γόησα λέξη
ξεφλούδισε το πικραμύγδαλό σου
και συ Μάνα γη
μάθε με
για την αγάπη της διψασμένης πέτρας
να δακρύζω
στρέψε μου το βλέμμα
σε ήλιο γενναιόδωρο
που δε μετράει ακτίνες
μόνον απάτητες τις λέξεις
στα κοφίνια συλλέγει
για να τις επιστρέψει
σε γόνιμης
βροχής
σταγόνες
ψυχής
ανάταση...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
4 σχόλια:
Welcome back!
Έμπαινα και δεν σε έβρισκα για καιρό. Καλό Φθινόπωρο σου εύχομαι.
Ευχαριστώ για τις ευχές poetic sin
Γλυκό Φθινόπωρο και σε σένα
θα ανταμώνουμε πλέον πιο συχνά στα νεφελώματα της έκφρασης
ax ki emena xalase to diko mou
:(
επιδημία...
σε φιλώ
Δημοσίευση σχολίου