια Νικολαου είπε...

Oι δικες μου θαλασσες κυματα σηκώνουν.. κι εντος μου..
Καλησπέρα

mareld είπε...

Αγαπημένη μου Ιππολύτη!

Το μόνο που είδα από το σχόλιό μου γιατί ομολογώ δεν θυμάμαι τι Σας έγραψα.. αντί και {ακι} και μου συμβαίνει συχνά..λεω μήπως είναι αρχαία..χαχα..

Εύχομαι να πέρασες όμορφα!
Φιλιά, καλό σας βράδυ και καλή βδομάδα!

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

αγαπημένη μου
γεμάτο το καλάθι μου φρέσκα φρούτα
και κάστανα και μέλι και βότανα...
Κι όπως αποσταμένη επέστρεψα,
το βρήκα στο κατώφλι να με περιμένει...
Από δίπλα κι ένα ποτήρι νερό
να καταπιώ τη λύπη γρηγορότερα...

Δύσκολο εικοσιτετράωρο.Πονάει η αλήθεια.Δύσκολο να παραδεχτείς τις αδυναμίες σου.Ακόμη πιο δύσκολο να πεις πάω παρακάτω,βγαίνω πάνω από τα στενά όρια του εαυτού μου και δίνω...Γίνομαι προσφορά δίχως προσμονή ανταλλάγματος...

Πάντως ήταν μια καλή αρχή σε επίπεδο επικοινωνίας.θα φανεί στις μέρες που θα'ρθουν αν οι σπόροι μας έπεσαν σε γόνιμο έδαφος...

Εδώ καρδιά μου σε καληνυχτώ,
η εξάντληση δε μ'αφήνει να εμβαθύνω στα λόγια σου.Θα επανέλθω.

Αλλά πως να προσπεράσω ,έστω και προσωρινά, την τελευταία πρόταση...
"Σας αγαπάω και μου λείπετε..."
Και μένα μου λείπεις.
Μου λείπει η φυσική σου παρουσία.
Μου λείπει το όνομά σου.
Μέσα μου οι διαστάσεις που έχεις αποκτήσει μα και η οι δικές μου ανάγκες σίγουρα, απαιτούν κι άλλη επικοινωνία.Πιο προσωπική.

ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ

Σ'ευχαριστώ για την απλόχερη αγάπη σου.Την χρειάζομαι.
Η ζωή λες και βάλθηκε να μου αποδείξει κάτι...Την αφουγκράζομαι.Οι αισθήσεις μου,η καρδιά και ο νους μου σε εγρήγορση.

Τι να σου στείλω μάτια μου να νανουρίσει τα όνειρά σου;
Μόνο την καρδιά μου έχω...

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Μαρία,ο
οι θάλασσες μέσα μας γαληνεύουν καμιά φορά
μόλις αλλάξει το βλέμμα μας πάνω τους...

όχι πάντα...
είναι και πόνος άπονος...

Καλώς βρεθήκαμε.
Σε ξέρω καιρό μέσα απ' τον αγαπημένο μου Ονειροβάτη.

Καλό βράδυ να έχουμε.
Φιλιά.

mareld είπε...

Καρδούλα μου!

Σαν λυγισμένη ευωδιά νιώθω μες στην ατέλειωτη βροχή..και όχι μόνο..

Σε ευχαριστώ..!!!

Μια φουχτίτσα μπουγαρίνια αφήνω στο κατώφλι σου, για να χαρείς όταν επιστρέψεις.

Φιλιά γλυκά σε όλους σας!

Roadartist είπε...

"Οι θάλασσες της ζωής μας γαληνεύουν μονάχα εντός μας... "

..όμορφο..

Χαρά είπε...

εγώ θα λεγα πως οι θάλασσες γαληνεύουν μονάχα εντός της υπέρβασης του έρωτα. οδηγούνται στη σιωπή και στην ακινησία για να υποδεχθούν το θαύμα και το μεγαλείο της ένωσης δύο ψυχών και δύο σωμάτων

Ανώνυμος είπε...

ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΩΤΩΝ

Πάντα μου θεέ μου
σ' όλες τις εικόνες
γελαστόν σε βλέπω
μες απ' τους αιώνες.

Λάθος θα 'χουν κάνει
τ' άγιο πρόσωπό σου
σοβαρό όσοι φτιάξαν-
δεν ειν' το δικό σου.

Μες στη δυστυχία
ο θεός μας γέλιο
πρέπει να σκορπάει
και το ευαγγέλιο

πρέπει τόμος να 'ναι
φίνων ανεκδότων:
πρέπει θε μου να 'σαι
κλόουν εκ των πρώτων.
.......................