Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου 2008

ανέλπιστο

μικρό λευκό μου χνούδι
στους στήμονες του ανέλπιστου ανέμισμα εγώ...
ποια μέσα σου άπειρη φωνή εγείρει θαύματα;
ένδυμα πορφύρας,
ανατροφοδότηση αισθήσεων,κρατώντας
κινάς για εδώ που σύννεφα του ανεπαίσθητου
έκρυψαν, μα δεν έπεισαν,
την άβαθη ανάγκη μου για σένα...

μάλλον...
αντέχω να σ'αφήνω
για να σε βρίσκω στην αρχή κάθε φορά
με λίμνες μάτια προσμονής ....

ζεστή αμμουδιά το σώμα μου
καλώς ορίζει
τον ηδονικά αργό βηματισμό σου...
άσε με στα δύσκολά σου
εγώ μόνο...
δυο χείλη μόνο...
το τελευταίο σου κύτταρο ν'αγγίξω
και έλα και κρύψου
σ'όλες τις μέσα μου γωνιές...

συνεργός της σιωπής σου εγώ
αρχίνα εσύ...

ως να μας γείρει ο ύπνος τα χαράματα...

7 σχόλια:

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

ζεστή αμμουδιά το σώμα μου
καλώς ορίζει
τον ηδονικά αργό βηματισμό σου...
άσε με στα δύσκολά σου
εγώ μόνο...
δυο χείλη μόνο...
το τελευταίο σου κύτταρο ν'αγγίξω
και έλα και κρύψου
σ'όλες τις μέσα μου γωνιές...

συνεργός της σιωπής σου εγώ
αρχίνα εσύ...

ως να μας γείρει ο ύπνος τα χαράματα...
Yπέροχος , μοναδικός ύμνος στον θεό του έρωτα.
Ταξίδι ερωτικό στο άπειρο της ύπαρξής μου.
Ιππολύτη αξίζει η προσμονή για μία σου ανάρτηση.

mareld είπε...

Ιππολύτη βασίλισσα των Αμαζόνων!

Χαίρομαι που Σε συναντώ!

Σου έφερα ένα χάδι από τον λατρεμένο μου Λόρκα για καληνύχτα και θέλω να ξέρεις ότι τα λόγια σου με ταξιδεύουν αλλά και βαθιά στο είναι μου φωλιάζουν..

Στην πορτοκαλιά από κάτω
Πλένει τα μπαμπακερά
Πράσινα έχει τα μάτια
κι η φωνή της βιολετιά
Αχ έρωτα!

Στην ανθισμένη την πορτοκαλιά από κάτω
Αχ έρωτα...

Τρέχει το νερό στ' αυλάκι
Με τον ήλιο στην καρδιά του
Τραγουδάει ένα σπουργίτι
πάνω στη μικρή ελιά
Αχ έρωτα!!

Στην ανθισμένη την πορτοκαλιά από κάτω
Αχ έρωτα...

Κι όταν θα'χει αποσώσει
Όλο το σαπούνι η Λόλα
Θα 'ρθουν οι μικροί Τορέρος,
Οι Τορέρος οι μικροί
Αχ έρωτα!!

Στην ανθισμένη την πορτοκαλιά από κάτω
Αχ έρωτα...

Σε ευχαριστώ!

Όνειρα γλυκά!

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

@χαίρομαι, φίλε μου Επίκουρε,(πάντα κολλάω σ'αυτό το σημείο,ποιο όνομα να διαλέξω για να σε προσφωνήσω...).Μακάρι ο έρωτας να μας ταξιδεύει, για πάντα δεν γίνεται,δεν υπάρχει το πάντα,όλα ρέουν(ευτυχώς...)μα να μας ταξιδεύει όσο πιο συχνά αντέχουμε,γιατί θέλει δύναμη να ριχτείς μες την τρικυμία του κι ας μην κρατάς ούτε ένα σωσίβιο.Ετσι αξίζει να τον ζεις,δίχως κρατήματα κι άσους κρυμμένους στο μανίκι...

Πολλά είπα,νιώθω πως ξέρεις ήδη πώς αισθάνομαι, αφού τις φτωχιές μου προσπάθειες να εκφραστώ ποιητικά ανακάλυψες.
Να έχεις μια υπέροχη μέρα.
Ανυπομονώ για την συνέχεια της επικοινωνίας μας.

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Καλώς σε βρίσκω, marend,
Σ'ευχαριστώ για τον ΛΌΡΚΑ.Ξέρεις έχει συνδεθεί με μια πολύ ωραία εμπειρία μου.Το πρώτο θεατρικό που πήρα μέρος ήταν ''ΟΙ ΦΑΣΟΥΛΗΔΕΣ ΤΟΥ ΚΑΤΣΙΠΟΡΑ''του Λόρκα και μάλιστα τραγουδούσα αυτά τα πολύ ερωτικά κομμάτια σε μουσική Χ.Λεοντή απ'το δίσκο ''Αχ Έρωτα''.
Τα χρόνια πέρασαν, μα το ''λιώσιμο''
που νιώθω κυρίως με το ...αβάσταχτο να σ'αγαπώ έτσι όπως σ'αγαπάω...και το...λούζεται η αγάπη μου...είναι κάθε φορά
σαν χτες...

μια ηλιόφωτη καλησπέρα...

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Ιππολύτη το χάρισμα να σε "διαβάζω"
είναι λυτρωτικό για μένα.
Το χάρισμα να εκφράζεσαι με στίχους , είναι το απόλυτο αγαθό της ζωής.
Και ευτυχώς το έχεις δίχως εκπτώσεις και παραχωρήσεις.
Αχ Έρωτα!
Πες μου αν υπάρχει ομορφότερος τρόπος να υμνηθεί η σύντομη παρουσία του στην ζωή μας,από την ποίηση! Με όσο λιγότερα λόγια περιγράφεται , τόσο πιό μεστή η περιγραφή.
Χίλια ευχαριστώ.

Ανώνυμος είπε...

Γίνεται.
Κοινή ανάσα ο αέρας στο δωμάτιο.
Το φως των κεριών, ύλη.
Το χέρι μου στο δέρμα σου, χάδι.
Ο παλμός της καρδιάς, βηματοδότης ζωής.

Γίνεται.
Το φίλημα, ανιστόρηση παρόντος και μέλλοντος χρόνου.
Το βλέμμα, οικόπεδο προς ανέγερση ονείρων.
Η λέξη, θησαυρός.

Γίνεται.
"Η άνοιξη του άλλου εντός μου".

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

είναι όλο γλυκύτατο
σαν χάδι
σαν φίλημα
όνειρο...

''η άνοιξη του άλλου εντός μου''