Δυο κάμαρες.

Τα όνειρά μου

Σε δυο κάμαρες μικρές χωράνε
Σ' ένα κηπάκι διαλεχτό αναπάυονται
Ίσα για να σκαλίζω προσμονή
Στέκεσαι στην αυλόπορτα
Στους ώμους φοράς την Άνοιξη
Τα μάτια σου χαιδεύουν τη Ροδιά
Κι η ανάσα σου
Μυραίνεται Βασιλικό και Δυόσμο
Μ' αποζητάς...
Κι εγώ διαβάζω Θαλπωρή
Δικά σου λόγια τρυφερά
Με προσφωνούν Αγάπη

Νέα αγκαλιά κάθε φορά

Εφευρίσκω

Να σε χωρέσει ολάκερο
Χαμογελάς...

Σύμπλεγμα ουσιαστικό

Ως το άπειρο
Τη μορφή σου εξιψώνω
Τις ώρες
Που παιδί ολάκερο
Τον ύπνο δίπλα μου
Ανασαίνεις

Ως τέχνη αιώνων
Στις γραμμές της ζωής σου
Ακροβατώ
Στην ελιά
Στο βλέφαρο το δεξί
Στα χείλη

Ως χειρόγραφο παλαιό
Βαθιές χαραγματιές
Που την έκφραση υπογραμμίζουν
Μελετώ

Ως συλλέκτης
Σπάνιων ωρών
Μικρές συσπάσεις
Ευλαβικά συλλέγω
Τρεμοπέταγμα κλειστών βλεφάρων
Τέντωμα δαχτύλων
Γύρισμα στο πλευρό

Την ακτογραμμή του κορμιού σου
Με το σώμα μου γεμίζω
Την κάθε καμπύλη
Την κάθε τεθλασμένη σου γραμμή
Αγγίζω

Με το σώμα μου προσκέφαλο
Πρόσφορο χώμα νοτισμένο
Το όργωμα των χεριών
Και των σιωπών τη δωρεά
Αναμένω

Με το σώμα μου ψηλαφιστά
Βήματα χορογραφίας ιχνηλατώ
Που πόθος εκμηδένισης γεννά
Εκμηδένισης του ενός
Ως οντότητας μισής

Βήματα χορογραφίας
Που το θαύμα γεννά
Του ενός εντός του άλλου
Ως σύμπλεγμα δυαδικό
Σύμπλεγμα ουσιαστικό